سیدغلامرضا میرحسینی مدیر شبکه سوم سیما در گفتگویی درباره دلخوری عده ای از پزشکان و همچنین نظرسنجی سایت سازمان نظام پزشکی درباره این سریال که این شب ها به کارگردانی مهران مدیری از شبکه سوم سیما به پخش می رسد، بیان کرد: باید دید نگرانی ها تا چه حد با واقعیت منطبق است چون «در حاشیه» یک سریال طنز است و باید آن را با همین نگاه در نظر گرفت.
به گزارش خبرگزاری برنا، حواشی و اظهار نظر های این روزها درباره سریال مهران مدیری بیشتر از همیشه به ما ثابت کرد که تاریخ تکرار می شود و این زنگ خطر صدایش از همه بلندتر به گوش می رسد، گویی ما خندیدن را فراموش کردیم. از لذت و خنده می گذریم تا به اعتراض برسیم.
انگار ما با این مشکل اعتراض های اقشاری به آثار تلویزیونی و سینمایی، طنز و غیرطنز گاه و بی گاه روبه رو هستیم. مشکلی که بعد از چند سال هنوز حل نشده است. در آثار طنز اقشار مختلف اجتماعی حضور دارند و افراد نباید به آثار طنز به دید توهین و هتک حرمت کسانی یا اقشاری نگاه کنند،
وقتی صنفی، دستمایه داستان یک سریال تلویزیونی یا فیلم سینمایی می شود، به این معنا نیست که در واقعیت تمام اهالی آن صنف را هدف قرار گرفته. ما در میان همه پزشکان خوب داریم، بد هم داریم. اگر نانوای خوب داریم، نانوای بد هم داریم. مهندس خوب و بد، معلم خوب و بد و. . . همه در جامعه اصناف ما وجود دارند و نگاه رسانه ای به اصناف مختلف، به معنای نظریه کلی دادن درباره تمام اهالی آن اصناف نیست. داستان ها درباره شغل های مختلف براساس جذابیت های تصویری و سرگرمی نوشته و ساخته می شوند و مثلادر همین سریال «در حاشیه»، شخصیت هایی که حالاپزشک هستند، با تمی کمدی قرار است مردم را سرگرم کنند و فارغ از کیفیت و کمیت سریال، طنز و کمدی و سرگرمی مردم در ایام نوروز، هدف است. اما اینکه ناگهان جامعه پزشکان از این سریال ناراحت می شوند و یک روزی سریال توقیف می شود و روز دیگر، با پخش آن اعتراض می کنند، ناآگاهی از رسانه های سرگرمی ساز است.
قصه، فقط قصه است و تنها خاصیت آن سرگرمی برای مردمی است که هرکدام یک شغل خاص دارند و به خوبی می دانند که در اصناف مختلف خودشان هم آدم های خوب و بد وجود دارد. باید این فهم و شعور و فرهنگ به وجود بیاید که اعتراض هایی از این دست، تنها باعث خودسانسوری هنرمندان می شود و هیچ نتیجه سازنده دیگری ندارد. مدیران صنوف مختلف باید بدانند که نمی توانند فارغ از آنچه که قانون اساسی تعریف کرده، نقشی در ممیزی داشته باشند و اعتراض های این چنینی تمام شود.
باید امیدوار باشیم که مدیران تلویزیون با گفت وگو و تعامل، این مشکلات را رفع کنند و بعد از آن هم امیدوار به اینکه جامعه شناسان، کارشناسان رسانه و اهالی سینما و تلویزیون و مدیران صنوف مختلف، با یکدیگر به تعاملی درست و اساسی برسند تا سطح تحمل و دریافت اهالی صنوف مختلف را بالاببرند.