نمره قبولی در یک کارزار دشوار

به گزارش سرویس ورزشی برنا، رقابت های جهانی کشتی در 2 بخش آزاد و فرنگی در لاس وگاس برگزار شد و تیم آزاد ایران مقام نایب قهرمانی خود را تکرار کرد ولی کشتی فرنگی که قهرمان دور قبل رقابت ها بود به مقامی بهتر از چهارمی دست پیدا نکرد. صدرالدین کاظمی پیشکسوت و کارشناس کشتی عملکرد نمایندگان ایران را در این رقابت ها در گفتگو با خبرنگار برنا مورد بررسی قرار داد.

وی در مقدمه صحبت هایش اظهار داشت: رقابت های امسال بی شک سخت ترین رقابت قهرمانی جهان در 15 سال اخیر بود. سطح کشتی در دنیا بسیار پیشرفت کرده و همین مسئله باعث شده بود که مدال طلا را نتوان برای هیچ قهرمان بزرگی از قبل کنار گذاشت. حضور بهترین های کشتی دنیا باعث شده بود که کار نمایندگان ایران سخت شود و شاید یکی از دلایل عدم کسب طلا هم همین باشد. پس از این مقدمه کاظمی عملکرد کشتی گیران ایران را وزن به وزن مورد بررسی قرار داد.

*کشتی آزاد

حسن رحیمی: شایسته و پرظرفیت

با تجربه ترین کشتی گیر ایران شاید بهترین سال خود را سپری کرد. رحیمی در سالی که قهرمان شد آنقدر خوب نبود که در لاس وگاس مقابل حریفان قرار گرفت. وی در مقابل رقبایی با سبک های متفاوت نمایش های متفاوتی از خود نشان داد و ثابت کرد که از ظرفیت های بالایی برخوردار است؛ او در فینال با یک اشتباه جزئی تاکتیکی به حریف خود باخت ولی نشان داد که شایسته ترین کشتی گیر وزن اول آزاد است.

بهنام احسان پور: قربانی ضعف کوچینگ

بهنام در رقابت های جام جهانی کشتی های خیلی خوبی گرفت و برای رقبای خود در مسابقات جهانی خط و نشان کشید. او اگر می توانست در کشتی اول با فراغ بال بیشتر کشتی بگیرد و با پیروزی از تشک خارج شود شک نکنید هیچکس حریف او نمی شد و به راحتی مدال طلا را کسب می کرد؛ اما کمی ضعف در کوچینگ باعث شد او به دور بعد نرسد و مدال هم از چنگش خارج شود. صحبت های مربیان باید نقشه راه کشتی گیر برای رسیدن به پیروزی باشد که متاسفانه به هر صورت این اتفاق رخ نداد.

سیداحمد محمدی: متخصص بردن کشتی‌های سخت

سیداحمد بی شک بهترین کشتی گیر 66 کیلوگرم در دنیا به شمار می رود. او در این رقابت ها عملکرد درخشانی داشت؛ در رقابت های سخت به راحتی رقبا را شکست داد؛ طغرل عسگروف قهرمان جهان و المپیک مقابل او با 10 اختلاف بازنده شد و هیچکس قادر نبود از پس او بر آید. اشتباه بدموقع او مقابل قهرمان رقابت ها باعث شد تا دست محمدی به مدال طلا نرسد.

حسن یزدانی: نشان دهنده کشتی اصیل ایرانی

بی شک یزدانی عملکرد فوق العاده ای داشت. او بخاطر کم کردن حدود 10 کیلوگرم کمی دچار افت بدنی بود اما خیلی سرحال و با تکنیک کشتی گرفت. او فن های زیبا اجرا کرد و به نوعی نشان دهنده کشتی اصیل ایرانی بود و به همه جهان کشتی واقعی را نشان داد. مطمئنا حضور او در یک وزن بالاتر که وزن المپیکی هم هست هم به خود او و هم به آینده کشتی کمک شایانی خواهد کرد.

علیرضا قاسمی: عملکرد مطابق انتظار

قاسمی در حد و اندازه های خودش بود و فراتر از انتظار ظاهر نشد. او در قالب کشتی امروز دنیا نیست و هجومی کشتی نمی گیرد؛ علیرضا به رغم تلاش زیادی که انجام می دهد فاصله زیادی با کشتی دنیا دارد.

علیرضا کریمی: تجربه کم، شجاعت زیاد

یکی از ستاره های کشتی ایران در لاس وگاس. کریمی با 20 سال سن اصالت کشتی ایران را به دنیا نشان داد؛ او خیلی با تجربه نیست اما خیلی مسلط کشتی گرفت و اگر در آینده همین روند را در پیش بگیرد این وزن را برای کشورمان در 10 سال آتی تضمین خواهد کرد. شجاعت مثال زدنی او مقابل رقبای سرشناسش زنگ خطری بود برای وزن ششم کشتی آزاد و همه را با کشتی ناب ایرانی به خود خیره کرد.

عباس طحان: اختلاف کلاس با کشتی روز دنیا

طحان کشتی گیر زحمتکش و پرتلاشی است اما از کلاس روز کشتی دنیا عقب است. او همانند کشتی گیران 30 سال پیش کشتی می گیرد و خیلی هجومی و پر سرعت نیست؛ همین مسئله باعث می شود او رقیب درجه 1 برای حریفانش نباشد. البته او در کشتی دفاعی خیلی خوب عمل می کند اما خیلی سخت امتیاز کسب می کند؛ چیزی که در کشتی امروز خیلی مرسوم نیست.  

