دکتر داور شیخاوندی-جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار گروه جوان خبرگزاری برنا، با بیان این مطلب افزود: هر گروه و دسته ای سعی می کند زبان و ویژگی های خاص خود را داشته باشد این تلاش در همه فرهنگ ها و جوامع دیده می شود مانند زبان زرگری میان صنف طلافروشان که در قدیم رواج داشت.
وی با اشاره به علاقمندی به خاص بودن در میان برخی افراد گفت: این تغییرات خاص در پوشش، آرایش مو و صورت برخی اشخاص نیز دیده می شود. جراحی های زیبایی، آرایش و پوشش های عجیب نشانه این وضعیت است.
شیخاوندی با بیان اینکه تلفظ کلمات خارجی و یا متفاوت به گمان برخی شان و اعتبار ویژه است و اینگونه خود را برتر از دیگر همسن و سال‌هایشان حس می کنند اظهار کرد: گروهی از جوانان برای تمایز خود زبانی می آفرینند تا مشخصه شان باشد و متمایزشان کند این دسته از جوانان به جای بالا بردن سرمایه اجتماعی خود با تلفظ چند لغت خارجی و بیان کلمات به شکل دیگر سعی می کنند برتر بودن خود را اثبات کنند.
عضو انجمن جامعه شناسی ایران نقش رهبران یک جامعه را در این میان مهم دانست و تصریح کرد: رهبران و کسانی که مورد توجه جوانان هستند نباید به زبان عوامانه با مردم حرف بزنند بلکه باید به گونه ای صحبت کنند که برای این افراد الگو باشند.
شیخاوندی ادامه داد: در همه دوران ها این وضعیت وجود داشته است اما این روزها بیشتر شاهد این موضوع هستیم چرا که جوانان فرصتی برای نشان دادن شخصیت خود و ابراز وجود ندارند این مساله به ویژه در میان دختران جوان بیشتر دیده می شود چرا که محدودیت های فرهنگی و اجتماعی به آنها کمتر امکان بروز شخصیت می دهد.
وی با اشاره به نقش خانواده ها در این میان گفت: گاهی دیده می شود والدین کودک خود را در کلاس های زبان ثبت نام می کند و کودک در میان جمع دائم برای بیان واژه هایی که آموخته مورد تشویق قرار می گیرد این موارد سبب می شود میل به تشویق و دیده شدن به این شکل در بزرگسالی نیز ادامه پیدا کند.