جوکوویچ: چمن امسال ویمبلدون خوشمزه تر بود!

به گزارش سرویس ورزشی برنا، نواک جوکوویچ، مرد شماره یک تنیس جهان که روز گذشته (یکشنبه) با تحمیل شکست 3 بر یک به راجر فدرر برای سومین بار در پنج سال گذشته قهرمان ویمبلدون شد و نهمین قهرمانی خود را در رقابت‌های گرنداسلم کسب کرد، تازه‌ترین قهرمانی خود را به مربی‌اش، بوریس بکر تقدیم کرد.

جوکوویچ 28 ساله که با تکرار اتفاق فصل گذشته، باز هم رقیب سوئیسی‌اش را در کسب هجدهمین قهرمانی‌اش در گرنداسلم‌ها ناکام گذاشت، سومین گرنداسلم فصل را درست 30 سال پس از آنکه بکر اولین عنوان قهرمانی خود را در این رقابت‌ها به دست آورد، فتح کرد.

جوکوویچ پس از بازی‌اش برابر فدرر درباره بکر که همکاری‌اش را با او از ماه دسامبر سال 2013 آغاز کرده است، اظهار داشت: قطعاً ما مدت طولانی است که همکاری‌مان را آغاز کرده‌ایم. کمی طول کشید تا یکدیگر را درک کنیم. او آلمانی است و من صرب و به همین دلیل قطعاً تفاوت‌هایی وجود دارد. با این حال ما توانستیم یک نقطه مشترک و یک فرمول درست برای رسیدن به موفقیت پیدا کنیم. در این قهرمانی همانقدر که من سهم دارم، بکر هم سهیم است.

جوکوویچ از زمان آغاز همکاری‌اش با بکر، سه قهرمانی در گرنداسلم‌ها کسب کرده است و تأثیری که مربی آلمانی بر عملکرد مرد شماره تنیس دنیا گذاشته است، قابل انکار نیست. حالا جوکوویچ مانند بکر سه قهرمانی در ویمبلدون دارد.

مرد شماره یک تنیس دنیا درباره مصاف خود با پرافتخارترین تنیسور دنیا هم عنوان کرد: بازی کردن مقابل فدرر آن هم روی زمین چمن سنتر کورت ویمبلدون یکی از سخت‌ترین چالش‌هایی است که من می‌توانستم داشته باشم. می‌دانستم که راجر به میدان می‌آید تا بهترین بازی‌اش را در مسابقه‌ای که بیش از همه برای او اهمیت دارد، ارائه کند. فدرر شما را مجبور می‌کند با حداکثر توان‌تان بازی کنید و حتی یک امتیاز را هم از دست ندهید. من با این رویکرد به این بازی آمده بودم و فشار بیشتری به خودم آوردم.

جوکوویچ تأکید کرد: یک تنیسور در تمام زندگی‌اش تلاش و تمرین می‌کند تا برای چنین بازی‌هایی آماده باشد. او هر روز صبح در یک زمان مشخص بیدار می‌شود با این رؤیا که روزی بتواند در بازی‌هایی مثل فینال ویمبلدون حضور داشته باشد.

جوکوویچ طبق عادت همیشگی‌‌اش پس از گرفتن آخرین امتیاز بازی زانو زد و با کندن بخشی از چمن ورزشگاه و خوردن آن، پیروزی‌اش را جشن گرفت.

وی در این باره هم گفت: چمن ویمبلدون امسال بسیار خوش‌طعم بود. نمی‌دانم که مسئولان نگهداری از چمن‌های ویمبلدون چه کاری انجام داده‌اند که این چمن اینقدر خوشمزه شده است، اما معلوم است که کارشان را خوب بلدند! این یک رسم کوچک است. از کودکی من رؤیای قهرمانی در ویمبلدون را در سر داشتم و به این فکر می‌کردم که اگر قهرمان این رقابت ها شدم یک کار دیوانه‌کننده انجام دهم و خوردن چمن یکی از آنهاست.