خبرگزاری برنا- سمنان؛ تئاتر هنری زیباست .هنرهای زیادی را با خود درگیر می کند و قبل از هرچیز آن هنرها هستند که از این درگیری لذت خواهند برد و دلیل آن زنده شدن آنهاست.
در تئاتر نقاشی و مجسمه نیز زنده می شوند، به حرکت در می آیند و فکر می کنند. در تئاتر شعر و موسیقی به هدفی فراتر از یک شعر و یا یک موسیقی به روی صحنه خودنمایی می کنند و با فلسفه در صحنه قدم می زنند.
صدای موسیقی و شعر تصویر می شود. تصویری زنده در جلوی چشم مخاطب و قابل لمس تر و تاثیر گذار تر از هر لحظه.
تئاتر هنری زنده است و هیچ گاه نمی میرد پس جاودانه است. به هر سمتی روانه شود آن سو را نیز با خود روانه خواهد کرد .
تئاتر کافی است تصمیم بگیرد تا به هدفی که می خواهد برسد،هدفی را که می خواهد بگوید و آن وقت هدف را به زنده ترین شکل در مخاطبش پدیدار می کند .
تئاتر به سراغ هر کجا رود می تواند آن را به عمیق ترین شکل بیان کند و فلسفه های آن را چنان برقصاند تا لذت جان خواهی بری.
تئاتر ذاتا ارزشمند است حتی اگر برایش ارزشی قائل نشوند و زمانی برای هر فرد درک میشود که تصمیم به سفر به اعماق داشته باشد .
لورکا می گفت :ملتی که به تئاتر خویش یاری ندهد، نسبت بدان بی‌اعتنا و از آن بی‌نیاز باشد، اگر مرده نیست بی‌گمان سخت بیمار است .
تئاتر پرواز است . روی صحنه تو به هر کجا بخواهی خواهی رفت و در آنجا زنده خواهی شد .
وقتی صحنه تئاتر را حتی خالی نگاه می کنی و می اندیشی دیگر نگاهت را از آن صحنه ی خالی هم نخواهی برداشت . صداها خواهی شنید،حرکت ها خواهی دید و در اعماق وجودت از تفکر کردن لذت خواهی برد. کافی است که از قدرت صحنه با خبر بشوی.
در آخر بازگو کردن جمله معروف پیتر شومان خالی از لطف نیست : تئاتر یک ضرورت است،چیزی شبیه به نان