به گزارش برنا آذربایجان غربی ، در بخش اول این مراسم یوسف مولایی استادیار گروه روابط بین الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به سخنرانی پرداخت.
مولایی با بیان مقدمه ای به تحلیل سه پرونده حقوقی مطرح در محاکم بین المللی میان ایران و امریکا در بیش از سه دهه اخیر پرداخت و در این خصوص گفت: در 3 مقطع تاریخی معاصر بعد از انقلاب، کشورمان درگیر بحث های حقوق بین الملل با آمریکا بوده است. اولین مورد موضوع تسخیر لانه جاسوسی بود که با بیانیه الجزایر خاتمه داده شد. از سال 1360 تا به امروز پرونده های دعاوی ایران و آمریکا در دیوان داوری فعال و باز بوده است. مورد دوم که ما با آمریکا رویارویی و زورآزمایی داشتیم به موضوع شلیک ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایرباس ایرانی بر فراز خلیج فارس مرتبط است. آن زمان ایران در دیوان بین المللی دادگستری طرح دعوا کرد اما در وسط مسیر تشخیص داد که موضوع را با مصالحه خاتمه دهد. موضوع سوم نیز بمباران سکوهای نفتی ایران از سوی آمریکا در زمان جنگ تحمیلی بود که آمریکا سکوهای نفتی ما را مورد حمله قرار می داد، بعد از طرح شکایات، دیوان با ارائه رایی بیشتر مصلحت اندیشانه تا واقع گرایانه، هر دو طرف را مقصر دانست تا خسارتی پرداخت نشود.
وی در ادامه با بیان اینکه قطع نامه های شورای امنیت به خصوص در مسائل اقتصادی ما را به تنگی نفس اقتصادی دچار کرد، اظهار کرد: یکی از اتفاقات عجیب دوره تحریم ها، سو استفاده کشورهایی مانند چین بود که خود را برای ما دوست معرفی می کردند. ما نفت را به یک شرکت ملی آنها می دادیم، در عوض پول های ما را چینی ها بلوکه می کردند و وقتی ما به آنها مراجعه می کردیم می گفتند که پول ها بلوکه هستند و به شما فاینانس می دهیم. به کل 32 میلیارد دلاری که ما در چین داشتیم بهره ای تعلق نمی گرفت اما به 2 میلیارد دلاری که آنها به صورت فاینانس می داند 8 درصد بهره تعلق می گرفت. ضمن آنکه به علت آنکه ما حق انتخاب نداشتیم کالاهای بنجل و کیفیت پایین را برای ما فرستادند.
سپس دکتر فرشاد مومنی استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی به بیان نظرات خود پرداخت.
مومنی گفت: واقعیت این است که کشور ما در یک نقطه عطف تاریخی شرایط خطیری را تجربه می کند و شرایط پس از تحریم به درستی به عنوان یک نقطه عطف در نظر گرفته شده است.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی اظهار کرد: مهمترین و فراگیر ترین مساله ای که به عنوان توضیح اینکه چرا فرصت تاریخی مشروطیت از دست رفت اینگونه عنوان می شود که مشروطیت قربانی یک نقص بزرگ در جامعه شد و آنهم فقدان حس ملی بود. در آن دوران ملاحظات فرقه ای بر منافع ملی چربید.
وی در ادامه افزود: آن چیزی که در این توافق به نظرم عنصر گوهری توافق است؛ حس ملی بود که احساس شد. معنای این جملات آن است که اگر همگان در تلاش خود باید به دور از تمام ملاحظات شخصی به ایران فکر کنند.
در پایان این همایش جلسه پرسش و پاسخ برگزار شد.