به گزارش برنا، کارشناسان میگویند مراقبت روزانه و توجه سریع به خشکی و درد میتواند از آسیبهای جدی تاندون جلوگیری کند؛ آسیبهایی که اغلب بیصدا شروع میشوند اما در صورت بیتوجهی، فعالیتهای روزمره را مختل میکنند.
تاندونها پل ارتباطی بین عضلات و استخوانها هستند. اگر تاندونی دچار التهاب، پارگی یا فرسایش شود، حتی قویترین عضلهها هم نمیتوانند عملکرد و پایداری طبیعی بدن را حفظ کنند.
به گفته دکتر «نلی آندراویس-پوری»، پژوهشگر مهندسی زیستی در دانشگاه کرنل:«هرچقدر هم عضله قوی باشد، اگر تاندون آسیب ببیند، عملکرد و ثبات لازم از بین میرود.»
علائم شایع آسیب تاندون شامل:
درد یا خشکی
تورم
ضعف
محدودیت حرکت
گاهی یک حرکت ناگهانی و نادرست باعث آسیب میشود، اما شایعترین علت، استفاده بیشازحد و حرکات تکراری است؛ مانند:
ساعتهای طولانی تایپکردن پشت میز
تمرینهای پرشی تکراری که به زانو فشار میآورند
به گفته آندراویس-پوری:«رایجترین آسیب تاندون، فرسایشی و ناشی از استفاده بیشازحد است. این آسیبها همیشه دردناک نیستند و ممکن است مدتها پنهان بمانند.»
اما در همین دوره خاموش، تخریب جدی بافت تاندون رخ میدهد که در نهایت به تحلیلرفتگی منجر میشود.
مراجعه زودهنگام به پزشک میتواند از بدترشدن آسیب جلوگیری کند.
درمانهای اولیه معمولاً شامل:
استراحت
یخدرمانی
مسکنها
فیزیوتراپی (در صورت نیاز)
پژوهشهای جدید نشان میدهد حرکت و ورزش، اگر در زمان و شرایط مناسب انجام شود، میتواند ترمیم تاندون را فعال کند.مطالعات حیوانی پیشنهاد میکنند که حداقل دو هفته استراحت قبل از شروع تمرینات ترمیمی، مفید است.
برخی حیوانات مانند ماهی زبرا میتوانند در بزرگسالی هم تاندونهای خود را بهطور کامل بازسازی کنند.
در انسانها، تاندونها معمولاً دچار اسکار (جوشگاه) میشوند، نه بازسازی کامل.
پژوهشگران در دانشگاههای هاروارد و میشیگان در حال بررسی ساختار تاندون و تغییرات آن در آسیبهای مزمن هستند.
تاندونها از سلولهایی به نام تنوسیت و رشتههای کلاژن مارپیچی ساخته شدهاند که مثل فنر باز و بسته میشوند و ضربه را جذب میکنند.
برخی تیمهای تحقیقاتی حتی موفق شدهاند میکروتاندونهای سهبعدی از سلولهای انسانی بسازند تا روشهای درمانی جدید، از جمله ژلهای ترمیمی تزریقی را آزمایش کنند.
آسیب تاندونها همیشه ناگهانی و دردناک نیست؛ بسیاری از آنها بهآرامی و بیعلامت شکل میگیرند. توجه به نشانههای اولیه، استراحت بهموقع و رعایت اصول ساده حرکتی میتواند از مشکلات مزمن و محدودکننده در آینده جلوگیری کند.