به گزارش خبرگزاری برنا، هفتمین جشن اردیبهشت تئاتر ایران، چهارم اردیبهشت در تئاتر شهر مشهد افتتاح می‌شود و 26 اردیبهشت، طی مراسمی در سالن اصلی پردیس خاوران به پایان می‌رسد.
جشنهای اردیبهشت تئاتر ایران، امسال در شهرستان‌های 32 استان و منطقه کشور، به مناسبت بزرگداشت روز جهانی تئاتر و با هدف تکریم فعالان سال گذشته هنرهای نمایشی توسط ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی و انجمن‌های نمایشی برگزار می‌شود.
اهالی هنرهای نمایشی در همه جهان، روز جهانی تئاتر را هر سال در 27 مارس (هفتم فروردین) گرامی می‌دارند که البته در ایران به دلیل تعطیلات نوروزی، این مراسم با تاخیر برگزار می‌شود.
در این دوره از جشن اردیبهشت تئاتر ایران، در هر استان به پیشکسوتان و سازمان‌ها و ارگان‌های یاری‌دهنده هنرهای نمایشی، تندیس اردیبهشت تئاتر اهدا می‌شود.
به مناسبت روز جهانی تئاتر و جشن اردیبهشت تئاتر ایران، مهدی شفیعی، مدیرکل هنرهای نمایشی، پیامی را به شرح زیر منتشر کرد:
«تئاتر همواره از ریشه‌ها و روشنایی‌ها سخن گفته است. این فرم کهن‌سال هنری، نمود عینی پویش‌ها و خیزش‌های روحی انسانی است که سودای اندیشه‌ورزی، مایه و پایه و معناهایی استوار به زندگی‌اش بخشیده است. آدمی به درستی‌دریافته است که در ناکجا آباد دنیا، آنچه می‌تواند جان عطش‌ناکش را سیراب کند، پویه‌ای بدیع و بیانی شگفت و خِردنواز است.
تئاتر هر چه با زندگی و واقعیت جاری در بطن آن پیوندی ژرف‌تر بسته باشد، در هزارتوی این هنر دیرسال نشانه‌هایی سرزنده‌تر و درس‌آموزتر می‌توان یافت و مایه‌های الهام و کشف و شهود، بیش از پیش در برابر تماشگران به جلوه درمی‌آید.
باید کوشید در روزگاری که فرم‌های گوناگون هنری در گوشه و کنار جهان در دسترس بشر هستند و انسان ابزارهای متنوعی برای بیان آمال، آروزها و اندیشه‌اش پیش رو دارد، تئاتر بتواند به مثابه رسانه‌ای پویا، پرطنین، دربرگیرنده و آگاهی‌بخش، نقشی یگانه در راهبری انسان امروز و جهت‌دهی به خواسته‌های اصیل و سازنده او بازی کند.
آری، تئاتر باید بی‌توجه به نژاد و رنگ و جنس، مجلا و منظری برای گفت‌و‌گو و مفاهمه میان انسان‌ها و در انداختن طرح‌هایی نو برای دست‌یابی به آرمان‌های مشترک بشری باشد. آموزه تئاتر امروز ما باید در افکندن چشم‌اندازی تازه برای نوزایی ایمان و اندیشه و تحقق جهانی عاری از جهل و خشونت باشد. جهانی که در آن روشنای آزادی، برابری و معنویت، زمینه زیست به‌سامان و شرافت‌مندانه هر انسانی فراهم باشد. بی‌گمان می‌توان انتظار داشت در صحنه مقدس تئاتر و در پناه این هنر که هم‌سنگ و هم‌رنگ فرهنگ است، برکشیدن آدم خاکی به مرتبت افلاکی‌اش رقم بخورد.
اکنون در آغاز سال نو، این انتظار بدیهی است که سیاست‌گذاران و بودجه‌ریزان کشور، ظرفیت‌های کارآمد تئاتر و تاثیرگذاری این هنر اصیل در بهبود شاخصه‌های جامعه و رفع معضلات انسان معاصر را مد نظر قرار دهند.
بی‌شک نقش اجتماعی این هنر در تحقق آرمان معنوی سال که همسایگی مردم و مسئولین را مد نظر دارد، نقشی غیرقابل انکار است. لذا حضور عالمانه هنرمندان تئاتر و زمان‌آگاهی مدیران کلان فرهنگی و سیاسی ایجاب می‌کند که طرحی نو درافکنده شود تا در سایه این همدلی و همزبانی که متضمن بهره‌گیری از ظرفیت‌های متعالی هنر خواهد بود، گوشه‌ای از مصائب ممکن رفع شود و جرعه‌ای گوارا از امید و نوید در رگارگ جامعه به جوشش درآید.
باشد که باز بینیم دیدار آشنا را...»