در حالیکه که کمتر کسی فکر می کرد در وزن پنجم مسابقات جهانی، این نماینده ایران باشد که از سکوی قهرمانی بالا می رود اما مسعود حجی زواره در شیاپ چانگ ورزشگاه "تراکتور" شهر چلیابینسک ضمن جبران شکستش در مسابقات جهانی 2013 مکزیک، کاری کرد کارستان.
به گزارش سرویس ورزشی برنا، مسعود حجی زواره با شکست نامدارترین ورزشکاران این وزن با اقتدار از سکوی قهرمانی 74- کیلوگرم بالا رفت تا یکی از 3 مدال طلای تکواندوی ایران در جام بیست و دوم را به نام خود ثبت کند.
در ادامه گفت و گوی سایت فدراسیون تکواندو، با هوگوپوشی که درست بعد از پایان مسابقات جهانی 2013 (31 مردادماه 1392) تا شروع مسابقات جهانی 2015 (22 اردیبهشت ماه 1394) برای کسب نشان زرین طلای جهان تلاش کرده است، را در ادامه خواهید خواند:
* بالاخره زحماتت به بار نشست و ناکامی 2013 را با مدال طلا جبران کردی.
- همین طور است. بعد از شکست در رقابتهای دو سال پیش، تمام تلاشم را کردم تا اول بعنوان نماینده ایران در مسابقات جهانی 2015 حضور داشته باشم و بعد هم به خوش رنگترین مدال این رقابتها برسم که خدا را شکر، رنگ آن طلا بود.
* کارشناسان مدال طلای وزن 74- کیلوگرم را برای روسیه می دانستند. "البرت گائون" 6 ماه پیش طلای فینال گرندپریکس را گرفته بود و عنوان نایب قهرمانی 2013 را در کارنامه داشت!
- هدفم برایم مهم بود نه سایر صحبت ها. کم و بیش می شنیدم که بهترین مدال ایران را در این وزن، برنز می دانند اما من به تلاش خودم ایمان داشتم. زحمات زیادی را در این مدت کشیده بودم و می خواستم مزد زحماتم را در روسیه بگیرم.
* تو برای راهیابی به مرحله نیمه نهایی وزن پنجم؛ 4 مبارزه سخت داشتی. در خصوص اولین حریفت بگو . نماینده الجزایر چطور بود؟
- الجزایر حریف خوبی بود. برای اینکه به شرایط ایده آل برسم مبارز خوبی به حساب می امد که در پایان راند دوم 13 بر صفر برنده شدم.
* بعد از آن با کرواسی دیدار کردی. تو در تورنمنت هلند به او باخته بودی!
-من در هلند آسیب دیده بودم. اما فکر می کنم اتفاق آن مسابقه به من در جهانی کمک بسیاری کرد. به همراه کادرفنی آنالیز بسیار خوبی از این بازیکن انجام دادیم و با حواس جمع با او مبارزه کردم که 16 بر 7 به پیروزی رسیدم.
* و بعد پیکار نزدیکی با اسپانیا داشتی. از مبارزه ات با "گارسیا" بگو.
- باید بگویم سخت ترین مبارزه من در رقابتهای جهانی با نماینده اسپانیا بود. بدقلق و بسته مبارزه میکرد و به راحتی امتیاز از دست نمی داد. باید بگویم نوع مبارزاتش کاملا از سایر تکواندوکاران متفاوت است. مسابقه بسیار سخت و پربرخوردی بود که در نهایت 7 بر 4 او را بردم.
* برای قطعی شدن مدالت باید به مصاف قهرمان جهان دوره قبل میرفتی. همه این مبارزه را بسیار سخت می دانستند اما تو با 10 اختلاف امتیاز برنده شدی.
- "یوریل ادریانو" برای رسیدن به این مرحله همه حریفانش را با اختلاف برده بود. به طور کل بازیکن جنگنده و بسته ای است. اما با آنالیزهای کادرفنی راه شکست و امتیاز گرفتن از او را به خوبی می دانستم. بعد از اینکه چند امتیاز عقب افتاد، اصلا باورش نمی شد که چطور امتیاز از دست می دهد و کاملا شوکه بود اما به هرحال من راه شکست او را می دانستم و برهمان اساس مبارزه کردم. در نهایت نیز 14 بر 4 بازی به اتمام رسید.
