سردار حسین علایی روز دوشنبه اول دی ماه ۱۴۰۴ در تحلیلی جامع که با کمیته رسانه اولین همایش "بسیج، توسعه و امنیت پایدار منطقه جنوب شرق کشور" انجام داد ریشه اصلی ناامنیهای منطقه جنوب شرق کشور را نه صرفاً در ابعاد امنیتی، بلکه در چالشهای اقتصادی و معیشتی مردم دانست و راهکار پایدار برای برقراری امنیت را در اجرای طرح «بسیج عمومی اقتصادی» تعریف کرد.
وی با تأکید بر اینکه مشارکت مردم در تأمین امنیت، باید فراتر از ابعاد نظامی و انتظامی باشد، تصریح کرد: امنیت پایدار و توسعه همهجانبه تنها با به میدان آوردن ظرفیتهای مردمی در حوزههای اقتصادی، سرمایهگذاری و تولید محقق میشود.
این کارشناس نظامی با اشاره به وسعت سرزمینی منطقه سیستان و بلوچستان که از بسیاری از کشورهای جهان نیز بزرگتر است، این منطقه را گنجینهای از فرصتها دانست که نیازمند سرمایهگذاری مستمر و دائمی است.
وی چهار حوزه اصلی را به عنوان فرصتهای کلیدی توسعه در این استان معرفی کرد و گفت: فرصت دریا یا همان اقتصاد دریامحور است. توسعه اقتصاد دریا محور با بهرهگیری از مرز ساحلی وسیع، و تمرکز بر رفتوآمد کالا و مسافر، نقشی حیاتی در امنیت و توسعه پایدار ایفا میکند. کریدورهای ترانزیتی؛ قابلیتهای بالای منطقه در مسیرهای ترانزیتی بینالمللی. وسعت سرزمینی؛ پتانسیل بالا برای ایجاد صنایع و کارخانهها، به ویژه در بخش تولیدات صادراتمحور و کشاورزی و دامداری که با وجود چالش تأمین آب، زمینهای حاصلخیز منطقه ظرفیت عظیمی در این بخش دارند که تنها با مدیریت منابع آبی قابل احیا است.
سردار علایی یکی از مهمترین مؤلفههای تحقق این اهداف را، بازتعریف نقش مرزها دانست.
وی اظهار داشت: ایران، پاکستان و افغانستان باید تعریف خود از مرز را از حالت امنیتی صرف به روابط تجاری و اقتصادی تغییر دهند. توسعه اقتصادی متقابل در دو طرف مرز، خودبهخود به رونق اقتصادی و در نتیجه به امنیت پایدار تبدیل خواهد شد.
این کارشناس نظامی همچنین به پروژه حیاتی اتصال بندر چابهار به شمال کشور اشاره کرد و ابراز امیدواری کرد که اینگونه پروژههای زیرساختی در سواحل استان، کاتالیزور آبادانی منطقه و کشور هستند.
سردار علایی تاکید کرد: توسعه این منطقه از توان دولت به تنهایی خارج است و نیازمند سرمایهگذاریهای داخلی و خارجی است.
وی از دولت و حاکمیت خواست تا با فراهم کردن بستر مناسب و بالابردن ظرفیت جذب سرمایهگذار، زمینه را برای ورود سرمایهگذاران بومی (که بعضاً در خارج از منطقه یا در شهرهایی مانند تهران سکونت دارند) و سرمایهگذاران خارجی مهیا سازند تا منطقه سیستان و بلوچستان به جای تبدیل شدن به یک چالش امنیتی، به یک قطب اقتصادی بینظیر در منطقه تبدیل شود.