به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، کاروان تدبیر و امید امروز مهمان مردم همدان بودند. طبق معمول یک برنامه فشرده کاری از سخنرانی در جمع مردم شهر تا دیدارهای فشرده با نخبگان، فعالان اقتصادی، افتتاح پروژه های صنعتی و درمانی و شورای اداری استان. تا همدان بیست و دومین استانی باشد که کاروان تدبیر و امید از آنجا بازدید می کنند. همزمان با این سفر مجالی برای مردم استان ایجاد شده تا بتوانند آنچه در دل دارند را به گوش دولت مردان برسانند.
کمتر از دو ماه قبل ، همدان و منطقه حاشیه ای کوی کوثر و مسجد کوى، میزبان محمود احمدی نژاد، رئیس دولت نهم و دهم بود. او که در دور جدید سفرهایش بعد از ریاست جمهوری، دوباره یاد مساجد مناطق پایین شهرها و دهک های کم درآمد افتاده است. دوباره احمدی نژاد بود و دوباره همان حرف های همیشگی. دوباره قلم و کاغذ و نامه، مردمى که در سال های رونق اقتصادی باید برای شأن آنها برنامه ریزی می شد تا مشکل مسکن ، کار و معیشت شان حل شود که قرار بود درآمد حاصل از نفت به سفره های آنها بیاید و با هدفمندی یارانه ها و طرح های اقتصادی و توسعه ای دولت های نهم و دهم ، رفاه اجتماعی دهک های کم درآمد مرتفع شود یا حداقل بهتر از قبل باشد. جمعیتی که اما هنوز مشکلات شان پا برجاست و شوک اقتصادی همان سال ها ناچارشان کرده بود تا کاغذ به دست از میله های پنجره مسجد آویزان باشند تا شاید نامه بدهند و فرجی شود که گره ای از کارشان گشوده شود. نامه هایی که هنوز از میدان ٧٢ نارمک تا مسجد کوی کوثر برایش فرستاده می شوند. اینکه او می خواند یا نه را کسی نمی داند اما گزارش های زیادی در این چند ماه از حاشیه میدان نارمک در نشریاتی چون شرق و تماشاگران نوشته شده، از گفت و گو با مردمی که گفته اند: «برای مان توصیه نامه هایی نوشته اما هر جا می بریم، می گویند او که دیگر رئیس جمهور نیست. البته کمک های ناچیز مالی هم داشته ایم.»
بیکاری، فقر، بیماری بیشترین گلایه های مردمی است که دوست دارند صدای شان به گوش دولت برسد. میلیون ها نامه، این رسم سفرهای استانی دولت نهم بود که در دولت دهم احمدی نژاد هم ادامه داشت. نامه هایی که پر بود از خواسته های مردم، سرشار از درخواست هاى شخصى و کمک هاى بلاعوض و وام و ... آنها که در سال های رونق اقتصادی و درآمد نجومی حاصل از فروش نفت بالای ١٠٠دلار ، چنان چرخه های اقتصاد و صنعت کشور به گردش در می آمد تا مشکلات بیکاری شان ریشه کن شود و در سال های رسیدن به اقتصاد مقاومتی و فشار ناشی از تحریم ها، اینچنین فشارها بر زندگی شان دو چندان نشود. که آنها وعده گرفته بودند، قطعنامه ها کاغذ پاره هایی باشند، بی تاثیر بر زندگی شان. مردمى که دولت های دهم و یازدهم مدام تمام فشار خبرسازی اش را بر حمایت از آنها گذاشته بود اما بزرگترین قربانیان تصمیمات سیاسی و اقتصادی دولت نهم و دهم شدند و تورم بالای ٤٠ درصد، بیکاری و فقر گریبان شان را در سال های تحریم، در سال هایی که برایش برنامه ریزی دولتی نشده بود، گرفت.
سالن بوعلی دانشگاه همدان ، ١٠٠٠ اپراتور در ٦ شیفت کاری، آماده در تمام ٢٤ ساعت شبانه روز برای شنیدن پیام هایی که مردم می خواهند دولت آنها را بشنود. محمد شریعتمداری در ساعات اولیه آغاز به کار این ستاد با حضور در ستاد مرکز ارتباطات مردمى، گفت: از ١٠٠٠ تماس ثبت شده ، ٩٣/٧ درصد خواسته های مردم، درخواست کمک برای اشتغال و یا کمک هزینه و موارد اینچنینی بوده است. ٤/٥ درصد از ارگان هاى مختلف شکایت داشتند و چند درصدی هم موارد دیگر است.
معاون اجرایی رئیس جمهوری و استاندار همدان، لحظاتی بعد به عنوان اپراتور به دو تماس مردمی پاسخ گفتند. مرد جوانی که در خواست داشت، وضعیت شغلی اش به حالت پیمانی تبدیل شود. او توضیحاتش را به اپراتور پای خط می داد و برایش جالب بود از آن سوی خط ،کسی جوابش را می دهد که به جزئیات قوانین آشناست. در پایان مکالمه بود که از اپراتور پاسخ شنید: «من محمد شریعتمداری هستم، معاون اجرایی رئیس جمهور.» این کارمند جوان در پایان مکالمه ، در تماس با خبرنگار ما گفت: «راستش شوکه شدم. فکر می کردم قرار است با یک اپراتور صحبت کنم. برای تغییر وضعیت شغلی مان، با همکارانم تصمیم گرفتیم با سامانه ١١١ تماس بگیریم. شانسم بود که با معاون اجرایی رئیس جمهوری صحبت کردم. حالا نمی دانم چه می شود.» البته او و بسیاری از کارمندانی مثل او ابتدا باید آزمون استخدامی کشوری را بعد از اعلام، پشت سر بگذارند و ارگان مورد نظرشان هم برای جذب نیرو اعلام آمادگی کرده باشد.
خانم مسنی که برای مشکل مسکن اش تماس گرفته بود شانس این را داشت که صدای استاندار را پشت خط بشنود. او که ٢٠ سال اجاره نشینی را پشت سر گذاشته، می گوید: «راستش زنگ زدم تا بتوانم وام بگیرم برای پول پیش خانه. اما استاندار لطف کردند و گفتند می توانند به ما مسکن مهر بدهند اما برای گرفتن مسکن مهر مشکل دارم. هم اینکه توان بازپرداخت هزینه هایش برایم سنگین است و هم اینکه این خانه ها را روبروی گورستان شهر ساختند و من می ترسم.» این ها گوشه ای از تماس هایی هستند که در طول سفر با سامانه گرفته می شود.
ضجه های یک مادر دردمند، پدری که دختر بیمارش را روی دستانش گرفته، پسری که بیکاری امانش را بریده، جانبازی که دلش رنجیده و پسر بچه ای سرطانی با موهای ریخته و با آن نگاه ملتمسش، این ها می توانند حربه ای تبلیغاتی باشند برای هر مردی که با رای ملت، مسئولیت اجرایی کشور را بر عهده گرفته است. ایستادن جلوی دوربین ها و گرفتن ژست کمک برای لحظه ای والبته هزاران مشکل و خواسته اساسی که در آن هیاهو بی پاسخ می مانند . خواسته هایی که در میان شان چه بسیارند نمونه هایی که باید رسیدگی شوند اما روحانی از جنس دیگری است او ترجیحش شناسایی تمام گزینه ها و شنیده شدن همه پیام های مردم است.حتی اگر نتواند با دست کشیدن بر سر چند تن ار آنان و کمک نقدی ناچیزی در پاکت ژست انتخاباتی بگیرد .