هوشنگ نوبخت: در حالی خودکار آبی ام در بغض مرگ نوید، سرخ می نویسد که دیگر از گفتن و نوشتن های پُرتکرار به ستوه آمده ام.
سومین نوجوانی بود که با فراخوان، جذب مدرسه فوتبال استقلال لالی کردم. مثل همه بچه های شهر، خجالتی بود و البته مستعد.
هر مرتبه که مربی می گفت؛ پول بیمه یا شهریه بیاورید، نیم بیشترشان سر تمرین فردا حاضر نمی شدند.
بچه بودند اما خجالت می کشیدند که بگویند پول بیمه ندارند و من هم خجالت می کشیدم که نداشتم تا بیمه ی همه را پرداخت کنم.
من هم خجالت می کشیدم که هم لباس مناسبی برایشان نخریدم و هم زمین تمرین خوبی برایشان نیست تا آن گونه که دوست دارند، آرزوهایشان را دریبل بزنند.
روز سوم تمرین، همین نوید حیدری را که دیروز زیر آوارها خاک مدفون کردند را صدا کردم و گفتم بچه، تو چه قدر شبیه به ایمان مبعلی بازی می کنی. گونه هایش از خوشحالی سرخ شد و رفت.
ایمان مبعلی شهرم به جای این که الان در میانه میدان برای فولاد بازی کند، به دلیل تعطیلی فوتبال لالی و از فرط بیکاری رفته بود به سفر غربت تا کار کند و نان آور خانه شود و اجل مهلت اش نداد.
نوید را در ترکیه از دست دادیم. دفاع چپ مدرسه فوتبالم را شنیدم که از ارتفاع در عسلویه سقوط کرد و جوانمرگ شد، فوروارد تیزپای باشگاهم معتاد شده است. مربی ام آواره شهرهاست تا کسی سیستم دفاعی زندگی اش را از هم نپاشد. خودم هم ماه هاست که منتظرم تا مراحل اداری تمدید مجوز باشگاهم انجام شود.
باشگاهی با قدمتی هفتاد ساله که می توانست با توجه به استعدادهای ناب شهرش، در سطح اول فوتبال کشور خودنمایی کند اینک مثل تنها چمن خشکیده لالی، رو به نابودی است.
لالی که زادگاه چهره هایی همچون مرحوم اسفندیار دوستانی، البرز حاجی پور، افشین حاجی پور، امین هاشمی فرد، رحیم حاجی پور و ده ها ستاره دیگر در رشته فوتبال است، سال هاست که هیات فوتبال، زمین چمن و فعالیت مستمری ندارد و بچه های مستعد این شهر به ناچار راهی غربت می شوند تا آمار جامعه کارگری کشور دچار افت نشود.
بی تدبیری مسوولین این شهر و کم توجهی مدیران استانی به ورزش این نقطه از خوزستان باعث مرگ جسمی، روحی، روانی و اجتماعی چند نسل شده است، شهری که نفت دارد، گاز دارد، خاک دارد، استعداد دارد اما دلسوز ندارد.
پی نوشت: نوید حیدری یکی از جوانان مستعد فوتبال کشور بود که به دلیل تعطیلی فوتبال در لالی، کفش هایش را در جوانی آویخت و به ناچار راهی ترکیه شد تا در خاک غربت دنبال لقمه ای نان باشد که متاسفانه بر اثر تصادف جان خود را به جان آفرین تسلیم کرد.
روحش شاد
انتهای پیام/