به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، دکتر حسین سالارآملی قائم مقام وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در امور بین الملل، با بیان اینکه جامعه علم وفناوری ایران پیشرفت های خیلی خوبی را در 30 گذشته بدست آورده است، گفت: در مقابل این پیشرفت ها، هزینه های سنگینی نیز پرداخت شده که موجب رضایت است.
وی افزود: باید بپذیریم که جامعه علم وفناوری تاکنون در بسترهای جهانی و بین المللی بسته عمل کرده و در مسیر فناوری و توسعه علمی جهانی حرکت نکرده است و آنچه بدست آورده با هزینه های سنگین بر اساس توانمندی های داخلی کسب شده است.
اقتصاد و فرهنگ بین المللی تر از علم و فناوری
دکتر سالارآملی با اشاره به اینکه اقتصاد کشور بین المللی تر از سایر بخش هاست،گفت: حتی در زمان تحریم نیز رفت و آمدهای اقتصادی در کشور وجود داشت و خرید و فروش و تجارت به شکل های مختلف جاری بود. البته مسائل فرهنگی هم با حضور شعبه های سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و جامعه المصطفی فعالیت بین المللی داشت اما در مقایسه با این دو حوزه، جامعه علم وفناوری بسیار بسته فعالیت کرده که اصلا به صلاح آن است. چراکه در نظام بسته ناهنجاری و بی نظمی افزایش یافته و منجر به دور ماندن از تحولات بین المللی شده و ارزش های ناخواسته ای حاکم می شود.
وی تصریح کرد: بنابراین باید نظام بسته علم و فناوری باز شود و بتوان از دیپلماسی علم و فناوری که مورد تاکید مقام معظم رهبری است به عنوان یک قدرت نرم جمهوری اسلامی استفاده کرد.
قائم مقام وزیر علوم در امور بین الملل با اشاره ضرروت راه اندازی دیپلماسی علم و فناوری خاطرنشان کرد: راه اندازی دیپلماسی علم و فناوری از طریق همکاری های دانشگاهی، تبادل استاد و دانشجو هم می تواند برای کشور سرمایه اجتماعی، هم سرمایه تبلیغی و فرهنگی به همراه بیاورد.
وی افزود: به طور کلی چنانچه فردی با پتانسیل های کشور آشنا شده و از عمق فعالیت های علمی و فناوری ایران آگاه شود، می تواند نماینده ما درجهان باشد و درنهایت تبلیغات سوء علیه ایرن اثر کمی خواهد داشت.
قائم مقام وزیر علوم در امور بین الملل با اشاره به ضرورت بین المللی شدن دانشگاه های کشور گفت: حداقل انتظار ما این است که در پایان برنامه ششم توسعه، 15 دانشگاه وزارت علوم به سطح بین المللی برسند.
شرایط بین المللی شدن دانشگاه ها
وی با بیان اینکه بین المللی شدن دانشگاه ها تعاریف و شاخص های خاص دارد، تصریح کرد: یکی از شاخص های بین المللی شدن، جذب دانشجوی خارجی است. در حال حاضر معیار این شاخص بین المللی اختصاص 15 درصد ظرفیت دانشگاه به دانشجویان خارجی است.
دکتر سالارآملی ادامه داد: متاسفانه هم اکنون در ایران این شاخص، حدود 0.3 یا 0.4 درصد است بنابراین اگر بتوان در یک برنامه 5 ساله به 4 تا 5 درصد در این 15 دانشگاه برسانیم، حداقل درمسیر بین المللی شدن حرکت خواهیم کرد.
وی تاکید کرد: از سوی دیگر با وجود اینکه تعداد مقالات محققان در سال به بیش از 35 هزار مدرک می رسد اما تنها چند مقاله با همکاری های بین المللی تدوین و به چاپ رسیده است که بدین معناست که از امکانات دنیا شامل تجهیزات هم بهره مند نشده ایم.
دکتر سالارآملی، تعداد اسایتد خارجی را یکی دیگر از شاخص های بین المللی شدن دانشگاه عنوان کرد و گفت: متاسفانه تعداد اساتید غیر ایرانی که در دانشگاه های کشور تدریس می کنند، به انگشتان یک دست هم نمی رسد که معیار بسیار مهم در دانشگاه های بین المللی دنیاست.
به گفته وی ما حتی از پتانسیل و ظرفیت ایرانیان مقیم خارج از کشور هم به خوبی استفاده نمی کنیم.
قائم مقام وزیر علوم در امور بین الملل درخصوص ویژگی های دانشگاه هایی که امکان بین المللی شدن دارند، گفت: دانشگاه های که پتانسیل لازم شامل رشته های مورد نیاز دانشجویان خارجی، کرسی های زبان فارسی برای آموزش اولیه و به طور کلی وجود مجموعه ای تحت عنوان مدیریت دانشجویان غیر ایرانی در سیستم اداری دانشگاه داشته باشند، شرایط اولیه برای بین المللی شدن را دارند.
دکتر سالارآملی درباره دلایل بین المللی نبودن دانشگاه های ایرانی گفت: عمده دلیل این اتفاق ضعف درونی و عدم توجه به اهمیت بین المللی شدن دانشگاه هاست.البته نباید دانشجویان خارجی را به عنوان عناصر جاسوس نگاه کرد چراکه اکثر کشورهای دنیا در حال پذیرش دانشجوی خارجی هستند به طوریکه کشور آمریکا بیش از یک میلیون و یکصد هزار دانشجوی خارجی دارد و انگلیس سالانه 10 میلیارد پوند از محل تحصیل دانشجویان خارجی درآمد کسب می کند و آلمان نیز قرار است تعداد دانشجویان خارجی خود را به 350 هزار دانشجو افزایش دهد.
وی در پایان تاکید کرد: بنابراین اگر بتوان طی برنامه ششم توسعه حدود 5 درصد از دانشجویان 15 دانشگاه کشور را به سمت بین المللی شدن ببریم در مسیر موفقیت گام برخواهیم داشت.
حضور 15 دانشگاه کشور در جمه 100 دانشگاه برتر آسیا تا پایان برنامه ششم توسعه
قائم مقام وزیر علوم در امور بین الملل با اشاره به شاخص های نظام های رتبه بندی دانشگاه ها گفت: تعداد دانشجویان خارجی، اساتید خارجی و درآمد دانشگاه از ارتباط با صنعت از جمله شاخص های نظام های رتبه شانگهای،QS، تایمز و رویترز محسوب می شوند.
وی افزود: یکی از دلایلی که دانشگاه های ایرانی کمتر در این رتبه بندی ها حضور دارند، این است که دانشگاه ها کمتر به این شاخص ها توجه کرده اند.حتی در سال های گذشته اصلا نامی از دانشگاه های ایرانی در این رتبه بندی ها وجود نداشت و سه، چهار سالی است که چند دانشگاه کشورمان موفق به حضور در این رتبه بندی ها شده اند.
دکتر سالارآملی تاکید کرد: انتظار داریم که حداقل 15 دانشگاه کشور تا پایان برنامه ششم توسعه جزء یکصد دانشگاه برتر آسیا شده و یکی، دو دانشگاه نیز در جمع یکصد دانشگاه برتر دنیا قرار بگیرند که اصلا دور از ذهن نیست.