به گزارش گروه جوان و جامعه خبرگزاری برنا ، 37 سال از انقلاب سال 57 گذشته و در تمام این مدت و در همه دولت ها جوان گرایی مطرح بوده، اما میدان دادن به جوانان در حد شعار باقی مانده و راس امور همچنان در دست نسل انقلاب و جنگ باقی مانده است. گاهی هم که جوانگرایی شده با بی حساب و کتاب بخشیدن امور و عدم رعایت قانون در انتخاب افراد بحث بهره از نیروی تازه نفس و خلاق جوانان در مدیریت کشور تنها در حد یک تصویر باقی مانده، به مرحله عمل نرسیده و هیچ کارایی حاصل نشده است. این هم مقصر جوانان نیستند ، فضایی برای آموزش آنها برای رسیدن آگاهانه به جایگاه ها نبوده است .
حال این سوال پیش می آید ، این سوال که مثلا چه اتفاقی در کشوری مانند اتریش می افتد که حساس ترین پست اجرایی به یک جوان زیر سی سال سپرده می شود؟ و چه چیزی در ایران کم است که روال کسب تجربه و ارتقا اتفاق نمی افتد و در نتیجه اش همیشه جوانان با چوب تازه کار بودن رانده می شوند؟
رضا حجتی مدیرکل مشارکت های اجتماعی جوانان در پاسخ به این سوال می گوید: «در زمان نهضت و سپس وقوع انقلاب و اداره نظام جمهوری اسلامی، امام خمینی (ره) به «جوان باوری» اعتقاد داشتند و زمینه های مشارکت فعال جوانان را در امور اجتماعی فراهم می کردند اما همان جوانان دیروز - که به علت اعتمادی که به آنها شد - توانستند دولتمردان امروز شوند؛ محکم به صندلی هایشان چسبیده اند و اجازه حضور جوانان در اداره اجتماع را حتی به عنوان دستیار هم نمی دهند و بعد از بازنشستگی نیز حاضر به واگذاری پست های مدیریتی نیستند.»
این گفته مدیر کل مشارکت های اجتماعی معاونت ساماندهی جوانان را اعلام خبر بیکاری 5 میلیون ایرانی از سوی عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس تکمیل می کند. آماری که بیشترین درصدش متعلق به جوانان است. گفته می شود بی مهارتی اصلی ترین علت آمار بیکاری است در حالی که هزاران جوان ایرانی هر ساله از دانشگاه ها فارغ التحصیل می شوند. گفته می شود در سال تحصیلی گذشته، 63هزار دانشجو تنها در رشته مدیریت دولتی به تحصیل مشغول بودند عددی که بعد از فارغ التحصیلی به دلیل نبود اعتماد از سوی سیاستگذاران و عدم امکان مراحل کسب تجربه عملی به آمار بیکاری اضافه خواهد شد.
حجتی دراین باره می گوید: « عوامل زیادی در سازو کار شایسته سالاری یک جامعه دخیل است. سازوکارهای مبتنی بر شایسته سالاری به گونه ای عمل می کنند که افراد در سنین پایین استعدایابی شوند و با ایجاد انگیزه و مشوق های نهادی در مسیری قرار گیرند که به تدریج توانمند شده و از همین رو در دوران بزرگسالی بیشترین بهره را به خود و جامعه می رسانند.
در سنین کودکی، نوجوانی و جوانی نظامات تعلیم و تربیت ساری و جاری در یک جامعه وظیفه دارند مردم را بر اساس علاقه ها و شایستگی هایشان به مسیرهای ممکن و مفید هدایت کنند.»
این عدم اعتماد از سوی مدیران و سیاستگذاران در حالی صورت می گیرد که مدیریت انقلاب و جنگ با جوانان بوده است. پس چه اتفاقی افتاده که پسران و دختران جوانان دیروز، امروز هیچ مسوولیتی نمی پذیرند؟ مدیرکل مشارکت های اجتماعی جوانان معتقد است جوانان امروزی انزوا طلب شده و خود نیز درخواستی برای حضور در این زمینه ندارند: «فکر می کنم از طرف جوانان نیز باید این مطالبه به اشکال مختلف و مصرانه دنبال شود؛ اما متاسفانه شدت سرخوردگی های اجتماعی موجب شده تا جوانان بیشتر راه انزوا و کناره گیری را در پیش گیرند و تقاضا برای مشارکت اجتماعی از سوی آنان کم باشد.»
بیش از نیمی از جمعیت ایران را جوانان تشکیل می دهند ضرورت مشارکت این جمعیت در تصمیم گیری ها بیش از پیش احساس می شود. برای این منظور سال ها پیش ایده تاسیس مجلس دانش آموزان مطرح و اجرایی شد تا این جمعیت عظیم خودش هم در برنامه ریزی مسائل مربوط مشارکت داشته باشد اما مجلسی با عنوان دانش آموزی همه جوانان را دربرنمی گیرد و تنها به دانش آموزان محدود می شود. در ماه های اخیر خبر تشکیل مجلسی با ساختار مجلس شورای اسلامی مطرح شد طرحی که اگر ثمر دهد اتفاقات مهمی در حوزه جوانان می افتد
رضا حجتی درباره تاثیر این مجلس در حل مشکلات جوانان می گوید:« درباره مجلس جوانان باید بگویم اگر تشکیل این مجلس صرفا جنبه نمادین و تبلیغی داشته باشد؛ قطعا موثر و پایدار نخواهد بود و به آسانی مورد استفاده ابزاری قرار خواهد گرفت. بنابراین بایستی ابتدا مطالعات انجام شده به روز رسانی شود و مورد توجه قرار گیرد و سپس بر اساس یک برنامه بلند مدت و با رویکرد نهادی، در این زمینه اقدامات بعدی انجام شود.»
عدم امکان بروز و ظهور استعداد جوانان، استفاده نکردن از آنها در مدیریت کشور و بی توجهی به قشر مستعد، هدر دادن سرمایه های ملی است. سرمایه هایی که اگر به موقع امکان حضور داشته باشند ایران مسیر توسعه را به درستی می پیماید