به گزارش سرویس ورزشی برنا، حضور در 6 دوره از بازی های آسیایی. از هیروشیما 94 تا اینچئون 2014. شرکت در 3 المپیک تابستانی. از پکن تا ریو. 20 سال در اوج. در تیم ملی. در بالاترین سطح. قرار گرفتن در بین 50 رکاب زن برتر جاده. در رشته ای که به آن توجه نمی شود. در شهری که کم ترین امکانات ممکن را دارد.همه این ها و خیلی چیزهای دیگر به مرد دوست داشتنی، پر تلاش و کهنه کار جاده ای ایران برمی گردد؛ حسین عسگری.
از 14 سالگی و از مسابقات آموزشگاه های کشور کار خود را آغاز کرد. از همان بچگی حرف گوش کن بود و نصیحت پدرش را آویزه گوشش کرد. اینکه در هیچ کاری وقتت را به بطالت نگذران و نکرد.
حسین عسگری آن قدر پشتکار دارد و آن قدر از فرصت هایش استفاده می کند که بعد از مدال برنزش در اینچئون حتی یک روز هم بیکار نماند و خودش را برای قهرمانی آسیایی تایلند آماده کرد: «در این چند ماه یک روز هم استراحت نکردم. گاهی اوقات در روز سه وعده تمرین می کردم. سختی های زیادی متحمل شدم تا این دو مدال طلا حاصل شود.»
این دوچرخه سوار خمینی اولین مدال حرفه ای خود را در سال 73 بدست آورد و بعد از آن مدال های زیادی را تصاحب کرد که بهتر است از زبان خود او این صحبت ها را بخوانیم: «در سطح ملی هم اولین مدال آسیایی‌ام را سال 73 در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا به‌دست آوردم. اولین مدال طلا را هم سال 2000 در مسابقات قهرمانی بزرگسالان آسیا در چین به‌دست آوردم.»
در کلکسیون افتخارات حسین عسکری بیش از دو جین مدال است که برخی از مهم‌ترین آنها در ادامه آمده است: 2002ـ بازی‌های آسیایی بوسان (مدال نقره)، 2004ـ قهرمانی آسیا (مدال نقره)، ـ 2005ـ قهرمانی آسیا (مدال نقره)،2006ـ بازی‌های آسیایی (مدال نقره)، 2007ـ قهرمانی آسیا ( دو مدال نقره)، 2010 ـ بازی‌های آسیایی (مدال برنز)، 2014 بازی‌های آسیایی (مدال برنز)، 2014 قهرمانی آسیا (دو مدال طلا)
حالا حسین عسگری موفق شده دومین سهمیه المپیک ریوی ایران را بدست بیاورد. در تایند. جایی که 5 سال پیش در آن دو برنز را گرفته بود و حالا دو برنزش را به دو طلا تبدیل کرد و نام خود را در تاریخ دوچرخه سواری با خطی خوش حک کرد: «قبل از آن باید بگویم که متاسفانه آن سال مدال هایی که من کسب کردم دیده نشد و رسانه ها توجهی به آن نکردند. اما خوشحالم که این بار این گونه نشد و ارزش کار من از دید رسانه های دیداری و شنیداری دور نماند. به هر حال تجربه ای که در این سال ها کسب کردم و برنامه ریزی مناسب فدراسیون و همچنین تلاش خودم باعث شد تا موفق شوم این دو مدال ارزشمند را به دست بیاورم.در جاده کلا دو مدال توزیع می شود و این افتخار برای اولین بار در تاریخ برای کشورم افتاد که دو مدال طلا از آن ایران شد. این دو مدال طلا حاصل تلاش و کوشش چند ماهه من بود.»
و حالا حسین عسگری اهداف بزرگی را در سر می پروراند. او می خواهد در 41 سالگی جاودانه شود و اولین مدال تاریخ ایران در المپیک را از آن خود کند و بعد از آن از دنیای حرفه ای خداحافظی کند: «من در لندن برای اولین بار در تاریخ دوچرخه سواری بین 50 نفر قرار گرفتم و امیدوارم این بار با تلاش خودم و حمایت فدراسیون به مدال المپیک برسم. اتفاقی که دور از دسترس نخواهد بود.قصد دارم بعد از المپیک ریو از دنیای حرفه ای خداحافظی کنم. آرزو می کنم این خداحافظی با مدال ریو همراه باشد.»