مهمترین نکته ای که در جریان بازی دو تیم استقلال خوزستان و پرسپولیس مشهود بود، هوای به شدت گرم بود که روی کیفیت بازی تاثیر خود را گذاشته بود و سبب شد تا دو تیم به ویژه پرسپولیس نتوانند کیفیت معمول خود را ارائه بدهند.
با این وجود آنچه در جریان بازی دو تیم از منظر فنی مشخص بود، اینکه دو تیم به دلیل تغییرات زیاد در ترکیب خود نسبت به فصل گذشته و اینکه هر دو تیم به تازگی از تمرینات و اردوهای قبل از فصل فارغ شده اند، از هماهنگی و هارمونی لازم دور بودند و همین سبب شده بود تا بازی را تحت الشعاع قرار دهد.
ولی چیزی که برای من در این بازی با توجه به همه این شرایط قابل توجه بود، سرعت بازی بود. سرعت انتقال توپ و دوندگی هر دو تیم بالا بود و این سبب شده بود که ریتم بازی قابل قبول باشد. پرسپولیس در بازی نخست هم نشان داده بود که در فصل جاری در سرعت انتقال توپ و گردش آن در زمین نسبت به استادار لیگ ایران بسیار عالی عمل می کند که نشات گرفته از حضور جوانان باانگیزه و سرعتی در ترکیب این تیم است.
از منظر کیفیت بازی استقلال خوزستان در نیمه اول و 10 دقیقه اول نیمه دوم بهتر از پرسپولیس کار کرد و البته مزد برتری خود را نیز گرفت هر چند که در گلهای این تیم بیشتر از کار تاکتیکی، اشتباهات حریف موثر بود. اما پرسپولیس در نیمه دوم و بعد از اینکه از شوک گل خورده بیرون آمد بهتر کار کرد و با وجود یک یار کمتر کنترل توپ و میدان در دست گرفت و شاید اگر نوروزی اخراج نمی شد، نتیجه بهتری رقم می خورد.
*محسن عاشوری