به گزارش سرویس ورزشی برنا، کیمیا علیزاده ایران که با کسب مدال ارزشمند برنز جهان حالا بعنوان یکی از امیدهای اصلی کسب مدال زنان ایران در المپیک ریو هم محسوب می‌شود.
* همان‌طور که قول داده بودی. به مدال جهانی رسیدی.
- همینطور است. خدا را شکر که رو سفید شدم و طلسم بی‌مدالی بانوان تکواندو در مسابقات جهانی شکسته شد. من قبل از اعزام هم قول مدال داده بودم.
* اما پافشاری عجیبی داشتی که در خصوص رنگ‌ِ مدال، قولی ندهی.
- به هرحال مسابقات جهانی بود و می‌دانستم شرایطش با همه مسابقات تفاوت دارد.
* واقعا تفاوت داشت؟
- جو جهانی بزرگسالان با هیچ مسابقه ای قابل قیاس نیست. از طرفی فشار زیادی برروی من بود. قبل از من دیگر نمایندگان بانوان حذف شده بودند و همه از من انتظار مدال داشتند. شرایط من هم به خاظر حذف هم تیمی‌هایم از نظر روحی خوب نبود، هرچند تمام سعی بچه‌ها در این بود که ناراحتی‌شان را کتمان کنند. روز مسابقه وقتی وارد سالن شدم، 5 شیاپ چانگ و نگاه تماشاگران ... استرس زیادی داشتم اما خدا را شکر با شروع مبارزاتم بر این حس غلبه کردم همانند اینکه در باشگاه به تنهایی مبارزه می‌کنم.
* تو استارت بسیار خوبی داشتی.
- نماینده لهستان برای گرم کردن خوب بود. کار سختی مقابل او نداشتم و 10 بر صفر برنده شدم.
* و بعد از آن بردهای تو در راند طلایی آغاز شد!
- در دومین مبارزه با کرواسی رقابت کردم. نماینده کروات ها برنز المپیک داشت. بسیار بازیکن باهوشی بود. بعد از اینکه 2 امتیاز از او پیش افتادم به طور کل شیوه مبارزه اش را تغییر داد و در نهایت 3 بر 3 مساوی شدیم و مبارزه به راند طلایی رسید. در راند چهارم یکضربه به من زد که برای لحظه‌ای فکر کردم امتیاز طلایی به نام او ثبت شده است.
* و در آن لحظه ...
- من در این رقابتها 3 بار طعم بی‌مدالی را چشیدم و نمی‌توانم از حس و حالم بگویم. یک لحظه گفتم همه چیـز تمام شد. باور کنید دلم می‌خواست زمین باز شود و کسـی من را نبیند. انتظارات از من زیاد بود. توقعی که همه از من داشتند کسب مدال بود. هیچکس به این توجه نداشت که حریفم چه عنوانی دارد و چقدر از من تجربیاتش بیشتر است. انتظارات اکنون از من طوری است که باید خوب مبارزه کنم و با اختلاف حریفم را شکست دهم! خدا را شکر در 5 ثانیه پایانی راند طلایی امتیاز را گرفتم و برنده شدم.
* تو در دور سوم، با نماینده امریکا مبارزه کردی. این حریف چطور بود؟
- در همان ابتدای مسابقه 4 بر صفر عقب افتادم. در آن لحظه فقط می‌خواستم مبارزه تمام شود و با اختلاف نبازم! اما بعد یاد تورنمنت هلند افتادم که من 10 بر یک از حریف اسپانیایی جلو بودم اما او جبران کرد و بازی را به تساوی کشاند. از آن لحظه من تلاشم در شیاپ چانگ دو چندان شد و واقعا هم با تمام وجودم مبارزه کردم. تکواندوکار امریکایی، قدرت بدنی و هوش بسیار بالایی داشت. 7 ثانیه زمان باقی بود تا مبارزه تمام شود که 4-4 مساوی شدیم. در آن ثانیه‌ها من فقط حمله می‌کردم و به نوعی مطمئن بودم، راند طلایی برای من است. در راند طلایی با امریکا، باز اتفاقات مبارزه با کرواسی برایم تکرار شد اما بازهم خدارا شکر که در آن مبارزه به برتری رسیدم.
* اما برسیم به بزرگترین مبارزه ات. تو در روسیه برابر "جید جونز" انگلیسی برنده شدی. مبارزه‌ای که هیچکدام از نفرات سالن فکرش را نمی‌کردند تو برنده شوی!
