آذرخش فراهانی بازیگر، موزیسین و نقاش در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا در خصوص شکل گیری نمایشگاه «ابر سنگ سیاه» که این روزها در گالری ثالث در حال برگزاری استف گفت: من قصد نداشتم چندرسانه‌ای کار کنم. این ترکیب‌ها به‌طور خودبه‌خود و تصادفی شکل گرفت. ابتدا نقاشی بود، نقاشی‌هایی که داستان داشتند، اما انیمیشن نبودند. بعد داستان‌هایی نوشتم که برخی از آنها انیمیشن شدند. این روند با کمک پانیذ رفیع‌مهر شکل گرفت. او نقش مهمی در داستان‌پردازی و تبدیل آثار به انیمیشن داشت.
وی ادامه داد: در نهایت این آثار به انیمیشن‌های داستانی تبدیل شدند، مثلاً یکی از آنها یک انیمیشن ۱۱ دقیقه‌ای شد که در جشنواره‌های متعددی از جمله اوینیوم پذیرفته شد. این انیمیشن در آمریکا، اسپانیا، ترکیه، اندونزی و فرانسه به نمایش درآمده است. در جشنواره اوینیوم، که بیشتر روی تئاتر تمرکز دارد، ایده استفاده از لحظات خاص و زنده در اجرا به ذهنم رسید و این شیوه را در این نمایشگاه به کار گرفتم.
فراهانی درخصوص مضامین آثار خود بیان کرد: آثار من بیشتر جنبه اجتماعی دارند و به اسطوره‌ها یا تاریخ صرفاً به‌عنوان مرجع نمی‌پردازند. البته در این آثار فرهاد کوهکن را می‌بینیم که اشاره به فرهاد مهراد هم دارد که اواخر عمرش آهنگ لطفعلی خان را خواند.
وی ادامه داد: این مسائل برای من در قالب هنری مطرح می‌شوند، اما فلسفه پیچیده‌ای پشت آنها نیست. نگاه من بیشتر اجتماعی و عملی است. آثارم به نیاز انسان برای اتحاد و حل معضلات اجتماعی اشاره دارد. هرچند گاهی جنبه تخیلی هم پیدا می‌کنند، اما این تخیل نیز بر اساس دغدغه‌های روز و نیاز‌های اساسی انسان شکل می‌گیرد.
فراهانی با اشاره به تأثیر جغرافیا بر مضمون آثار خود گفت: جغرافیا برای من در این آثار نقش مهمی داشته است. کشور‌هایی که مشکلات آبی دارند، معمولاً از لحاظ اجتماعی نیز دچار بحران می‌شوند. تأثیر خشکسالی بر ساختار‌های اجتماعی در کشور‌هایی که نظام ارباب_رعیتی در آنها ریشه‌دار است در شخصیت افراد آن جوامع هم دیده می‌شود؛ یا خودشان را ارباب می‌بینند یا رعیت. این موضوع به‌طور ناخودآگاه وارد طینت اجتماعی این کشور‌ها شده است. مثلاً کشور‌هایی که منابع آبی کم دارند، بیشتر شاهد تضاد‌ها و کشمکش‌های اجتماعی هستند.
وی درخصوص دلیل انتخاب گالری ثالث برای آثارش بیان کرد: گالری ثالث را به‌دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فردش انتخاب کردم. این گالری از لحاظ سطح حرفه‌ای در جایگاه بسیار بالایی قرار دارد. همچنین ویژگی مردمی بودنش برای من اهمیت داشت. اینجا فقط برای فروش آثار نیست، بلکه محلی است برای ارتباط، گفت‌وگو و معاشرت. من دوست داشتم نمایشگاهم جایی باشد که هم حرفه‌ای و هم اجتماعی باشد. گزینه‌های زیادی داشتم، اما ترجیح دادم جایی گالری بگذارم که دسترسی آسان‌تری به ایستگاه مترو و مرکز شهر دارد. برایم مهم بود که دانشجویان و عموم مردم بتوانند راحت به اینجا بیایند. فروختن یا نفروختن آثارم اهمیت چندانی ندارد، بیشتر می‌خواهم حرفم را بزنم و ارتباطم را برقرار کنم.
وی ادامه داد: این نمایشگاه برای من به‌گونه‌ای طراحی شده که طیف‌های مختلفی از افراد بتوانند از آن بهره ببرند. نمی‌خواستم اینجا فقط برای کسانی باشد که مثلاً کتاب‌های تخصصی هنر را خوانده‌اند یا مسائل زیبایی‌شناسانه را به‌خوبی می‌فهمند. می‌خواستم هر کسی که وارد نمایشگاه می‌شود، چیزی برای درک و لذت بردن داشته باشد. حتی کسانی که شاید پیش‌زمینه‌ای از هنر نداشته باشند، بتوانند با آثار ارتباط برقرار کنند.
فراهانی در پایان با دعوت از مخاطبان برای بازدید از نمایشگاه گفت: امیدوارم مخاطبان بتوانند با دیدن این مجموعه، به دغدغه‌های اجتماعی مطرح‌شده در آثارم فکر کنند و تجربه‌ای دلنشین و آموزنده برایشان باشد.
انتهای پیام/