به گزارش سرویس ورزشی برنا، مجتبی تقوی کارشناس برجسته فوتبال کشورمان راجع به کیفیت بازی های لیگ برتر تا به اینجا و همچنین عملکرد سرخابی های پایتخت و تیم ملی امید با خبرنگار برنا صحبت کرد.
* ابتدا در مورد کیفیت لیگ پانزدهم بعد از گذشته چهار هفته صحبت کنید و اینکه عملکرد تیم ها تا به الان از نظر شما چگونه بوده است؟
متاسفانه تیم های حاضر در لیگ برتر امسال مانند فصول به بهانه هایی مثل دیر بسته شدن، انتخاب دیرهنگام سرمربی، یارگیری های نادرست و بدنسازی های ناقص که برخی از آن ها هم درست و به حق هستند؛ کیفیت پایین کار خود را توجیه می کنند. به همین دلیل لیگ امسال نتوانسته انتظارات را برآورده کند. یکی از ویژگی های پیشرفت، تصحیح اشتباهات گذشته است؛ اتفاقی که در فوتبال ما هیچگاه رخ نمی دهد. بازیکنان ما برای اینکه از بدنسازی در بروند زمان را تلف می کنند و به بهانه مذاکره با باشگاه های مختلف دیر به تمرینات تیم هایشان اضافه می شوند و همین مسئله باعث می شود که کیفیت رقابت ها در حد مطلوبی نباشد. دیگر مشکلی که باعث افت فوتبال ما می شود مشکلات عجیب و غریب مالی است که هر سال بدتر می شود و به عدم دانش مربیان ما برمی گردد و نتیجه آن بازی کردن با آبروی مردم است. همه این عوامل در کنار هم منجر به این می شود که استادیوم ها را خالی از تماشاگر می بینیم . متاسفانه لیگ ما در چند سال اخیر پدیده فوق العاده ای را به خود ندیده است. منظور از پدیده کسی است که به غیر از باشگاهش در تیم ملی هم بتواند مثمر ثمر باشد. در نهایت شاهد لیگ پویا و خوبی نیستیم.
* ما همواره فوتبال کشورهای حوزه خلیج فارس را به دلیل تغییرات زیاد در کادر فنی سرزنش می کردیم اما حالا در فوتبال خودمان هم شاهد تغییرات متعدد و زودهنگام مربیان هستیم. دلیل این امر را در چه می دانید؟
با تمام احترامی که برای مدیران حاضر در فوتبال کشورمان قایل هستم باید به اطلاعتان برسانم مهمترین دلیل این مشکل عدم وجود مدیران ورزشی در تیم های لیگ برتری است. فوتبال ما دو حالت دارد؛ یا دولتی است یا خصوصی. اگر خصوصی باشد نیازی به مدیر ورزشی نیست چراکه تیم نیاز به کسب درآمد دارد و یک مدیر بیزنسمن می تواند این کار را به نحو احسن انجام دهد. اما فوتبال ما دولتی است و فردی باید مدیرعامل باشد که ورزشی باشد و بداند چگونه باید شش میلیارد پول را در بدنه باشگاه خرج کند. متاسفانه اکثر باشگاه های ما توسط افراد غیرورزشی اداره می شوند و ما مدام در حال چرخیدن به دور خود هستیم. البته مسایل دیگری هم به دامن زدن این مشکل تاثیر گذارند. مربی باید براساس شناخت و با آگاهی کامل انتخاب شود. کاری که بایرن مونیخ دو سال پیش انجام داد و با برداشتن مربی ای که تمام جام ها را درو کرده بود به فکر تغییر فلسفه کاری خود و همچنین تیم ملی آلمان پرداخت و نتیجه آن را در جام جهانی 2014 هم مشاهده کردیم. اما در کشور ما اعضای هیات مدیره با سرعت و بدون شناخت مربی هایی را انتخاب می کنند و خیلی زود هم از کرده خود پشیمان می شوند و آن ها را برکنار می کنند. ما داشته های خیلی خوبی در کشورمان داریم ولی از این داشته ها استفاده درستی نمی کنیم.
* نظرتان در مورد مربیان خارجی که به فوتبال ما می آیند چیست؟
وقتی مدیران ما به دنبال لابی کردن هستند نباید توقع زیادی هم از مربیان خارجی داشت. کسانی که در بین پنجاه مربی نخست دنیا هم حضور ندارند ولی به کشور ما می آیند و مربیگری می کنند. در حالی که از لحاظ فنی و دانش مربیگری هیچ تفاوتی با مربیان وطنی ندارند؛ ولی در عوض دستمزدهای بالایی دارند که هزینه های سرسام آوری را روی دست باشگاه ها در این شرایط بحرانی اقتصادی می گذارد. معتقدم باید به مربیان داخلی رجوع شود و با چشمی باز از آن ها حمایت کرد؛ اتفاقی که سال پیش در باشگاه ذوب آهن رخ داد و دیدیم که این تیم چگونه به موفقیت های چشم گیر دست پیدا کرد. ما الان در لیگ یک مربی خارجی داریم که بعد از کسب عنوان چهارمی با یک تیم برای تمدید قراردادش مبلغ یک میلیارد تومان پول دریافت کرد. این واقعا یک تبعیض اظهر من الشمس است.
* راجع به عملکرد پرسپولیس در این فصل صحبت کنید. تیمی که در حال حاضر در قعر جدول رده بندی حضور دارد...