- ما یکبار در تورنمنت هلند مبارزه کرده بودیم که "جید" در راند طلایی من را برده بود. در جهانی شناخت تقریبا خوبی از او داشتم. "جید" واقعا بازیکن خوبی است و مدال طلای المپیک لندن را در کارنامه دارد. او تکواندوکاری است که اگر امتیازی را از دست بدهد. فقط حمله می‌کند. انقدر تلاش می‌کند تا آن امتیاز جبران شود. در ابتدای مسابقه، یک - صفر پیش افتادم، دو ثانیه بعد بازی یک-یک شد و همین طور پایاپای تا اینکه نتیجه 9 بر 9 شد. 17 ثانیه مانده بود، که مبارزه 10 بر 9 به سود من رقم خورد. مبارزه را آرام کردم و در نهایت وقتی بعنوان بازیکن برنده معرفی شدم، به هیچ عنوان "جید" این موضوع را قبول نمی‌کرد و همچنان به دنبال مبارزه بود.
* و حس پس از پیروزی برابر بهترین بازیکن زن سال 2014 ؟
- حس خوبی بود. نه خوشحالی نه ناراحتی! هیچ زمان در این مدت مبارزاتم اشک نریخته بودم اما بعد از این مسابقه از خوشحالی گریه می‌کردم و واقعا دستِ خودم نبود.
* تو قبل و بعد از مسابقه با او صحبت کردی؟
- نه. قبل از مسابقه اصلا نمی‌خواست با من چشم در چشم شود. بعد از مبارزه هم که خیلی ناراحت بود و فقط گریه می‌کرد. او در جهانی قبل هم بدون مدال بازگشته بود و آمده بود تا در این دوره با خوش‌رنگترین مدال به انگلیس برگردد.
*بعد از مبارزه با نماینده انگلیس و قطعی شدنِ مدال برنزت، باید به سالن برمی‌گشتی که روز بعد در مرحله نیمه‌نهایی حضور داشته باشی. شب قبل از مسابقات سخت نبود؟
- بعد از اینکه مدال برنز من قطعی شد، واقعا شور و نشاط به جمع ما بازگشت و همه خوشحال بودیم اما باید بگویم تنها زمانی در عمر ورزشی‌ام بود که از استرس خوابم نمی‌برد. ای کاش، جهانی همانند مسابقات دیگر همان یکروز برگزار می‌شد.
* چه شد که در نیمه نهایی نتیجه را به ژاپن واگذار کردی؟
- نماینده ژاپن نایب قهرمان جهان بود. بسیار بازیکن با تجربه و آرامی بود. مبارزه با او به سختی رقابت با امریکا و انگلیس نبود اما توان بدنی من کشش مبارزه نداشت. من از او پیش بودم اما در راند آخر، مبارزه را در دست گرفت. واقعا ذهنم فرمان نمی‌داد. بعد از اینکه او برنده شد، همه می‌گفتند فینال اسپانیا و ژاپن، قطعا به سود اسپانیا است و نماینده اسپانیا کار بسیار راحتی در فینال دارد. اما ژاپن بسیار راحت و آرام با اسپانیا مبارزه کرد و توانست طلای جهان را بدست آورد. باید بگویم زمان دیدن مبارزه فینال وزن 57- کیلوگرم فقط حسرت خوردم! اگر یکبار دیگر با ژاپن مبارزه کنم توانایی شکست او را دارم.
* تو در مسابقات جهانی استرس بالایی داشتی! چرا؟
- بار مسئولیت من بیشتر شده و انتظارات بالا رفته است. دوست دارم حمایت باشد اما وقتی انتظارات زیاد شود اینکه حتما باید با مدال به ایران برگردم، ناخوداگاه در روند کارم تاثیر می‌گذارد. در جهانی و المپیک نوجوانان واقعا شرایطم ایده آل بود اما وقتی به بزرگسالان آمدم، به طور کل، معادلات ذهنی‌ام برهم خورده است. یک زمان فقط ذهنم بر روی مبارزه متمرکز بود اما اکنون می‌گویم اگر نشود، اگر بگویند چرا؟ حتی بعد از جهانی خیلی‌ها در برخورد با من گفتند چرا برنز؟
* تو اکنون شناخته شده‌ای قطعا از این پس کار بسیار سختی داری!
- همینطور است. دیگر شناخته شده ام و حریفان به خوبی من را انالیز می کنند اما من هم بعد از جهانی انگیزه ام دو چندان شده و تلاشم هم بیشتر شده است.
* تلخترین و شیرین‌ترین خاطره جهانی کیمیا علیزاده؟
- شیرین ترین زمانی که برنزم قطعی شد و تلخترین، شبی که به ژاپن باختم.
* آرزوی ورزشی تو حضور در چه رویدادی است؟
- اول از همه که حضور در المپیک و کسب خوش‌رنگترین مدال این رقابتها است. اما دوست دارم در گرندپریکس‌ها حضور داشته باشم. فکر می کنم این رقابتها ما را برای حضور در المپیک آماده می‌کند. گرندپریکس‌ها روح تکواندوکاران را بزرک می‌کند. در جهانی همه از مدال های گرندپریکس‌ها می گفتند. به نظرم کسب مدال در این رقابتها بسیار ارزشمند است.