قطب‌الدین صادقی عضو شورای سیاست‌گذاری چهل و سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در گفت‌وگویی با خبرنگار برنا در خصوص مباحثی که در شورا مطرح شده اظهار داشت: به دلیل تغییر دولت شورا سیاست گذاری تئاتر فجر در زمانی بسیار دیر تشکیل شد. با این حال، نخستین جلسه برگزار شد و در این جلسه به‌جای تمرکز صرف بر مسائل جشنواره، مسائل کلی تئاتر ایران نیز مطرح گردید.
مدیریت‌ها در تئاتر به کل اشتباه است
وی با اشاره به چند موضوع مهمی که در جلسات شورا برگزار شد، توضیح داد: یکی از اصلی‌ترین مشکلات، مدیریت غلط است. مدیریت نه ضعیف بلکه به‌کل اشتباه است. ما نیازمند یک الگوی مدیریتی صحیح هستیم که بتواند در جشنواره‌ها و تئاتر ایران تحول ایجاد کند. این مدیریت باید بر مبنای استقلال عمل، بودجه مستقل و حضور افراد متخصص باشد. مدیران تئاتر در جهان کسانی هستند که دارای شهرت ملی و سبک خاصی‌اند، اما متأسفانه در ایران از کارمندانی بدون اختیار و تخصص صرفاً به‌عنوان مجری در تئاتر استفاده می‌کنند.
احیای زیرساخت‌هایی که تخریب یا رها شده‌اند، ضروری است
صادقی درباره دیگر چالش‌های اساسی تئاتر ایران که در شورای سیاست‌گذاری فجر مطرح شده، عنوان کرد: بودجه یکی از مسائل اصلی است. بدون پول نمی‌توان هیچ اقدامی کرد. مسئله دیگر، زیرساخت‌هاست. احیای زیرساخت‌هایی که تخریب یا رها شده‌اند، ضروری است. برای مثال، اداره تئاتر در خیابان پارس که زمانی قلب تئاتر ایران بود، بیش از ده سال است که به‌حال خود رها و به ویرانه‌ای تبدیل شده است. گروه‌های تئاتری هیچ فضایی برای تمرین ندارند. کارگاه‌های دکور، لباس، نجاری و آهنگری که مقابل تالار وحدت قرار داشتند و بزرگ‌ترین کارگاه‌های خاورمیانه محسوب می‌شدند، نابود و گروه‌های هنری آواره‌اند. این بین یک آقایی هم تالار عروسکی ساخته و آن را به نام خودش مصادره کرده است.
عدم تعریف مشخص بزرگ‌ترین ضعف جشنواره تئاتر فجر است
این نمایشنامه‌نویس با تأکید بر اهمیت تعریف‌گذاری برای جشنواره‌ها گفت: بزرگ‌ترین ضعف جشنواره تئاتر فجر، عدم وجود تعریف مشخص برای آن است. آیا جشنواره تئاتر فجر ملی است؟ سنتی است؟ دانشجویی است؟ یا ویژه شهرستان‌هاست؟ هر جشنواره‌ای باید یک تعریف روشن داشته باشد. متأسفانه، در هر دوره سلیقه دبیر یا مدیر کل بر روند کار حاکم می‌شود و کیفیت را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
صادقی درباره لزوم برنامه‌ریزی بلندمدت برای ارتقای جشنواره افزود: پیشنهاد داده‌ام که حداقل ۱۰ اثر بزرگ از هنرمندان ایرانی و خارجی به سفارش جشنواره تولید شود. همچنین باید آثاری انتخاب شوند که به‌طور مستقیم فرهنگ ایرانی را به نمایش بگذارند و در سطح بین‌المللی تأثیرگذار باشند. اما این امر نیز مستلزم بودجه‌ای مناسب است که متأسفانه تأمین نشده است.
وی ادامه داد: یکی از مهم‌ترین اتفاقات این است که تئاترشهر حرفه‌ای شود، اما الان لانه آماتور‌هایی شده که با رقص و آواز و کار‌های پوچ افراد نوکیسه را به تئاتر می‌کشانند. تئاتر ملی و حرفه‌ای ما از بین رفته است.
در پایان صادقی درباره فعالیت‌های خود گفت: در حال حاضر هیچ‌کدام از آثارم در این دوره از جشنواره حضور ندارد. با وجود تماس‌ها و مراجعه‌های متعدد، هیچ حمایتی از سوی مسئولان صورت نگرفت. این کمبود بودجه و بی‌توجهی به هنرمندان، فاجعه‌بار است و باید هرچه سریع‌تر برای حل آن چاره‌اندیشی شود.
انتهای پیام/