تصویر یک رویداد، در ذهن هر کسی رنگ خاصی دارد. این رویداد می‌خواهد تلخ باشد یا شیرین، گسترده باشد یا محدود، مدت زمان زیادی را در برگرفته باشد یا در مدت اندکی رخ داده باشد، سمت و سوی سودآوری داشته باشد یا مانع از سود بردن شده باشد، زشت بوده باشد یا زیبا به هر صورت برای هر یک از افراد جامعه رنگ و بوی مخصوص به خودش را دارد. ما از واژه‌ی «رویداد» یا «رخداد»همواره برداشتی منفی داریم، زیرا در محاوره شنیده‌ایم که رویداد را در جایی به کار می‌برند که حاثه‌ای؟ افتاده باشد، اما ما می‌توانیم رویداد را هر طوری که بخواهیم ترجمه کنیم.
این دیگر به خود ما و دیدگاهی که نسبت به زندگی، افراد و جامعه داریم بستگی دارد. پس باید درون خود را از بدی‌ها و بدفهمی‌ها خالی کنیم و زمینه‌ای سفید به وجود بیاوریم که می‌تواند بر روی آن امور و انتظاراتی نقش ببندد که همواره خوب وخوش و امیدوار کننده باشد. به خود انرژی مثبت بدهیم، در این دنیای پر اضطراب همیشه فکر کنیم که کسی یا چیزی هست که بلاخره در زندگی ما تأثیر مثبت می‌گذارد. باور کنید که خوش باور بودن و اطمینان خاطر داشتن با سادگی و بی‌خیالی از زمین تا آسمان فرق می‌کند.
ما همه معتقدیم که خدایی هست که همیشه هوای ما را دارد، مهربان است، هرگز نمی‌خوابد، بخشنده است، تواناست، توبه پذیراست، راهنماست، مشکل گشاست و اعتماد و توکل به او برای ما چاره‌ساز است، پس چرا باید این قدر نگران زندگی و آینده خود باشیم که نیمی از زندگی و اوقات خود را در مطب‌های پزشکی و بیمارستان‌ها به سر بریم، فقط باید قدری از خود تحریک و تلاش نشان دهیم، همت داشته باشیم، استعدادهای خودمان را پیدا کنیم، اعتماد به نفس داشته باشیم و رویدادها و پدیده‌ها را با خوش‌بینی نگاه کنیم. مثبت اندیشی، خیرخواهی، خوش قلب، توکل به خدا و حرکت در مسیر خدمت به خلق در راه رضای خدا، بهترین داروی انسان سردرگم و درمانده امروز است.