کارلوس کیزر، فوتبالیستی برزیلی است که هیچگاه پایش به زمین مسابقه باز نشد و داستان زندگی جالبی دارد چون در دهه ۷۰ میلادی وارد فوتبال شد و تا دهه ۹۰ در این عرصه ماند اما حتی یک بازی حرفهای هم انجام نداد.
کیزر در ریو دو ژانیرو بزرگ شد و رویای فوتبالیست شدن به سر داشت. اعتماد به نفس خوب، فیزیک مناسب و ظاهری قابل قبول برای یک او، خبر از ظهور بازیکنی بینظیر میداد. کیزر حتی در آکادمیهای بوتافوگو و فلامنگو هم حضور داشت اما متوجه شد استعدادش به اندازه حضور در تیمهای مطرح نیست؛ در نتیجه هدف او تغییر کرد و از آن پس کارلوس به جای گلزنی فقط قرارداد بست و به جمع کردن دستمزد پرداخت. یعنی در واقع بازیکنی شد که هیچگاه بازی نکرده!
تاکتیک او ساده اما اثرگذار بود. زمانی که کارلوس به یک باشگاه جدید میرفت به سرعت خودش را به مصدومیت میزد. گاهی اوقات او حتی به بازیکنان جوان پول پرداخت میکرد تا مصدوم شود و با توجه به اینکه هنوز دستگاههای پزشکی به آن شکل وجود نداشت، رد کردن مصدومیتها و احساس درد وی غیر ممکن بود.
کیزر در تمام این مدت ظاهرش را حفظ کرد و حتی به جلسات بدنسازی میرفت. نقطه قوتش هم ظاهری کاریزماتیک و تاثیرگذار بود که باعث میشد مربیان و مدیر برنامهها او را به دیگران معرفی کنند. او حتی بارها با تلفنهای دروغین ادعا میکرد با تیمهای اروپایی در ارتباط است و با توجه گرانی تلفن همراه در برزیل، باورپذیر جلوه میکرد.
یک بار نام کیزر به عنوان بازیکن تعویضی در برگه تعویض نوشته شد. او ترسید و به سرعت با یک هوادار درگیر شد. عاقبت این ماجرا هم شد دریافت کارت قرمز و اخراج وی؛ یعنی حتی پیش از ورود به زمین از بازی اخراج شد. کیزر بعدها در دفاع از خود گفت از مربیاش حمایت کرده چون به او فحاشی کردهاند.
کیزر در ۱۳ سال با ۱۱ باشگاه چون بوتاافوگو، فلامنگو، بانگو، فلومیننزه و چند تیم دیگر قرار اما کرد اما نهتنها گلی نزد که حتی یک بازی کامل هم انجام نداد. در دورانی که نه اینترنت بود و نه شبکههای اجتماعی، او خود را فوتبالیست حرفهای نامید و به مقاصد دیگرش رسید. کیزر این روزها شغلش مربی شخصی است و داستان زندگی اش به عنوان یکی از باورنکردنیترین بازیکنان فوتبال شناخته میشود.
انتهای پیام/