متلک‌گویی، چشم‌چرانی، اسیدپاشی، تجاوز به عنف و ... اتفاقاتی است که هرروز و هرروز در جای‌جای این مرز‌و‌بوم علنی و غیرعلنی واقع می‌شود و معلوم نیست برای آن به چه کسی می‌توان شکایت برد. آنقدر زیاد است که اگر بخواهی مقابله کنی، تمام زندگی‌ات صرف آن می‌شود. چاره‌ای نداری جز اینکه چشم‌هایت را ببندی و بگذری. علت چیست؟ چرا در برخی کشورها که گاهی هیچ الزامی برای پوشش ندارند و زنان با هر پوششی در ملاءعام ظاهر می‌شوند چنین برخوردهایی با آنها نمی‌شود؟
دکتر سید هادی معتمدی، آسیب‌شناس اجتماعی دررابطه با این پدیده‌ی همه‌گیر در ایران می‌گوید:«این یک نوع بیماری است که در همه جای دنیا هست؛ اما در برخی کشورها بیشتر مشاهده می‌شود و در برخی کمتر. این امر تابعی است از عوامل اجتماعی، تربیتی، بیولوژیکی، ژنتیکی »
این آسیب‌شناس اجتماعی ادامه می‌دهد: «انحراف جنسی هم مثل اعتیاد است. مثل این است که عفونتی در بدن شخص باشد و وقتی درمان نمی‌شود، آن را با خود به همه جا منتقل می‌کند. این امر تنها مختص مردان نیست و باوجود اینکه در مردان بیشتر مشاهده می‌شود، در زنان هم تا حدودی وجود دارد. مثلاً زنانی که طوری خودآرایی می‌کنند و در جامعه ظاهر می‌شوند که باعث تحریک جنسی شوند.»
دکتر معتمدی در زمینه‌ی راهکارهای مقابله با سلب امنیت و آرامش زنان اضافه می‌کند:«در بسیاری از کشورها مکان‌هایی وجود دارد که انسان‌های بیمار برای رفع مشکلات خود به آنها مراجعه می‌کنند و از این طریق وقتی در جامعه ظاهر می‌شوند کمتر به این تمایلات دچار می‌شوند اما در ایران به علت شرایط فرهنگ و اجتماعی چنین امکانی وجود ندارد و فرد این مشکل را با خود به همه‌جا می‌برد و برای نوامیس مردم ایجاد مزاحمت می‌کند.»
این روانپزشک و استاد دانشگاه همچنین می‌گوید: «راهکار دیگر مقابله با این پدیده بهبود قوانین اجتماعی و نظارت بر اجرای آنها است. این افراد چندان تمایلی به پرهیز از این اعمال ندارند و شاید قانون باید این تمایل را در آنها ایجاد کند. اما در مجموع نمی‌توان این ناهنجاری را به طور کامل از اجتماع حذف کرد.»