ایران باردیگر در لوزان سوئیس نشان داد اراده سیاسی لازم را برای یک توافق خوب و در شرایط برد- برد دارد اما ظاهرا طرف غربی هنوز نتوانسته تکلیفش را با خودش روشن کند.
زیاده خواهی؛ این همه آن چیزی است که طرف غربی دارد،آنها از یک طرف با مشکلات درون کشور های خودشان روبرو هستند و از طرف دیگر این ائتلاف5+1 هنوز نتوانسته به یک انسجام دست پیدا کند.آنها حتی در مواضع با یکدیگر وحدت رویه ندارند و نمی توانند واقعا از یک موضع مشترک حرف بزنند.
جمهوری اسلامی تا جایی که منطق اجازه می دهد انفعال نشان داده ولی گویا از صبح امروز طرف غربی دچار نوعی بهم ریختگی شده و به جای ارج نهادن به این انفعال منطقی به دنبال زیاده خواهی است.فضا سازی رسانه های غربی در القای دستیابی به توافق موقت، پذیرش انتقال مواد غنی سازی شده به خارج از کشور توسط ایران و توافق دوجانبه و گام به گام،از این ناشی می شود که طرف غربی امتیازات غیر معقولی از ایران بگیرد بی آنکه به یاد بیاورد ایران تصمیمی برای باختن در این جدال یک دهه ای را ندارد.
طرف غربی تلاش می کند تیم مذاکره کننده هسته ای پای یک تفاهم را امضا کند، تفاهمی که فقط نشان می دهد طرفین در راه حل ها به توافق رسیده اند و هنوز برای نگارش متن توافق جامع راه زیادی در پیش است اما ایران نمی پذیرد و نمی خواهد برگه ای را امضا کند که" ببر کاغذی است و توسط هرکسی و در هر لحظه ای کشته می شود."واقعیت اینست که ایران برای حل برخی اختلافات داخلی خود دست به دامن یک توافق نمی شود ولی طرف غربی به شدت نیازمند این امضاست تا به اختلافات درونی خود پایان دهد و این یک مطالبه بیجاست که یک طرف با زیاده خواهی بخواهد از امضای طرف مقابل برای حل مشکلات درونی خود استفاده کند.
این مذاکرات، امروز، فردا یا چند روز دیگر به نتیجه می رسد بی آنکه امتیازی غیرمعقول به طرف مقابل داده شود،این همه آن چیزی است که امشب و فردا در لوزان توسط تیم دیپلماسی ایران پیگیری خواهد شد.