به گزارش گروه جوان و جامعه خبرگزاری برنا، پوشیدن لباس فرم یکدست از آن موضوعاتی است که اکثر دانش آموزان نسبت به آن شکایت می‌کنند و برایشان دلنشین نیست ساعت طولانی که در مدرسه سپری می کنند را فقط با یک لباس خاص باشند که مشابه آن برتن سایر همکلاسی هایشان نیز است. اما در این زمینه جامعه شناسان نظر متفاوت تری دارند.
دکتر مریم یوسفی، جامعه شناس، در خصوص این موضوع در گفت و گو با برنا، گفت: «از نظر من به عنوان یک جامعه شناس پوشیدن لباس هماهنگ و یکدست تحت عنوان فرم مدرسه اتفاق پسندیده و خوبی است. این موضوع را از دو جهت می توان بررسی کرد. در وهله اول لباس فرم یکسان باعث می شود دانش آموز، هویت تثبیت شده ای برای سایر افراد جامعه داشته باشد و همه افراد جامعه اعم از ماموران پلیس، رانندگان تاکسی و .. متوجه شوند که این نوجوان یک دانش آموز است. در نتیجه سبب می شود نحوه برخورد خودشان را با او بدانند، به طوریکه اگر این یکدستی در لباس وجود نداشته باشد، نابه هنجاری رخ دهد.»
وی افزود: «در اکثر کشورهای دنیا از کشورهای اروپایی و غربی تا آسیایی، دانش آموزان تا سطح دیپلم پوشش خاص و یکدستی می پوشند که برای مقاطع مختلف تفاوت‌هایی دارد واین به آن دلیل است که شناسایی دانش آموزان راحت تر باشد برای مثال کادر آموزشی مدرسه یا کسی که از بیرون وارد نظام آن مدرسه می شود راحت تر می تواند تشخیص دهد کدام دانش آموز در چهم قطعی تحصیل می کند و این سبب می شود از نظر ایجاد هماهنگی و برقراری نظم و ترتیب امکان خوبی در اختیار کادر مدرسه قرار بگیرد.»
این جامعه شناس در ادامه گفت: « از جنبه دیگر می توان گفت پوشیدن لباس یکدست سبب بروز حس وحدت بین دانش آموزان می شود. در کشور ما شکاف طبقاتی عمیقی بین اقشار مختلف جامعه وجود دارد که هر روز هم در حال عمیق تر شدن است. اگر انتخاب نوع لباس به عهده خود دانش آموزان و خانواده های آن های گذاشته شود، به طبع آن دسته که در طبقه اجتماعی بالاتری هستند، لباس های بهتر و لوکس تری می پوشند و در نتیجه آن روحیه دانش آموزان متعلق به طبقات پایین تر تضعیف می شود. اما وجود لباس یکدست در محیط آموزشی سبب می شود دانش آموزان صرف نظر از نوع خانواده همه برابر و یکسان باشند و برابری و اتحاد را از سنین کودکی و نواجوانی یاد بگیرند.»
وی بیان کرد: « متاسفانه این همبستگی در کشور ما فقط در مدرسه وجود دارد و خارج ازآن در محیط خانواده تربیت به گونه ای است که خانواده ها به شکاف طبقاتی دامن می زنند. ولی پوشش یکدست در مدارس باعث می شود حداقل در محیط آموزشی همه به یک چشم دیده شوند و معلمان و ناظران مدرسه متوجه طبقه اجتماعی دانش آموزان نشوند تا در برخورد آن ها تاثیر بگذارد.»