آذر منصوری عضو شورای مرکزی حزب تازه تاسیس "اتحاد ملت ایران اسلامی" در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا در ارتباط با نزدیک شدن به انتخابات مجلس و شروع فعالیت احزاب برای دست یابی به قدرت و عدم فعالیت آن ها در زمان های دیگر گفت: ما به عنوان بخشی از جامعه جهانی قاعدتا نمی‌توانیم یک قاعده استثنایی را برای حضور احزاب و تاثیرگذاری آن ها در توسعه سیاسی داشته باشیم. فعالیت‌های احزاب به طور کلی به دو شکل در کشورها نمود و بروز پیدا می کند. در برخی از کشورها احزاب اتفاقا فقط در بزنگاه های انتخابات در عرصه سیاسی کشور حضور علنی و جدی می یابند و نمایندگان خود را به مردم معرفی می کنند، این حضور و تلاش هم برای این است که بتوانند به کرسی های قدرتی که از دل این انتخابات شکل می گیرد نفوذ پیدا کنند و سهمی در قدرت داشته باشند.
این فعال سیاسی اصلاح طلب با تاکید بر اینکه بعضی از احزاب هم وجود دارند که هم در انتخابات حضور جدی دارند و هم پس از آن در سپهر سیاسی کشورها فعالیت های خود را ادامه می دهند گفت: البته این بستگی به باور عمومی جامعه نسبت به حزب و حضور آن ها در انتخابات و نگاه ساختار قدرت نسبت به امر تحزب دارد و اینکه احزاب تا چه حد در چرخش قدرت و روندهای دموکراتیک که منجر به شکل گیری قدرت در کشورها می شود می توانند نقش داشته باشند.
منصوری اضافه کرد: در کشور ما هم اگر برخی از احزاب صرفا در بزنگاه های انتخابات حضور پیدا می کنند این قاعدتا نباید امری مذموم تلقی شود به دلیل اینکه احزاب به عنوان رکنی از جامعه مدنی محسوب می شوند که اتفاقا تلاششان در جهت حضور در عرصه قدرت و اصلاحات دولت محور مبتنی بر دیدگاه ها و استراتژی آن حزب است، بنابراین این خودش به تنهایی نمی تواند برای احزاب یک ضعف قلمداد شود.
وی با اشاره به پیشینه شکل گیری احزاب در کشور و میزان تاثیرگذاری آن ها در طول تاریخ پس از مشروطه و پس از انقلاب اسلامی گفت: یک ضعف و ایراد کلی در ارتباط با احزاب ایران وجود دارد که این ایراد مستقیما به خود احزاب برنمی گردد بلکه به فضایی مربوط است که افکار عمومی را می سازد که طبیعتا بر ساختار قدرت هم اثر می گذارد.
وی ادامه داد: این ایراد و اشکال کلی هم این است که باور عمومی نسبت به تحزب یک باور مثبتی نیست از طرفی کسانی هم که از در انتخابات حضور پیدا می کنند در نهادهای قدرت هم به نوعی یکی از افتخارات خودشان را این می دانند که وابسته به هیچ حزب و تشکل سیاسی نیستند، در حالی که قاعدتا داشتن هویت و شناسنامه سیاسی برای یک کنشگر سیاسی که تلاش می کند در قدرت حضور پیدا کند باید یک مزیت محسوب شود اما در کشور ما و آنچه که تاکنون ما پشت سر گذاشتیم یکی از افتخارات مسئولین این بوده که جزو هیچ حزب، دسته و گروه و جریانی نیستند. این خودش این باور را در جامعه تداعی می کند که حزبی بودن و تعلق به یک حزب سیاسی داشتن اساسا نمی تواند نقطه قوتی برای کنشگران اجتماعی، سیاسی و مدنی باشد. این نکته ای است که به نظر من باید به طور جدی بررسی و آسیب شناسی شود.
