به گزارش برنا، سودابه خرمشاهی در این خصوص گفت: متاسفانه این دیدگاه و نگاه که اعتیاد جرم است و معتاد دارای انگ اجتماعی بوده و تبعیض در مورد بازگشت و درمان آنان وجود دارد، در جامعه تبدیل به یک فرهنگ شده و راه مقابله با آن را دشوار کرده است.
وی با بیان اینکه مسوولان و مردم باید بدانند که فرد معتاد به دلیل برطرف کردن نیاز جسمی و روانی خود و حتی فرار از بروز علائم محرومیت از موادمخدر و روانگردانها مجبور به تهیه مواد خود است، اظهار داشت: نباید به آنان انگ زد و بد رفتاری کرد، زیرا معتاد می‌تواند ده‌ها و یا صدها فرد سالم را ترغیب به مصرف مواد مخدر و روانگردانها کند و اوضاع خطرناک‌تر شود.
خرمشاهی ادامه داد: مردم و مسوولان باید به این باور رسیده باشند که ماده مصرفی فرد معتاد تبدیل به یکی از ضروریات زندگی و جزو لاینفک سبد کالایی وی شده و ضروریست برای اجتماعی شدن مقابله با اعتیاد نگاهشان نسبت به معتاد عوض شود و سعی کنند با ایجاد انگیزه در معتاد برای بهبودی، این ماده مصرفی را از سبد کالایی وی حذف کنند.
وی با اشاره به اینکه برخورد جامعه ناشی از سطح آگاهی، دانش، شناخت و تجربه آنها از مفهومی به نام اعتیاد و معتاد است، اضافه کرد: تجربه بالینی بیانگر این موضوع است که ما در مفهوم بیماری و درمان اعتیاد به ویژه در سطح مخاطبان عام و خانواده ها با مشکلات بسیار جدی مواجه هستیم، این درحالیست که در قدم اولیه مقابله با اعتیاد،باید معتادان را درمان کرد.
خرمشاهی، تمرکز برنامه‌ها و اهداف مبارزه با مواد مخدر بر روی درمان معتادان را بسیار ضروری دانست و اضافه کرد: مراکز نگهداری و درمان کاهش آسیب باید در سراسر نقاط کشور بویژه برای زنان معتاد گسترش یابد، روش‌ها و اقدامات گفتاری، حمایتی و درمانی با نظارت دقیق ستاد مبارزه با موادمخدر، بهزیستی و وزارت کشور بر اساس فناوری‌های جدید در این مراکز انجام شود، زیرا کمپ‌های ترک اعتیاد بسیاری در جامعه وجود دارد که بصورت زیرزمینی فعالیت کرده و برخورد غیرانسانی با معتادان می‌کنند.
به گفته وی، وقتی معتاد در شرایط مطلوب و اصولی تحت درمان قرار گیرد، باید جامعه از جمله خانواده، با آغوش باز پذیرای وی باشد، تا معتاد دوباره به سمت مصرف موادمخدر صنعتی و روانگردانها گرایش نیابد.
خرمشاهی افزود: در بسیاری از موارد مشاهده می‌کنیم اعضای خانواده با کمک کردن به عضو معتاد خانواده در واقع امکان رو به رو شدن و تجربه کردن عواقب و پیامدهای بیماری اعتیاد را به او نمی‌دهند، نمی گذارند که وی مسوولیت رفتارهای خود را بر عهده بگیرد، آنها با حمایت ناسالم از فرد معتاد روشی را انتخاب می‌کنند که باعث می‌شوند تا بیماری اعتیاد او سریع تر و راحت تر پیشرفت کند.
وی اظهار داشت: بهترین کار آن است که اعضای خانواده اجازه دهند تا فرد معتاد پیامدها و مصیبت‌های ناشی از اعتیادش را شخصاً تجربه کند، هر چند پذیرفتن این واقعیت دشوار است، اما تجربه ثابت کرده که مواجه شدن فرد معتاد با عواقب ناگوار رفتارهایش، بهترین راه برای کمک کردن به وی است.