به گزارش خبرگزاری برنا از البرز؛ ستایش مالمیر، رکورددار دوی سرعت نابینایان ایران و تنها نماینده سرعتی استان در مسابقات آسیایی امارات، این روزها به جای تمرکز بر رقیبان خارجی، درگیر چالشهایی است که ریشه آن در بیتوجهی و تعلل مدیریتی هیأت نابینایان استان قرار دارد.
روایت ستایش مالمیر؛ حمایت صفر، سنگاندازی صد
مالمیر در گفتوگو با خبرنگار برنا، با گلایه میگوید:
«کمترین توقعم این بود که هیأت پشتم باشد؛ اما نهتنها حمایتی نشد، بلکه برای سادهترین کارها هم مانعتراشی کردند. از تجهیزات که کاملاً بیتفاوت بودند تا نوشتن یک نامه دو خطی که ماههاست معطلش کردهاند.»
او تأکید میکند که دغدغه اصلیاش امروز مسابقات نیست، بلکه عبور از سد بیتوجهیهای داخلی است:
«مدیرکل ورزش دستور مستقیم داده بود برای حمایت مالیام هیأت نامه بزند. اما رئیس هیأت هیچ عجلهای ندارد؛ انگار اصلاً نمیخواهد این نامه نوشته شود.»
این قهرمان البرزی با اشاره به درآمدهای هیأت از امکانات ورزشی، افزود:
«از زمین چمن ورزشگاه انقلاب درآمد دارند، اما سهمی از آن به دوومیدانی نابینایان نمیرسد. تمام توجه و بودجه فقط روی یک رشته است؛ گلبال، چون رشته رئیس هیأت است.»
با وجود همه گلایهها، مالمیر از حمایت جدی مدیرکل ورزش استان قدردانی کرد:
«اگر حمایتهای پدرانه و شخصی دکتر رضایی نبود، واقعاً نمیدانستم چطور برای مسابقات آماده شوم.»
تحلیل کارشناسان؛ وقتی مدیریت تکمحوری قهرمان میسوزاند
کارشناسان حوزه ورزش نابینایان معتقدند این وضعیت تنها یک اختلاف شخصی نیست؛ بلکه نشانهای از مدیریت تکمحوری و غیرتخصصی در برخی هیأتهاست؛ مدیریتی که بهجای توسعه همه رشتهها، منابع را صرفاً به یک رشته اختصاص میدهد.
تمرکز تکرشتهای بر گلبال
این رویکرد باعث عقبماندن دوومیدانی نابینایان و بیپشتیبانماندن استعدادهایی مانند ستایش مالمیر شده است.
عدم درک اهمیت قهرمانسازی
تجهیزات، حمایت روانی و مسیر اداری بدون مانع سه عنصر اصلی قهرمانپروری هستند؛ اما هیچیک برای مالمیر فراهم نشده است.
پیامدهای روانی و انگیزهکُشی
چنین فضای مدیریتی میتواند تمرکز و انگیزه یک ورزشکار نابینا را بهشدت کاهش دهد.
تضاد آشکار میان اداره کل و هیأت
کارشناسان این تناقض را «آسیبزا» توصیف میکنند:
اداره کل پیگیر و پاسخگو
هیأت منفعل و مانعتراش
جمعبندی؛ ستایش میدود، اما مسیر پر از سنگ است
با وجود همه مشکلات، ستایش مالمیر همچنان با انگیزه برای افتخارآفرینی در آسیا تمرین میکند.
اما یک پرسش مهم باقی است:
چگونه میتوان از قهرمانی بینالمللی سخن گفت، وقتی برای یک نامه ساده حمایتی باید ماهها منتظر ماند؟