فرزانه فرشادی کارشناس ارشد جامعه شناسی فرهنگی در گفتگو با گروه جوان خبرگزاری برنا با بیان این موضوع افزود: کاربرد لغات غیرفارسی و نامتعارف در میان برخی از جوانان ریشه های جامعه شناسی و روان شناسی دارد اما بخش اصلی این آسیب به رسانه ها برمی گردد که به نوعی از این رفتارها پشتیبانی می کنند.
وی اضافه کرد: وقتی تکنولوژی وارد کشور می شود واژگان کاربردی هم همراه آن می آید و بعد از اینکه در میان عامه مردم جا افتاد تازه فرهنگستان به فکر می افتد و اقدام به ساختن واژه معادل فارسی آن می کند در حالی که این اقدام دیرهنگام سبب می شود مردم در مقابل آن جبهه بگیرند.
فرشادی با اشاره به نقش موثر رسانه ها به ویژه تلویزیون در این زمینه تصریح کرد: گروه های سنی مختلف بیننده شبکه های تلویزیون هستند اما این رسانه از میزان تاثیرگذاری خود غافل است.به عنوان مثال زیرنویس اخبار تلویزیون پر از غلط نوشتاری است و مجریان ما در تلفظ واژه ها و کاربرد کلمات ضعف دارند در حالی که کودکان و نوجوانان با مشاهده برنامه های این رسانه و این افرد خیلی سریع الگو می گیرند شاید این بازده کوتاه باشد اما این طرز فکر به مرور در جامعه نهادینه می شود.
وی ادامه داد:مجریان و دست اندرکاران تلویزیون حتی زحمت آموختن دستور زبان فارس را به خود نمی دهند کلمات اشتباه تلفظ می شود و یا به گونه ای است که معنای کلمه به طور کامل متفاوت می شود.
این متخصص علوم اجتماعی با بیان اینکه تلویزیون تنها به عناد با کلمات خارجی می پردازد اظهار کرد: این مقاومت در برابر کاربرد کلمات غیرفارسی در حالی صورت می گیرد که با بی توجهی به زبان فارسی آن را تخریب می کند.
فرشادی تصریح کرد: ماهواره ها به علت در دسترس بودن در این زمینه موثر اند. کلام و نوع پوشش مجریان این رسانه ها که اغلب افردا کم سواد یا بی سودا هستند روی مخاطبان به ویژه کودکان و نوجوانان اثر می گذارد و برای اینکه خود را به فرد مورد علاقه و الگو نزدیک کنند تلاش می کنند شبیه او شوند.
وی با طرح این سوال که برنامه سازان تلویزیون چرا به این مساله فکر نمی کنند جذب مخاطب ندارند؟ گفت: پاسخ روشن است چرا که همه مسائل را می خواهیم با زبان جدی، سخت و به صورت مستقیم به مخاطب منتقل کنیم در حالی که با ساخت انیمیشن و برنامه های مفرح بهتر می توان این مفاهیم را منتقل کرد.
این جامعه شناس فرهنگی با بیان اینکه رسانه ها ی ما در این زمینه کم کار ی می کنند و گناهکارند تاکید کرد: محتوا در برنامه سازی های ما فراموش شده است، جای برنامه هایی که بتواند مفاهیم درست را به فرزندان ما یاد دهد در همه کانال های تلویزیون خالی ست و این رسانه فرزندان ما را از مغز تهی می کند.