به گزارش برنا، دکتر اصغر محمدی فاضل - عضو هیات عملی دانشگاه محیط زیست با بیان این مطلب گفت: در ایران هم «روز زمین پاک» بهار فعالیت علاقه مندان به طبیعت است. فعالان محیط زیست به صورت فردی یا گروهی تلاش می کنند زباله هایی را که از سوی افراد بی مبالات پراکنده شده، جمع کنند تا شاید در چرخه بازیافت یا دفع و دفن تخصصی قرار گیرد. شخصا این اتفاق را مبارک می دانم.
این که یک روز را صرف پاکسازی اطرافمان کنیم ارزشمند است، اما خلاصه کردن موضوع درهم تنیده ای مثل «زمین» در یک روز می تواند نگران کننده هم باشد.
نباید گمان کرد اگر یک روز سال را به گرامیداشت زمین اختصاص دهیم، به دشت و دمن بزنیم و زباله ها را کیسه کنیم، وظیفه انجام داده و می توان 364 روز باقیمانده سال را سرخوش باشیم با این امید که دیگر حال زمین خوب شد!
زباله ها به صورت ترسناکی دنیا را فتح کرده است. کمتر جایی باقی مانده که بشر به زباله های دست ساخت خودش نیاراسته باشد.
بکرترین مناطق هم به ظروف یک بار مصرف، کیسه نایلونی، بطری پلاستیکی آب معدنی و نوشابه آلوده شده است.
رودخانه ها، دریاها، برکه ها و تالاب ها به زباله دان های عمومی تبدیل شده است. بررسی 600 ناحیه اقیانوس اطلس نشان می دهد در عمق 4500 متری اقیانوس هم زباله های ما یافت می شود که در این میان پلاستیک با 41 درصد بالاترین میزان را به خود اختصاص داده است؛ ذراتی که می تواند به بدن آبزیان راه یافته، ساختار شیمیایی شان را بشکند و هنگامی که ما برای سلامت بیشتر ماهی می خوریم، سرطان را به رگ های ما تزریق کند.
نهادهای بین المللی در مناسبت های مختلف گوشه ای از اقدامات خاص هر کشور را پوشش می دهند، اما در این میان سهم ایران ناچیز است و همین فعالیت های اندک ولی ارزشمندی که در کشور انجام می شود بازتاب جهانی پیدا نمی کند.
وی در پایان گفت:بپذیریم که نبود تسلط کافی به زبان های بیگانه، ارتباطات اندک میان فعالان محیط زیست داخل و خارج کشور، آشنایی نداشتن با ادبیات بین المللی و بی اهمیت پنداشتن پیوستن به اقیانوس فعالان محیط زیست در دنیا، برخی از ریشه های این مشکل است.