به گزارش برنا از سلامت نیوز، اوج جنسی به دورهای گفته میشود که فرد توانایی بیشتری برای رابطه جنسی مکرر، باکیفیت و رضایتبخش دارد.با این حال، از نظر علمی تعریف دقیقی برای «اوج» وجود ندارد و بیشتر یک مفهوم فرهنگی است تا بیولوژیک.
مردان: اوج جنسی در اواخر نوجوانی (۱۷–۱۸ سالگی)
زنان: اوج جنسی در اوایل دههٔ ۳۰
✔ اما این دادهها مبتنی بر تعداد ارگاسمهای گزارششده است، نه توانایی واقعی یا رضایت جنسی.
✔ مردان جوان بهطور طبیعی بیشتر و آسانتر به ارگاسم میرسند.
✔ زنان معمولاً برای رسیدن به ارگاسم نیازمند تجربه بیشتر، شریک ماهرتر و توانایی بیان نیازها هستند.
هورمونها در دوران نوجوانی تا حدود ۲۰ سالگی در بالاترین سطحاند.
از اوایل ۲۰ سالگی تستوسترون کمکم کاهش مییابد.
اثرات کاهش:
میل جنسی کمتر
حساسیت کمتر
ارگاسمهای ضعیفتر
افزایش زمان لازم برای نعوظ بعد از ارگاسم
احتمال بیشتر اختلال نعوظ
هورمونها در طول سالهای باروری بهتدریج کاهش پیدا میکنند.
تغییر عمده در یائسگی:
کاهش میل جنسی
خشکی واژن
تغییر بافت واژن
زنان ترنس: کاهش میل جنسی هنگام شروع هورمونها
مردان ترنس: افزایش میل جنسی هنگام شروع تستوسترون
در هر دو مورد میل جنسی بعد از مدتی به سطح پایدار میرسد.
معمولاً در اوایل دههٔ ۲۰ بالاترین میل جنسی گزارش میشود.
معمولاً در اواخر ۲۰ تا اواسط ۴۰ سالگی بیشترین میل جنسی و بیشترین خیالپردازی جنسی را دارند.
طبق دادههای جدید مؤسسهٔ کینزی:
| گروه | بیشترین احتمال داشتن رابطه جنسی |
|---|---|
| مردان | ۲۵ تا ۳۹ سال |
| زنان | ۲۰ تا ۲۹ سال |
✔ در سنین بالاتر، فراوانی رابطه کاهش مییابد، اما رضایت جنسی لزوماً کاهش نمییابد.