مهمترین مشکل پرسپولیس در چند سال اخیر به مدیریت این باشگاه برمی گردد جایی که مدام شاهد به وجود آمدن تغییرات هستیم و وقتی ثبات مدیریتی وجود نداشته باشد نتیجه اش این می شود که تیم محبوبی مثل پرسپولیس در قعر جدول رده بندی حضور دارد. نکته دوم به انتخاب بازیکنان مربوط می شود که حتما نفرات این تیم توسط برانکو جذب شده اند اما پرسپولیس از نبود محمد نوری به شدت لطمه خورده است. نوری خیلی راحت از دست رفت. او در اوج تجربه و پختگی بود و چه از لحاظ فنی، چه از لحاظ اخلاقی در بهترین شرایط قرار داشت اما بلاتکلیفی مدیریتی باعث جدایی او از پرسپولیس شد. در کل بازی های خوب پرسپولیس بارقه های امید را در دل هواداران ایجاد کرده و می توان به پرسپولیس برانکو در آینده امیدوار بود. اگر پرسپولیس نه نتیجه بگیرد و نه خوب بازی کند می توان به تغییر کادر فنی فکر کرد اما حالا که این تیم خوب بازی می کند باید حداقل تا نیم فصل به ایوانکوویچ فرصت داد تا کار خودش را انجام دهد.
* البته پرسپولیسی ها دلیل اصلی ناکامی خود را مسایل داوری می دانند. چقدر با این موضوع موافقید؟
مشکلات داوری همواره وجود داشته و برای همه تیم ها تقریبا یکسان است. ذهن بازیکنان پرسپولیس نباید به سمت داوری و مشکلات آن برود. خیلی از مدیران این باشگاه برای اینکه بار مسوولیت را از روی دوششان بردارند نوک پیکان انتقادات را به سمت داوری برگرداندند. مسوولین و بازیکنان پرسپولیس باید قبل از مسایل داوری سر در گریبان خودشان کنند و از خودشان بپرسند که چرا اینقدر راحت موقیت از دست می دهند و اینقدر راحت گل می خورند.
* و استقلال؟
با همه احترامی که برای بازیکنان و کادر فنی استقلال قایلم و می دانم که چقدر آن ها زحمت می کشند ولی به نظرم استقلال هنوز تیم منظم و باثباتی نشده است و نمی توان آن ها را در حد قهرمانی دانست. استقلال باید ساختار خط دفاعی خود را مستحکم کند. این یکی از ویژگی های مهم تیم های مدعی قهرمانی است. سرخابی ها برای برداشتن یک گام به سمت قهرمانی باید یاد بگیرند که سخت گل بخورند. استقلال تغییرات زیادی را چه در بحث بازیکن و چه در کادر فنی داشته و نیاز به زمان بیشتری برای هماهنگی دارند.
* با همه این تفاصیر شما کدام تیم ها را مدعی کسب عنوان قهرمانی می دانید؟
صد در صد سپاهان. با شخصیت و کیفیتی که از خود نشان داده و همچنین وجود فردی به نام حسین فرکی که به خوبی کار خودش را بلد است و کمترین تغییر ممکن را در چند سال اخیر به خود دیده می تواند اصلی ترین مدعی کسب عنوان قهرمانی باشد. ذوب آهن هم می تواند یکی دیگر از مدعیان کسب عنوان قهرمانی باشد. هنوز در شوک عملکرد ضعیف تیم هایی مثل نفت، فولاد و تراکتورسازی هستم و اینکه شاید عملکرد نه چندان مطلوب آن ها به هفته های اولیه نیز ختم شود.
* مجتبی تقوی همواره به بازیکنان جوان اعتقاد زیادی داشته است. در همین رابطه می خواستم نظر شما را نسبت به تیم المپیک ایران بدانم و اینکه چقدر برای المپیکی شدن آن ها شانس قایل هستید؟
بدون هیچگونه تعصب این حرف را می زنم؛ جوان های ایرانی عالی هستند. این حرف را فقط من نمی زنم بلکه خود AFC هر ساله به این موضوع اشاره می کند. اگر ما نزدیک به چهار دهه است که به المپیک نرفتیم ریشه در ضعف مدیریت ما داشته است. اینکه آینده نگری در بین مدیران ما نزدیک به صفر است. هرگاه افق ما بالاتر رود می توانیم به موفقیت های بزرگتر امیدوار باشیم. محمد خاکپور، حبیب کاشانی و بقیه مسوولین تیم امید تمام تلاش خود را به کار بسته اند تا این تیم به المپیک برود اما به واقع با دست خالی نمی توان کار زیادی انجام داد. باید همه در راه رسیدن تیم ملی به المپیک ریو تلاش کنند ولی با شرایط کنونی شانس زیادی برای تیم ملی برای رسیدن به المپیک 2016 قایل نیستم و به موفقیت آن ها شک دارم.
* به عنوان سوال آخر اینکه در حال حاضر چه کار می کنید و اینکه در ابتدای فصل پیشنهاد مربیگری داشتید یا خیر؟
بله چند پیشنهاد لیگ برتری و لیگ یکی داشتم که به دلایل مختلف از جمله مسایل شخصی قسمت نبود با آن تیم ها همکاری کنم. یک تیم لیگ برتری قصد همکاری با من را داشت ولی گفتند باید خودشان دستیاران من را انتخاب کنند که این اصلا در قاموس من نمی گنجد. اتفاقا همان تیم بعد از انتخاب سرمربی به مشکلات متعددی برخورد کرد. به هر حال هر چه قسمت باشد پیش می آید.