به گزارش خبرگزاری برنا از مازندران ، متن این دلنوشته به شرح ذیل است:
بسمالله الرحمن الرحیم
استاد فرزانهام،
این نوشته نه برای ستایش اغراقآمیز است و نه برای نفی نقد؛ چرا که نقد حق جامعه است و پرسشگری یک حکم. این یادداشت برای توصیف انصاف است؛ انصاف در قضاوت و انصاف در مدیریت.
اقتصاد کشور زیر فشار قضاوتهای ناعادلانه و تحریمهای سنگین قرار گرفته است. ارزش پول ملی آسیب دیده، ناترازیها ریشهدار شده و امیدها بارها به خشونت و پاکسازی بدل گشتهاند. این تصویرسازی احساسی نیست؛ بلکه واقعیتی است که مردم با آن زندگی میکنند و همچنان ادامه دارد.
در چنین روزهایی، بسیاری منتظر واکنشهای هیجانی بودند؛ صدای بلند را با قدرت اشتباه گرفتند و حتی از تنگناها، شعار تخریب ساختند. اما شما راه دیگری را برگزیدید؛ راهی پرهزینهتر، اما عاقلانهتر. راه وقار در بحران. راهی که نه کشور را به هیجان آورد، نه مردم را بیخبر گذاشت و نه میدان گفتوگو و تدبیر را ترک کرد. مهمتر از همه، شما به مردم اعتماد کردید؛ همان مردمی که شاید خسته و گلایهمند بودند، اما در لحظه خطر پشت کشورشان ایستادند.
منتقدان محترمند؛ نقد حق جامعه است. اما انصاف نیز ستون قضاوت است. نمیتوان کشوری را بیتوجه به نقطه آغاز و بیاعتنا به طوفانهای پشت سر، قضاوت کرد. از دولتی که در میانه بحرانها قرار دارد، انتظار معجزه میرود، اما هر گامش با تخریب و بیاعتمادی پاسخ داده میشود.
من به عنوان شاگردی کوچک، شهادت میدهم که آنچه در این کشور اتفاق میافتد، نه شعار است و نه پنهانکاری؛ بلکه ترکیب دانش، تجربه و صبوری برای مردم است. این همان چیزی است که مسئولانه ارزیابی میشود؛ اینکه در سختترین روزها کمتر دیده شوی، کمتر تشویق شوی، اما سنگینترین بار را بر دوش بکشی.
استاد فرهیختهام، راه هنوز ادامه دارد. مشکلات همچنان پابرجاست و هیچکس منکر دشواری مسیر نیست. اما کشور از یک گردنه تاریخی عبور کرده است؛ و تاریخ اگرچه دیر، اما دقیق مینویسد. تاریخ را حافظه جمعی مردم مینگارد؛ مردمی که به اعتمادی که کردهاند پشت پا نمیزنند.
در سطرهای آینده، نام کسانی خواهد ماند که در سکوت، با اخلاق در قدرت و با وقار در بحران، کشور را نگه داشتند. و به تعبیر سعدی بزرگ:
«به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل.»
با احترام
شاگرد همیشگی شما
دکتر مهدی یونسی رستمی
استاندار مازندران – عضو هیئت علمی دانشگاه
انتهای پیام