احمدرضا طالبیان مدال طلای بازیهای آسیایی گوانگژو را در اختیار داشت و یکی از شانس های بالای کسب طلا در اینچئون بود اما سردرگمی های فدراسیون قایقرانی و بی برنامگی ها باعث شد ملی پوشان این رشته نتوانند به آنچه شایستگی آن را داشتند دست پیدا کنند.
طالبیان هم یکی از همین نفرات بود که حالا تمرکزش را گذاشته روی مدال المپیک ریو. طالبیان با حضور در خبرگزاری برنا با خبرنگاران ما هم کلام شد.
*قبل از اینچئون شرایط سختی داشتی و ظاهرا برای آماده سازی با مشکلات زیادی روبرو بودی. در این باره صحبت کن؟
وقتی اردوهای ما برای اینچئون شروع شد فدراسیون سرپرست داشت و همه منتظر بازگشت دنیامالی بودند. کسی که از خانواده قایقرانی باشد و بتواند به ما کمک کند اما انتخابات فدراسیون عقب افتاد و مشکلات زیادی به وجود آمد. اردوهای ما به دلیل کمبود بودجه کنسل شد و حتی غذاخوری کمپ هم تعطیل شد و یک ماه را به سختی سپری کردیم.
*در آن زمان مسئولان فدراسیون قایقرانی کاری برای شما انجام نمی‌دادند؟
با بچه های تیم ملی رفتیم پیش ابراهیمی که آن زمان سرپرست فدراسیون بود و گفتیم با این وضعیت نمی توانیم تمرین کنیم. تمرینات ما حرفه ای بود اما بقیه چیزها نه. شخصا نمی توانستم هزینه تغذیه و دکترم را بدهم. و در نهایت فدراسیون به این نتیجه رسید که اردو تعطیل شود بعد از مدتی اردوهای بی کیفیت باز هم شروع شدند و زمستان سپری شد. ما توقع داشتیم قبلا بازی های آسیایی اردوهای منظم و برون مرزی داشته باشیم اما نمی شد و فدراسیون چنین امکاناتی نداشت. بهترین اردو برای ما این بود که در زمستان به مالزی برویم و در آنجا تمریناتمان را ادامه دهیم اما نبود ثبات مدیریتی در فدراسیون به ما ضربه زد و اردوهای خارجی کنسل شد. زمستان را که بهترین فرصت برای آماده سازی بود از دست دادیم و بعد از آن آقای امینی به عنوان مشاور فدراسیون انتخاب شد. او ما را درک می کرد و شناخت قبلیش از قایقرانی کمک زیادی به رشته ما کرد.
*یعنی بعد از آمدن امینی شرایط بهتر شد؟
با آمدن امینی در کاپ ها شرکت کردیم و شرایط بهتر شد. در اینچئون هم واقعیت را دیدید که چقدر سطح ما از آسیا بالاتر است. هدف من طلای تک نفره بود که به نقره تبدیل شد و برنز چهارنفره گوانژو هم به چهارمی تبدیل شد. اگر شرایط خوب بود، حتما می توانستم مدال های بهتری بگیرم.
*درباره مسابقه انفرادی صحبت کن. برای طلا تنها دو صدم ثانیه کم آوردی؟
در مسابقه تک نفره در 150 متر آخر عقب افتادم. پیش خودم گفتم که انرژیم را مصرف نمی کنم که در چهارنفره طلا بگیرم. اما رقیبانم واقعا خوب بودند. ازبکستان، قزاقستان و چین واقعا حریفان خوبی بودن و من ازبک و چین را گرفته بودم. فکر می کنم در چند ماهی که فدراسیون لطمه خورد و بی برنامه بود رقیبان من کار کردند و نتیجه گرفتند.
*اما مسابقات چهارنفره هم مطابق پیش‌بینی‌ها نبود؟
چهارنفره بیشتر به من ضربه زد. هر چهارنفر خوب بودیم و برنامه ریزی داشتیم. اما اتفاقات قبل از اینچئون در روحیه ما تاثیر گذار بود. ما در زمستان بیشتری ضربه را خوردیم که نتوانستیم خوب تمرین کنیم وگرنه چیزی کم نداشتیم.
*یعنی اگر فدراسیون شرایط خوبی داشت شما هم می‌توانستید نتایج بهتری در اینچئون بگیرید؟
صددرصد نتایجمان بهتر می شد. حداقل برگشت به عقب نداشتیم. من در تک نفره طلا می گرفتم و در چهارنفره هم همان برنزمان تکرار می شد.
