خبری که تقریبا هر سال اما با اعدادی متفاوت اعلام می شود و گفته می شود که بودجه ای برای حل مشکلات حوزه جوانان و به ویژه اشتغالشان در نظر گرفته شده است اما در عمل چه اتفاقی می افتد؟ طبق آخرین آمار 40درصد تاخیر در ازدواج ها به علت مشکلات اشتغال است همین آمار گویای این واقعیت است که اقدامات صورت گرفته د راین زمینه تنها در حد حرف و شعار باقی مانده است و عملی نشده است.
به گزارش خبرنگار گروه جوان و جامعه خبرگزاری برنا ، طبق آمارها در طول دوران سازندگی به طور متوسط 330 هزار فرصت شغلی در سال ایجاد شده است همین آمار می گوید نرخ بیکاری در سال65، 14/2درصد و در سال70، 12/5 درصد بود در دهه 70 و همزمان با دوران اصلاحات که جمعیت جوان کشور افزایش یافته بود طرح وام های خوداشتغالی به عنوان نخستین طرح اشتغالزایی مطرح شد و پس از اجرای آن در طول 10 سال نرخ بیکاری کشور از 12/5درصد در سال 70 به 14/2درصد در سال 80 افزایش یافت. در واقع آمار نشان می دهد که این طرح نتوانست نرخ بیکاری این دهه را کاهش دهد بلکه این نرخ افزایش هم یافت هرچند در همین دوران نیاز سالانه 20 هزار متقاضی شغل تامین شده است.
در سال84 و در پایان دولت اصلاحات نرخ بیکاری به 11/5درصد رسید. در همین سال و با آغاز دولت نهم طرح بنگاه های زودبازده مطرح شد اما چهار سال بعد یعنی در سال 88 حدود یک میلیون شغل جدید ایجاد شد اما این تعداد در برابر نرخ بیکاری آن سال که 11/9 درصد مشکل چندانی را حل نکرد. آمارها نشان می دهد همه دولت ها با مشکل بیکاری و اشتغال مواجه بوده اند و مردم نیز با وعده هایی که رنگ واقعیت نگرفته است.
25درصد از جمعیت 78 میلیونی کشور را جوانان زیر 24 سال تشکیل می دهند یعنی جوانانی در سن اشتغال و نیروی که قرار است چرخ اقتصاد را بچرخاند درکنار این نیروی عظیم انسانی کشور ایران از جهت منابع طبیعی هم مشکلی ندارد پس علت اصلی عملی نشدن وعده ها و برنامه ها چیست؟
جمشید پژویان، اقتصاددان، علت اصلی را عدم برنامه ریزی و بهره نگرفتن از کارشناسان در حل مشکلات می داند:«در همه این سال ها تنها از نظرات کسانی به عنوان کارشناس اقتصادی استفاده شده و همچنان می شود که در زمینه اقتصاد کلان تخحصص دارند و با مبانی جزئی اقتصاد آشنا نیستند و به همین دلیل مشکلات حل نشده و دست نخورده باقی می ماند.اعلام اعداد و ارقام در بودجه سالانه هیچ دردی از مشکل اشتغال حل نخواهد کرد چرا که این اعداد باید سرمایه گذاری شود تا بازده داشته باشد چیزی که در عمل اتفاق نمی افتد.»
وی همه دولت ها را در این زمینه ناموفق می داند چرا که معتقد است وعده حل مشکل اشتغال زمانی محقق می شود که رشد اقتصادی بادوام به وجود بیاید که این رشد نیازمند سرمایه گذاری است؛« تازمانی که رشدی نباشد برنامه ریزی برای اشتغال مانند همه سیاست های این سالها شکست خواهد خورد.»
کارشناسان از موانعی می گویند که در راه اجرای برنامه های سرمایه گذاری وجود دارد اما این موانع چیست و چگونه باید برداشته شود؟ پژویان می گوید:« قیمت های غیرواقعی، تفاوت نرخ سود بانکی با سود خارج از این سیستم، نرخ بازده سرمایه گذاری در بخش های مختلف همچون صنعت و ساختمان سازی، پایین بودن بهره وری عامل کار و سرمایه و ضعف قوانین تامین اجتماعی از جمله این موانع است که با ایجاد رشد اقتصادی در بخش های مختلف از جمله صنعت و خدمات می توان آن را مرتفع کرد و در پیشبرد برنامه ها موفق بود.»
حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی در این چند روز تاکید ویژه ای برمشکل بیکاری و ایجاد اشتغال داشته و اصلی ترین مشکل کشور را بیکاری پسران و دخترانی می داند که نیازمند شغل هستند و شغلی در خور برای آنها وجود ندارد.این تاکید و این احساس مسوولیت امیدی را در دل جوانان ایجاد کرده تا بتوانند با برنامه ریزی درست مسوولان صاحب شغلی آبرومند باشند.در این راه اما باید به دول کممک شود،مجلس با تصویب قوانین جدید که موانع تولید اشتغال را بر می دارد،بخش خصوصی با نگاه بهتر به اشتغال و جوانان با کاهش توقعات خود می تواند زمینه های ایجاد اشتغال و رفع بیکاری یا حداقل کاهش بیکاری را فراهم آورند.
جوانان مشکلات زیادی از جمله مسکن ازدواج و... دارند که یافتن شغل مناسب کلیدحل بیشتر این مشکلات است بیکاری معضلی است که اگر مورد توجه جدی مسوولان قرار نگیرد و حل نشود به معضلی بزرگتر تبدیل خواهد شد و علاوه بر باقی ماندن مشکلات جوانان به حال خود، باید بی خیال حل آسیب های اجتماعی هم شویم.