برنا_ ایلام، عبدالحمید کرمی- روزنامه نگار_ در روز 15 خرداد 94 شاهد کوچ عزیز دیگری از استان‌مان بودیم که خبر رفتنش برایمان سخت و غیرقابل باور بود! آری! در این روز حاج محمد حسنی به دیار باقی شتافت و داغ فراقش را برای همیشه بر دلهایمان گذاشت افسوس و هزاران افسوس که این عزیزان را زمانی درمی‌یابیم که دیگر آن‌ها را در میان خود نداریم.
محمد حسنی چهره‌ای پاک و بی‌آلایش داشت و با پاکی و پاکیزگی زیست و با پاکی و سربلندی هم از میان ما رفت.
محمد حسنی خود ساخته‌ای بود که لطف خدا شامل حالش بود و مطامع دنیا او را نفریفت، چرا که خداوند او را دوست داشت که این‌گونه او را نگه داشت!
محمد حسنی چه در دوران دانش‌آموزی در شرایط سخت آن روزگار و چه در دوران معلمی با همه‌ی شرایط آن دوران، با عزت و عفت و سربلندی زندگی کرد، شخصیت او نمایی از لطف و صفا و مهربانی بود و نمادی از یک معلم واقعی که به شغل معلمی زینت بخشید. معلمی او اسوه‌ای از صفات برجسته، انسانی آگاه و دردمند و در عین حال چهره‌ای بشاش و زندگی آفرین داشت، زندگی او در روستای فرخ‌آباد مهران تا زندگی در تهران تغییری در رفتار و کردار او ایجاد نکرد همان فرخ‌آبادی ساده‌زیست، متواضع و مردمی بود که در تهران هم، همه‌ی آن‌ها را با خود نگه داشت و در خود تقویت کرد، الحق که خداوند او را دوست داشت که این گونه او را نگه داشت!
محمد حسنی با اراده و علاقه این مردم به مجلس شورای اسلامی راه یافت، دوران نمایندگیش را با مردم‌داری و مردم‌دوستی و اخلاص و صمیمیت پشت سر گذاشت و از آن گردونه‌ی سخت با سرافرازی گذشت و بعد از اتمام دوره نمایندگی همچنان به دنبال رفع مشکلات و گرفتاری مردم بود، چرا که باز خداوند او را دوست داشت که این گونه او را نگه داشت!
محمد حسنی الگوی شایسته‌ای بود از صداقت و نجابت که در همیشه ایام و در دوران زندگی از زمانی که خودش را شناخت آن را به همراه داشت و به خوبی از آن محافظت کرد، چرا که خداوند او را دوست داشت که این گونه او را نگه داشت!
محمد حسنی موقعیت و مقام نتوانست مسیر زندگی‌اش را تغییر دهد و راهی را که در پیش گرفته بود هیچ وقت به فراموشی نسپرد و هرگز برای کسب موقعیت و مقام به دروغ و تزویر آلوده نشد، ساده و بی‌آلایش با مردمانش زندگی کرد و در غم و شادی، آنان را به خاطر داشت، چرا که خداوند او را دوست داشت که این گونه او را نگه داشت!
و محمد حسنی الگویی شایسته در آئین زندگی و خانوادگی بود چه در نقش فرزندی که فرزندی دلسوز و دوست‌داشتنی و چه در نقش برادری که الحق بی‌نظیر و چه در نقش پدری جامع و بی‌بدیل، چرا که خداوند او را دوست داشت که این گونه او را نگه داشت! روحش شاد، یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.