به گزارش برنا، افراد مبتلا به HIV برای تقویت سیستم ایمنی و سلامت بدن گاهی سراغ ویتامینها و مکملها میروند، اما مصرف بدون نظارت پزشک میتواند خطرناک باشد. در این مطلب میخوانید کدام ویتامینها مفید و کدام مکملها ممکن است مضر باشند.
مطالعات نشان میدهند مصرف مولتیویتامین میتواند به بهبود درمان و کاهش عوارضی مثل بیماری سل در افراد مبتلا به HIV کمک کند. با این حال، اثر آن در افرادی که داروهای ضدویروس (ART) مصرف میکنند، مانند افراد سالم، نیست.
ویتامین D برای سلامت استخوانها و سیستم ایمنی مهم است. بسیاری از افراد مبتلا به HIV سطح پایینی از ویتامین D دارند، و درمانهای ART ممکن است تولید طبیعی آن در بدن را کاهش دهند. معمولاً پزشکان سطح ویتامین D را با آزمایش خون بررسی کرده و در صورت نیاز مکمل تجویز میکنند.
DHEA میتواند به حفظ تعادل هورمونی، انرژی و خلقوخو کمک کند، اما مصرف بیش از حد آن میتواند مضر باشد و برای همه مبتلایان به HIV لازم نیست.
برخی ویتامینها و مواد مغذی ممکن است برای سلامت سیستم ایمنی و ترمیم سلولها مفید باشند، مانند:
ویتامین C و E
سلنیوم
ویتامینهای گروه B (B1, B2, B6, B12 و فولیک اسید)
جینکو بیلوبا، میلت تیستل و والرین
با این حال، شواهد علمی قطعی نیست و ممکن است برخی از این مکملها با داروهای HIV تداخل داشته باشند.
ویتامین A و آهن در دوز بالا میتوانند خطرناک باشند.
مکملهای حاوی کلسیم و منیزیم ممکن است اثر داروهای ART را کاهش دهند.
برخی محصولات ترکیبی که ادعای تقویت سیستم ایمنی دارند، ممکن است ایمن نباشند.
گیاهانی مثل گل ساعتی (St John’s wort) میتوانند با داروهای HIV تداخل داشته باشند.
بهترین راه دریافت ویتامینها و مواد مغذی، مصرف غذای سالم و متنوع است. اگر قصد مصرف مکمل دارید، حتماً قبل از شروع با پزشک مشورت کنید تا از تداخل دارویی یا اثرات جانبی جلوگیری شود.