به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا، مجله طنز علمی تحقیقات نامحتمل جایزه ایگ‌نوبل را از سال ۱۹۹۱ به کسانی اهدا می‌کند که دستاوردهای علمی و تحقیقاتشان باعث شود "مردم بخندند بعد فکر کنند."
از میان ده تحقیقی که جایزه سال ۲۰۱۵ را بردند، جایزه فیزیک را تحقیقی برد که نشان می‌داد که مدت تخلیه مثانه در تمام پستانداران بالای سه کیلو، ثابت و معادل ۱۳ ±۲۱ ثانیه است.
این محققان با بررسی ادرار پستانداران مختلف به این نتیجه رسیدند که پستانداران بالای سه کیلوگرم با جریان و مکانیسمی ثابت ادرار خود را تخلیه می‌کنند اما پستانداران کوچکتر نمی‌توانند این جریان را ایجاد کرده و ادرار خود را قطره قطره دفع می‌کنند.
دیوید هو، با توالت فرنگی بر گردن، جایزه تحقیق در مورد تخلیه مثانه پستانداران را گرفت.
پاتریشیا یانگ نویسنده اصلی این تحقیق به بی‌بی‌سی گفت: " ما هر گاه به کارکرد تازه‌ای نیاز داریم چیز تازه‌ای برای آن طراحی می‌کنیم."
"اما در طبیعت برای تمام اندازه‌ها فقط یک سیستم وجود دارد. این باید الهام‌بخش ما باشد تا طرحی‌هایی داشته باشیم که برای هر اندازه‌ای مناسب باشند."
جایزه ادبیات به مارک دینگمانس از موسسه ماکس پلانک رسید که تحقیقش نشان داد "هان؟" (?huh)، لفظ یا صوتی است که تقریبا در تمام زبان‌ها وجود دارد.
جایزه پزشکی تشخیصی به تحقیقی رسید که نشان می‌داد اگر کسی درد شکم دارد و موقع عبور ماشین از دست‌انداز دردش بیشتر می‌شود به احتمال ۹۷ درصد آپاندیسیت دارد و از این رو افزایش درد با دست‌انداز ارزش تشخیصی دارد.
بازنمایی تشخیص آپاندیس با دست‌انداز در مراسم اهدای جایزه، دکتر اشداون در نقش دست‌انداز ظاهر شده
ایده این تحقیق از شوخی رایج جراحان گرفته شده است. دکتر هلن اشداون که پزشک تازه‌کاری بود تصمیم گرفت که بفهمد آیا در این شوخی واقعیتی نهفته یا نه.
او در بیمارستان معروف استوک مندویل در ایلزبری کار می‌کرد که در منطقه‌ای مسکونی قرار دارد و طبیعتا پر از سرعت گیر است: "ما متوجه شدیم که تعداد نسبتا زیادی از بیماران از اینکه چقدر در راه رسیدن به بیمارستان اذیت شده‌اند صحبت می‌کنند."
در این تحقیق ۱۰۱ بیمار بررسی شدند و از ۳۴ نفری که تشخیص آپاندیسیت برایشان قطعی شد، ۳۳ نفر هنگام عبور ماشین از دست انداز دردشان افزایش پیدا می‌کرد.
دکتر اشداون به بی‌بی‌سی گفت این معیار حساسی برای تشخیص آپاندیسیت است و "کسانی که حین عبور از دست انداز دچار درد نمی‌شوند خیلی بعید است آپاندیسیت داشته باشند."
جوجه دمدار در نقش دایناسور
جایزه زیست شناسی را دکتر رودریگو واسکز از دانشگاه شیلی برد که نشان داد اگر یک دم مصنوعی به یک جوجه وصل کنید و او را به همین شکل بزرگ کنید راه رفتنش شبیه دایناسور خواهد شد.
با اینکه ممکن است خنده‌دار به نظر برسد اما این محققان می‌خواستند نحوه راه رفتن تیراناسوروس رکس را بررسی کنند و خوب روشن است که دستشان به چنین دایناسوری نمی‌رسید.
یکی از محققان جوجه دمدار را در مراسم اهدای جایزه بازنمایی می‌کند.
"ما نمی‌توانستیم روی یک تی رکس واقعی یا هر نوع ددپایی (theropod) تحقیق کنیم اما روی جوجه می‌توانستیم."
با چسباندن این دم مصنوعی مرکز ثقل بدن جوجه تغییر می‌کند و بنابراین کمی خمیده‌تر و با گامهای کمی بلندتر راه می‌رود و "با کشیدن گردن به جلو، وزن دم را متعادل می‌کند."
جایزه ریاضی را الیزابت اوبرتسوخر و کارل گرامر از دانشگاه وین بردند. آنها یک شیوه ریاضی ابداع کردند تا ببینند آیا مولای اسماعیل خون آشام، پادشاه سلسله شریفیان مراکش، واقعا می‌توانسته در طول سی سال (بین سال‌های ۱۶۹۷ تا ۱۷۲۷ میلادی) ۸۸۸ بچه (۶۰۰ پسر) تولید کند یا نه.
این تحقیق با استفاده از دو مدل ریاضی انجام شد، یکی با در نظر گرفتن این احتمال که مولای اسماعیل به هر زنی دسترسی داشته و یکی با این احتمال او فقط دستش به زنان حرمسرا بسنده می‌کرده است.
نتیجه آنکه این مدلسازی ریاضی نشان داد، بله چنین چیزی ممکن است.
جایزه فیزیولوژی و حشره شناسی را جاستین اشمیت و مایکل اسمیت بطور مشترک بردند. جاستین اشمیت به دلیل ابداع " ضریب اندازه‌گیری درد نیش" این جایزه را برد، روشی برای ارزیابی دردی که افراد پس از نیش حشرات مختلف احساس می‌کنند.
مایکل اسمیت برای اینکه بفهمد نیش زنبور عسل در کجای بدن دردناکتر است ۲۵ جای بدن خود را در معرض این نیش قرار داد و به این نتیجه رسید که نیش زنبور در جمجمه، انگشت وسط پا و بالای بازو کمترین درد و سوزش را ایجاد می‌کند اما در سوراخ بینی و لب بالا بیشترین درد را.