قاسم خانی در این پست نوشت:
خوب بالاخره این دو تا مسابقه هم تموم شد و امیر و على موفق شدن برن به مرحله بعد. انصافاً اکثریت مردم هم نشون دادن که فرهنگ و جنبه و صلاحیت چنین مسابقه جذاب و شاد و هیجان انگیزى رو دارن… ولى این وسط یه اقلیتى هم وجود داشتن که بدون این که بخوان به ما خیلى چیزا یاد دادن. بهمون نشون دادن که افراط چه تصویر زشتى داره و آدمها وقتى از فرهنگ و انسانیت و عقل فاصله میگیرن چه رفتار هاى خجالت آورى انجام میدن. باعث شدن که ما در موقعیت هاى مشابهى که ممکنه در آینده پیش رومون قرار بگیره احتیاط بیشترى بکنیم. پس بیایید تشکر کنیم از این جماعت که شاید تونستن به شیوه “ادب از که آموختى…” ما رو تبدیل به انسان هاى بهترى بکنن
پ.ن اول: ممکنه شانس و اقبال باعث بشه که بازیگرى در یک مقطع کوتاه بدرخشه و مورد توجه قرار بگیره، ولى وقتى میبینید که بازیگرى سالها در اوجه مطمئن باشید که لیاقت و توانایى این جایگاه رو داشته. امین حیایى از نظر من چنین بازیگریه. شما میتونید دوسش نداشته باشید یا از بعضى از انتخاباش راضى نباشید ولى نمیتونید منکر توانایى و استعدادش بشید و همین توانایى و تداوم کافیه که امین بازیگرى باشه که شایسته احترام و تقدیره. از همه اینها گذشته امین براى من یه دوست خیلى خوبه و همکاریمون توى فیلم “سن پطرزبورگ” یکى از بهترین تجربه هاى دوران کارى منه
پ.ن دوم: على علاوه بر این که همکار منه، دوست چندین ساله من هم هست و من خیلى خجالت میکشیدم وقتى بعضى ها از صفحه من و به طرفدارى از همسر من استفاده میکردن که به دوست خوب من توهین بکنن. به نظر من على توى مسابقه آخرش یه اجراى خیلى خوب و جذاب و موفق داشت. این که شما بتونید داستانتون رو به اون خوبى براى مخاطب تصویر سازى کنید نشون دهنده استعداد و هوش بالاى شماست
پ.ن سوم: خسته نباشید میگم به شقایق که واقعاً اجراش رو خیلى دوست داشتم و بهش افتخار میکنم و تبریک میگم به امیر که باهوش و دوست داشتنى و خلاقه و از همه مهم تر تونسته از حریفى قدرتمند و محبوب به اسم امین حیایى رد بشه
پ.ن چهارم: خسته نباشید اصلى رو میگم به رامبد و همه گروه خندوانه که موفق شدن این همه هیجان و انرژى و لذت رو به جامعه بدن که به نظرم خیلى کار ارزشمندیه
پ.ن پنجم: خیلى خوشحالم که الان دو تا فیلمنامه نویس داریم در چهار نفر نهایى و امیدوارم سجاد هم بهشون اضافه بشه که باعث بشه که تهیه کنندگان و کارگردانان و بازیگران متوجه بشن که بیننده درک خوبى از فیلمنامه داره و براى این بخش ارزش بیشترى قائل بشن.
پ.ن ششم: نصف شبى چقدر حرف زدم.
