به گزارش خبرگزاری برنا، سیاست روز نوشت: ایجاد توقع و انتظار خارج از ظرفیت هایی که وجود دارد، هزینه های زیادی را برای کشور می تراشد. این هزینه ها از هر جنبه و نظر، مادی و معنوی، باعث می شود که مردم نسبت به دستاوردی که قرار بود با گفت وگو و مذاکره به دست بیاید، دلسرد شوند. به همین خاطر تیمی که به دنبال دستیابی به یک هدف و منظور است، باید سعی کند تا سطح توقعات جامعه را نه تنها بالا نبرد، بلکه به پایین آوردن آن اقدام کند.
اکنون که گفت وگوهای هسته ای، شاید روزهای پایانی خود را سپری می کند و می رود تا احتمالاً به یک توافق نهایی برسد، بدون اغراق و بزرگنمایی، این یک دستاورد برای جمهوری اسلامی ایران است که ثابت کند و افکار عمومی جهان را اقناع کند که فعالیت های هسته ای ایران صلح آمیز است.
باید توجه داشت که با وجود رسانه های گسترده نظام سلطه، افکار عمومی مردم دنیا هم با سیاست های منفی تبلیغی علیه ایران همراهی می کردند. اکنون این همراهی شکننده شده و بسیاری از مردم جهان هم پی به دروغ بزرگ آمریکا و غرب علیه ایران برده اند.
موضوع مهم در این بحث این است که، گرچه هنوز توافقی به دست نیامده است، اما راه آن با استمرار گفت وگوهای هسته ای هموار شده است، اما این که یک بیانیه سیاسی و تأثیرات آن اینگونه مورد توجه قرار گیرد، به صلاح نیست. چرا؟ برای این که اگر این توافق هم انجام شود ولی اتفاقی در امور اقتصادی و معیشت مردم هم نیفتد، مردم با خود چه فکری خواهند کرد؟!
اقتصاد دانان هم تأکید دارند که، برچیده شدن همه تحریم هایی که علیه ایران به خاطر موضوع هسته ای وضع شده، گره اقتصادی کشور را باز نمی کند.
هنگامی که خبر بیانیه لوزان منتشر شد، عده ای از مردم به خاطر آن ابراز خرسندی و شادمانی کردند، عده ای به فرودگاه رفتند تا از بازگشت تیم هسته ای کشورمان استقبال کنند، بدون شک کار تیم هسته ای، سخت و دشوار است. یک کشور در مقابل 6 کشور که خود را قدرت جهانی می دانند، هماوردی دو طرفه، به مانند میدان شطرنج است. شطرنجی که یک طرف صحنه آن ایران نشسته و طرف دیگر 6 کشور دنیا. بازی سنگین و نفس گیر است و برای هدایت بازی نیاز به همدلی میان نقش آفرینان تیم ایرانی است.
مهمترین حامی این تیم رهبری انقلاب اسلامی و مردمی هستند که در این سال ها توانسته اند با ایستادگی خود، حامیان و مشوقان تیم باشند.
مردم به خوبی در جریان روند گفت وگوهای هسته ای و مواضع طرف مقابل قرار دارند و به خوبی اخبار این تحولات را رصد می کنند. آنها به خوبی می دانند که طرف مقابل، قابل اعتماد نیست و باید در این نبرد، هوشیاری و هوشمندی تیم هسته ای مهمترین موضوع باشد، چون احتمال نیرنگ آمریکا در این صفحه شطرنج بسیار محتمل است، در واقع یقین است.
مردم در این موضوع شاخص و نماد خوبی هستند که متوجه شویم، طرف مقابل یعنی آمریکا، تا چه اندازه در بیانیه لوزان، حسن نیت دارد و تا چه اندازه ایران به اهداف خود رسیده است.
ابراز خوشحالی و شادمانی مردم هم یکی از عوامل مهم این موفقیت است. به عنوان مثال هنگامی که تیم ملی فوتبال کشورمان در یک بازی بین المللی با پیروزی به خانه باز می گردد، مردم خودجوش برای ابراز احساسات خود، به خیابان ها می آیند و شادی خود را نشان می دهند، تعداد آنها هم قابل توجه است و می توان ادعا کرد که قاطبه مردم از این اتفاق خشنود هستند.
در یکی دو روز گذشته مردم به خاطر بیانیه «لوزان» به خیابان ها آمدند. تعداد آنها زیاد هم نبود بلکه با جمعیتی قلیل به خیابان آمدند. این اتفاق نشان می دهد که مردم از چند و چون نتایج گفت وگوها آگاه هستند و به خوبی درک می کنند که اکنون زمان بروز شادمانی نیست، چرا که همچنان نتایج گفت وگوها در ابهام است و نمی توان برای آن با شرایط موجود قضاوت کرد و البته به خوبی هم می دانند که اگر هم توافق نهایی به دست بیاید، باز هم تحول اقتصادی در کشور اتفاق نخواهد افتاد، مردم آگاه هستند که مشکلات اقتصادی کشور به تحریم ها ارتباط مستقیم ندارد، بلکه حل مشکلات اقتصادی کشور تنها با توجه به توصیه ها و برنامه هایی است که رهبر معظم انقلاب بارها بر آنها تاکید کرده اند. حمایت از تولید داخلی، عزم ملی و مدیریت جهادی، کار و تلاش و از همه مهمتر اقتصاد مقاومتی.
جمهوری اسلامی ایران در جریان گفت وگوهای هسته ای هر نتیجه ای حاصل شود، بازنده آن نخواهد بود. چه توافق بشود و چه نشود، پیروز میدان شطرنج هسته ای، جمهوری اسلامی ایران است. اگر توافق نشود، ایران چیزی را از دست نداده، بلکه اتفاقاً، وضعیت فعالیت های صلح آمیز هسته ای به شرایط قبل باز می گردد و اگر هم توافق بشود، فعالیت های هسته ای هر چند براساس توافق، محدودیت هایی را تحمل خواهد کرد، اما حقانیت ایران اثبات خواهد شد و بخشی از تحریم ها هم برچیده می شود.مردم هم توقع معجزه از توافق احتمالی هسته ای ندارند.