خبرگزاری برنا - سعیده اسدیان: بیش از یک سال از ثبت ملی بافت تاریخی شیراز می گذرد اما همچنان موضوع تخریب خانه های تاریخی در این محدوده داغ است و هر از گاهی خبری مبنی بر یک گودبرداری یا تخریب غیرمستقیم به گوش می رسد.
اخیراً در سفر به شیراز با صحنه های تازه ای در زمین های پشت حرم در خیابان اسکندری مواجه شدم، صحنه هایی که خبر از یک گودبرداری و آغاز ساخت وساز غیرقانونی می داد.
کانکس های تعبیه شده، حصارکشی های آهنی و تانکرهای سیمان! همگی سور و سات ساخت و سازهای غیرقانونی است که این روزها در بافت تاریخی شیراز فراهم شده تا به ظاهر یک دارالشفاء را راه اندازی کند اما در واقعیت، بساط ساخت صحن جدید در شاهچراغ مهیا شده است.
هنوز در این محدوده می توانید رد و نشان زندگی را از وسایل خانه هایی که از زیر خاک بیرون زده اند ببینید، خانه هایی که به زور تملک و تخریب شده اند و از قضا، تاریخی و ثبت ملی هستند، ما بقی هم به حال خود رها شده اند تا کم کم آوار شوند و به بهانه فرسودگی، خوراک لودرها شوند.
خانه صدر جهرمی، مسجد طبالیون، سردر مسجد عتیق و...همگی در این طرح در معرض خطر هستند و متأسفانه هنوز اقدامی برای جلوگیری از شروع این پروژه صورت نگرفته است.
محمدمهدی کلانتری، دبیر پویش ملی نجات بافت تاریخی شیراز می گوید: «ظاهرا در این ۳.۵ هکتار بخشی توسط خانواده مرحوم نجابت وقف درمانگاه یا دارالشفا تقدیم به حرم مطهر می شود اما مشخصاً این حجم از خاک برداری فقط برای ساخت درمانگاه یا درالشفا نیست و در حد و اندازه همان (صحن محمدی) است.»
این در حالی است که محسن اکبرزاده، استاد دانشگاه و معاون پژوهشی پژوهشگاه ثامن پیشتر در گفت وگو با خبرنگار میراث فرهنگی برنا چنین گفته بود: «می گویند ما می خواهیم بین حرم شاه چراغ و سید علا الدین حسین ارتباط ایجاد کنیم، در این میان ۸ امام زاده واجب التعظیم هم هستند که می خواهیم به زوار آن ها سرویس بدهیم.
من خودم شیرازی هستم، نوروز ۱۴۰۱ که اوج شلوغی شیراز است تمامی این مسیرها خلوت بود، اصلاً مگر چنین چیزی ممکن است که مسافر اینگونه زیارت کند؟ ممکن است یک اقلیتی از خانواده ها و آدم های مذهبی این تقید و شوق را داشته باشند که اگر خانوادگی رفتند، به زیارت هر دو حرم بروند اما همین خانواده های اصیل شیرازی هم همه امام زاده ها را زیارت نمی کنند، بنابراین اینکه بگویید به دنبال راه اندازی یک شبکه زیارتی در این ۳۶۰ هکتار بافت تاریخی هستید، پذیرفتنی نیست.
درباره ترافیک زیارتی که بین شاهچراغ و سید علا الدین حسین ایجاد می شود، یک عکس نشان دهید که کوچه ها و خیابان های اطراف بافت شلوغ است و مردم اذیت شده اند. کدام تقاضا می گوید که باید تعریض صورت گیرد؟ قطعاً هدف، زیارت و تعریض کوچه و خیابان های بافت تاریخی شیراز نیست، تقاضای زیارت حتی کنار معبر خلوت هم وجود ندارد. به تجربه و با قطعیت می گویم مدیران و تصمیم گیرانی دور از مسأله و کارگزارانی غیر صادق با اهداف غیر رسمی پشت پرده هستند که با هم کار می کنند. می گویند می خواهیم صحن محمدی بزنیم، آن صحن هیچ کجای داستان زیارت نیست، فقط چون تملک کرده اند و روی دست شان مانده می خواهند آن را تبدیل به صحن کنند.»
سوال بزرگ در هر طرح توسعه شهری این است که کارفرمای اصلی کیست؟ جواب این سوال صورت مساله را برای همه حل می کند.
انتهای پیام/