وی همچنین گفت: نکته دیگر هم برمی گردد به نقش احزاب در ساختار قدرت و هزینه هایی که فعالین سیاسی که در تشکل ها و احزاب میپردازند، هزینه هایی که ناشی از این کنش سیاسی با هویت مشخص بر آن ها تحمیل می شود هم مانع از تاثیرگذاری احزاب در عرصه های غیر از انتخابات است. طبیعتا اگر حزبی تلاش می کند در انتخابات حضور پیدا کند و به قدرت دست پیدا کند باید بستری برای تربیت نیروهای موثر، کارآمد و پاسخگو در انتخابات فراهم کند تا این نیروها را به عنوان نیروهای خودش در انتخابات معرفی کند.
این فعال سیاسی اصلاح طلب افزود: به نظر می رسد نداشتن استراتژی و برنامه مشخص احزاب یکی دیگر از ایرادات جدی باشد که فقط فعالیت آن ها را منحصر و معطوف به انتخابات می کند. طبیعتا این نوع رویکرد هم خودش منجر به پدید آمدن یک دور معیوب در کشور می شود، ضمن اینکه باید این نکته را از نظر دور نداشت که آموزش حزبی و آموزش در ارکان جامعه مدنی هم به نظر می رسد در هیچ یک از متون رسمی و غیررسمی ما تعریف روشن و مشخصی ندارد و جریان سازی هم در این ارتباط طبیعتا صورت نگرفته است.
منصوری خاطرنشان کرد: برآیند این مشکلات و آسیب هایی که در حوزه احزاب وجود دارد باعث می شود که احزاب تاثیرگذاری لازم را در سپهر سیاسی کشور نداشته و صرفا در بزنگاه های انتخاباتی نمود و فعالیتی داشته باشند، و پس از آن موضوع اصلی که توسعه تشکیلات حزب و تربیت نیروهای موثر است، این به دست فراموشی سپرده شود.
آذر منصوری عضو شورای مرکزی حزب "اتحاد ملت ایران" در خصوص برنامه های آینده این حزب و استمرار فعالیت های آن پس از انتخابات آینده مجلس شورای اسلامی گفت: قاعدتا افرادی که در این حزب حضور دارند بخش عمده ای از تجربه کار سیاسی و کنش سیاسی با همه مشکلات و محدودیت هایی که وجود داشته را دارا هستند. نقاط ضعف و قوت گذشته خودشان را شناسایی کردند و براساس آسیب شناسی رفتارهای گذشته مبادرت به تشکیل این حزب کردند. قاعدتا باید شورای مرکزی این حزب در خصوص شکل گیری ارکان این حزب که در واقع بازوان اجرایی آن برای توسعه کمی و کیفی این تشکیلات هستند شکل بگیرد.
منصوری افزود: هر حزب سیاسی تلاش می کند که هم تشکیلات خود را توسعه کیفی بدهد و هم در جهت جذب نیروهای موثر و توانمند و پرورش و معرفی آن ها برای حضور در بزنگاه های این چنینی آماده کند و این آمادگی لازم را داشته باشد ضمن اینکه با توجه به مشکلات و چالش هایی که در حوزه های مختلف فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی بخصوصی که امروز ما در کشور با آن ها مواجه هستیم، بتواند به دولت و نهادهای مسئول برای رفع این چالش ها، کم کردن مشکلات، بهبود شرایط کشور برای تقویت وحدت ملی و انسجام بخشیدن به وحدت ملی و در نهایت تقویت منافع ملی کمک کند.
آذر منصوری این رویکرد که بخشی از فعالیت های احزاب از یک سو باید به تعامل و گفت و گو با مردم اختصاص یابد و از سوی دیگر به ارتباط با ارکان قدرت برای ایجاد پیوند بین این دو ساختار را رویکردی قالب دانست و گفت: طبیعتا چنانچه حزب نگاه واقع بینانه نسبت به شرایط موجود داشته باشد می تواند به عنوان نقش رابط بین این دو ساختار عمل کند و برای آن ها برنامه داشته باشد و در واقع به عنوان بخشی از جامعه مدنی حلقه واسطی بین دولت و ملت در کنار ارکان دیگر جامعه مدنی باشد.