* تو بعد از 4 پیروزی مسابقاتت تمام شد و باید به هتل برمی گشتی. این دو روزه بودن مسابقات خوب بود یا بد؟
- با توجه به اینکه من وزن کم کرده بودم. تازه بعد از این 4 مبارزه، به قولی بدنم راه افتاده بود و مهیای 5 مبارزه دیگر هم بودم! اما به هرحال این قانونی بود که برای همه وجود داشت. هدف من کسب مدال طلا بود و شرایط برایم مهم نبود.
* و فردای آن روز برای راهیابی به فینال با "البرت گائون" روس مبارزه داشتی! حریفی که در رقابتهای قهرمانی جهان 2013 تو را برده بود و باعث شد تا بدون مدال به ایران برگردی! استرس نداشتی؟!
- استرس از مبارزه نداشتم. کمی فکرم مشغول به شرایط میزبانی بود. روس ها حساب ویژه ای بر روی نماینده شان باز کرده بودند و سالن یکپارچه او را تشویق می کرد. شب قبل از مسابقات نیمه نهایی به همراه کادرفنی به خوبی بازیهای مرحله مقدماتی "البرت" را آنالیز کرده بودیم. خیالم بابت مبارزه راحت بود اما از شرایط میزبانی و داوری ها استرس داشتم. و دقیقا هم این اتفاق رخ داد.
* چطور؟
- من تا ثانیه های پایانی این مسابقه از نماینده روسیه جلو بودم اما در لحظه پایانی راند سوم، یک امتیاز مشت به او دادند تا بازی به راند طلایی برسد. اما من در آن مقطع دلم روشن بود. می دانستم در راند طلایی برنده می شوم و خدا را شکر هم که مبارزه را بردم.
* بعد از این مسابقه با "البرت گائون" صحبت کردی؟
- بله، شوکه شده بود. فکرش را نمی کرد که ببازد، اما آمد به من تبریک گفت و اعتراف کرد که داورها یک ضربه 3 امتیازی من را هم ندادند.
* تو برای راهیابی به فینال نماینده روسیه را بردی. می گفتند در پیکار نهایی جو سالن علیه ایران بود و همه یکصدا نماینده ازبکستان را تشویق می کردند!
- دقیقا همین طور است.
* فینال جهانی ، یادآور فینال بازیهای آسیایی اینچئون بود. از مبارزه فینال بگو؟
- شناخت خوبی از هم داشتیم. 3 بار با "رافالوویچ" مبارزه کرده بودم که نتیجه هر 3 دیدار به سود من به پایان رسیده بود. او بیشتر از من استرس داشت. خدا را شکر که بازهم او را شکست دادم و طلایی شدم.
* و حس بعد از قهرمانی جهان؟
- حس بسیار بسیار شیرینی بود. خدا را شکر مزد زحمات 2 ساله ام و همچنین زحمات کادرفنی با مدال طلا به ثمر نشست و خاطره تلخ جهانی مکزیک برای همیشه از ذهنم پاک شد.
* با 120 امتیاز طلای جهان یک صعود فوق العاده در رنکینگ المپیک خواهی داشت. حالا چقدر به کسب سهمیه المپیک امیدوار شدی؟
- با این طلا به جمع 6 تکواندوکار برتر وزن 80- کیلوگرم خواهم رسید. هنوز یکسال زمان باقی است. فعلا به مسابقات بعدی فکر می کنم و می خواهم در گرندپریکس ها نتیجه خوبی کسب کنم تا در ادامه خدا چه بخواهد...
* شیرین ترین و تلخ ترین خاطره تو از مسابقات جهانی چه بود؟
- قهرمانی تیمی جهانی بهترین خاطره بود. حتی از طلای انفرادی جهانی هم بیشتر به من چسبید و تلخترین خاطره هم شکست هم تیمی هایم. آسیب دیدگی سجاد مردانی که می توانست خوش رنگترین مدال را بدست آورد. محمد کاظمی که در یک قدمی مدال بود و واقعا حیف شد... علیرضا نصر که بسیار آماده بود و همچنین امید عمیدی ...