پرویز هادی: دچار خود کم بینی

پرویز کشتی گیر پرقدرت و جنگنده ای است؛ اما یک مشکل بزرگ دارد و آن هم این است که دچار خود کم بینی است. هنوز قبول نکرده که یکی از بهترین های سنگین وزن است و خودش را دست کم می گیرد. البته کشتی گیرفتن مقابل بلال ماخوف نامدار هم سخت است اما به عقیده من اگر مشکل ذهنی هادی برطرف شود کسی در دنیا حریف او نخواهد شد. 

*کشتی فرنگی:

حمید سوریان: دچار فشار روحی و اضطراب درونی

سوریان یکی از بزرگترین کشتی گیران دنیا به شمار می رود اما در شرایط فعلی تمرکز کافی را ندارد؛ او بخاطر فشار روحی و اضطراب درونی که برای کسب هشتمین مدال طلایش وجود داشت روی تشک نتوانست آنطور که باید قابلیت های فنی خود را اثبات کند. او مطمئنا تا المپیک از هر نظر آماده خواهد بود تا افتخاری دیگر برای کشتی ایران کسب کند.

مهدی زیدوند: غرق در جو مسابقات

با وجود جوان بودن او نتواست استعدادی از خود نشان دهد که حداقل به آینده او امیدوار بود. زیدوند محو و غرق در مسابقات شده بود؛ انگار که چشمانش جایی را نمی دید و به همین علت نتوانست آنطور که باید نمایش خوبی داشته باشد. امبد نوروزی هم که در این وزن حضور دارد به خاطر آن رفتار ناپسند جایی برای دفاع باقی نگذاشته بود ولی شک نکنید اگر نوروزی در رقابت های جهانی روی تشک می رفت مطمئنا نتیجه جور دیگری رقم می خورد.

افشین بیابانگرد: عدم مدیریت بحران

بیابانگرد همواره جزو کشتی گیرانی بوده که آمادگی بدنی بالایی داشته است؛ او در مسابقات و در شرایط سخت نتوانست بحرانی را که در آن قرار گرفته بود را مدیریت کند و در آن گرفتار شد؛ او اگر درست هدایت می شد خیلی راحت می توانست به رقبا غلبه کند. البته افشین تاکتیک مشخص برای پیروزی نداشت و یکی دیگر از دلایل شکست او هم همین موضوع بود.

سعید عبدولی: از دست دادن شوق اولیه

عبدولی خیلی هجومی کشتی گرفت اما متاسفانه بدلیل اتفاقاتی که در المپیک و بازی های آسیایی برای او رخ داده بود شوق اولیه را از دست داده و دیگر میل به پیروزی در او از بین رفته است. در گذشته او از امیدهای اصلی بود ولی در وضعیت فعلی کمتر می شود روی مدال آوری او حساب کرد.

یوسف قادریان: ستاره فرنگی ایران در مسابقات

بدون اغراق قادریان بهترین فرنگی کار ایران در رقابت ها بود. از لحاظ فنی و تاکتیکی یوسف در سطح خیلی بالایی بود ولی در مسابقات پایانی خوب هدایت نشد و متاسفانه به مدال طلا نرسید. او اگر به دیدار پایانی صعود می کرد شک نکنید که مدال طلا را بدست می آورد. قادریان در چند سال آتی مطمئنا مدال های فراوانی را کسب خواهد کرد.

حبیب اخلاقی: بالاتر از انتظار

حبیب فراتر از حد خودش ظاهر شد؛ حق اخلاقی گرفتن خوش رنگترین مدال بود ولی زمانی که خوب هدایت نشد نتیجه ای که کامل به سود او بود برگشت و با ضربه فنی به فینال نرسید. اصلا نیازی نبود که پس از این اختلاف او خیلی تلاشی انجام دهد و باید کشتی را کنترل می کرد. او اگر همین روند را ادامه دهد می تواند در المپیک به سکوهای بالاتر برسد.

قاسم رضایی: بیشترین شانس برای طلای المپیک

رضایی از لحاظ روحی کم آورد. باتوجه به اینکه او سال گذشته مقابل آلکسانیان شکست خورده بود آمادگی ذهنی لازم را نداشت و شکست خورد. البته او کشتی های سختی را تا قبل از فینال گرفت که این مسئله نیز می تواند دلیل دیگری باشد. رضایی محتمل ترین طلایی ایران در مسابقات المپیک خواهد بود؛ او 29 ساله است ولی سن او برای کشتی گیران سنگین وزن بالا نیست و چند سال دیگر می تواند در سطح اول دنیا باقی بماند.

مهدی علیاری: داشتن بهانه برای باخت

او پیش از آغاز مسابقات بدلیل وزن کمتر بهانه برای باخت داشت و مقابل حریفش خیلی به آب وآتش نزد؛ رقیب او کسی نبود که نتوان او را شکست داد. علیاری با پیروزی مقابل مهدی نوری دوبنده تیم ملی را پوشیده بود و با توجه به اینکه نوری سر وزن بود و مقابل 96 کیلوگرم شکست خورده بود بهترین انتخاب علیاری بود که انتظارات را برآورده نکرد.