*می‌توان گفت اتفاقات اینچئون نقطه عطفی برای قایقرانی می‌شود؟
امیدوارم که همین طور بشود. اتفاقات اینچئون برای ما تجربه و درس عبرت می شود. این که طلای من نقره بشود، برای فدراسیون و خودم واقعا درس بزرگی شد. شاید خودم هم تلاشم را بیشتر نکردم و اگر بیشتر انرژی می گذاشتم، مدال طلایم به نقره تبدیل نمی شد.
*یکی از مباحث همیشگی در قایقرانی استفاده از دانش و علم خارجی در این رشته است. به نظر تو قایقرانی نیازی به مربی خارجی دارد؟
قایقرانی متعلق به اروپا است و کشورهای اروپایی خیلی بهتر از کشورهای آسیایی هستند. علم مربیان اروپایی می تواند به ما کمک کند. البته سطح مربیان ما هم از آسیا گذشته و اگر برنامه داشته باشیم و تدارکات مربی خارجی را مهیا کنیم، حتما می توانیم نتیجه های بهتری بگیریم. البته مربی امسال ما هم مربی خوبی بود اما برنامه هایش اجرا نشد و به همین دلیل نتوانستیم در اینچئون نتیجه قابل قبول بگیریم.
*برای حضور در المپیک باید چه رتبه‌ای در جهان و آسیا داشته باشی؟
باید در مسابقات آسیایی اول شوم و در مسابقات جهانی بین هشت نفر اول قرار بگیرم. کار بسیار دشواری است چون دومی در آسیا به دردم نمی خورد و حتما باید اول شوم. البته برنامه ریزی هایی که داشته ایم اگر اجرا شود، حتما می توانم سهمیه بگیرم.
*به طلای المپیک فکر می‌کنی؟
از همان روزهای اول که ورزش را شروع کردم، هدفم کسب طلای المپیک بود اینکه به المپیک بروم و فقط شرکت کننده باشم، برایم کافی نیست و دلم می خواهد مقام شایسته ای کسب کنم. اگر هدفم این باشد که فقط مدال های آسیایی ام را تثبیت کنم، پیشرفت نکردم و همین موضوع خودش نوعی عقب گرد است. پیشرفت را دوست دارم و هدفم در المپیک کسب مدال طلا است.
*ظاهرا گفته بودی بعد از اینچئون از قایقرانی خداحافظی می‌کنی؟
بله این حرف را زده بودم چون وضعیت فدراسیون و برنامه های شخصی ام مشخص نبود. بعد از آمدن آقای امینی و سروسامان گرفتن فدراسیون و حل شدن مسائل شخصی ام تصمیم گرفتم هدفم را روی حضور موفق در المپیک بگذارم.
*قبول داری که تصمیمت احساسی بود؟
بله تصمیمم احساسی بود البته آن زمان وضعیت فدراسیون اصلا خوب نبود و پارو زدن من فایده ای نداشت. هدف من طلای المپیک است چون 19 مدال طلا دارم و فقط به طلای المپیک نیاز دارم. متاسفانه ما امکانات خوبی نداریم و در پیست آزادی که تمرین می کنیم برای مسابقه استاندارد است و نه برای تمرین و امیدوارم زودتر این مسائل برطرف شوند.
*چطور شد که به قایقرانی علاقه‌مند شدی؟
سه برادرم قایقران بودند که دو نفر از آن ها نایب قهرمان آسیا بودند. در واقع قایقرانی رشته خانوادگی ماست.
*قبول داری قایقرانی یکی از دشوارترین رشته‌های ورزشی است؟
هر ورزشی سختی مخصوص به خود را دارد و اگر بخواهی آن را حرفه ای ادامه دهی دشوارتر می شود یکی از سختی های قایقرانی هم ورزش در هوای آزاد است که ما چه در گرما و چه در سرما باید تمرین کنیم.
*برنامه بعدی‌ات تا قبل از انتخابی المپیک چیست؟
برنامه فدراسیون را نمی دانم اما خودم قرار است از طریق اسپانسری که حمایت من را به عهده گرفته در سه کاپ جهانی شرکت کنم.
*اگر صحبت خاصی مانده بفرمایید؟
از آقای اقلیمی که زحمت زیادی برای قایقرانی کشیدند ممنونم و امیدوارم از این به بعد برنامه های فدراسیون بهتر اجرا شود.