به گزارش سرویس ورزشی برنا، نصیر مقدری را اهالی رسانه خیلی خوب می شناسند. خبرنگار و عکاس با سابقه ای که گاهی به خاطر جراحت های ناشی از جنگ درد می کشد اما هنوز با عشق از آن دوران می گوید.
مقدری در گفتگو با خبرنگار برنا با تبریک هفته دفاع مقدس، اظهار داشت: با شروع جنگ تحمیلی و از طریق مسجد محل با حال و هوای جبهه آشنا شدم. از قبل از پیروزی انقلاب جمعی از بچه های مومن گرجی محله بهشهر گروهی به نام «22 جنگل» تشکیل دادند که با شروع جنگ به طور دسته جمعی به جبهه رفتند که مهدی صادقی فرماندهی آنها را برعهده داشت و در عملیات محرم از ناحیه دو چشم به درجه جانبازی رسید. آن زمان سن من خیلی کم بود اما برای اولین بار در سال 64 به جبهه رفتم.
وی درباره فعالیت خود در جبهه گفت: در تیپ ضد زره ادوات لشکر ویژه 25 کربلا بودم و در چندین عملیات شرکت داشتم و جمعا 25 ماه از دوران نوجوانی و جوانی خود را در جبهه های نبرد حق علیه باطل سپری کردم.
مقدری که برادر شهید هم هست، درباره نحوه شهادت برادرش افزود: برادرم (رضا مقدری) همزمان با عملیات والفجر مقدماتی در منطقه سر پل ذهاب همراه با همرزمان خود در حال والیبال بازی کردن بودند که بر اثر ترکش توپ به درجه رفیع شهادت رسید.
این عکاس ورزشی که با مجروحیت هم دست و پنجه نرم می کند، درباره نحوه جراحات وارده بر خود گفت: در عملیات والفجر 10 در حلبچه شیمیایی شدم. دو مورد دیگر مجروحیتم هم در شلمچه رخ داد که یکی از آنها بر اثر موج انفجار بود و در همین جا برای بار دوم در پاتک نیرهای بعثی، شیمیایی شدم.
مقدری درباره فعالیت خود در رسانه های ورزشی بیان کرد: کار مطبوعاتی را از سال 76 آغاز کردم و در نشریات پیام آور، آوای ساوه، اخبار ورزشی و خبرورزشی کار کردم. مدتی هم در نشریات محک، اتفاق نو و نشریه تازه های انرژی فعالیت داشتم.
وی درباره نحوه درمان جراحاتش گفت: تحت درمان هستم. به دلیل عوارض شمیایی و مشکلات اعصاب و روان داروهایی مصرف می کنم که هم مصرف و هم عدم مصرف این داروها دردسرساز است. سال گذشته که چند روز در بیمارستان بستری بودم وقتی مشکلات بقیه جانبازان را دیدم دردهای خودم را فراموش کردم. بسیاری از این عزیزان شرایط خوبی ندارند و بنیاد هم هزینه همه داروها را تقبل نمی کند. برخی از رزمنده ها بودند که وقتی صدمه می دیدند حاضر نمی شدند از خط عقب بیایند و به همین دلیل برای آنها پرونده پزشکی تشکیل نمی شد. حالا آنها برای احراز مصدومیت خود با مشکل روبرو هستند و کمترین توجه بهشان می شود. متاسفانه عوارض شیمیایی شدن با بالا رفتن سن هم بیشتر می شود و جانبازان واقعا عذاب می کشند.
مقدری ادامه داد: ای کاش دوستان به وصیت امام خمینی (ره) عمل می کردند که گفت نگذارید پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند. حالا متاسفانه این اتفاق افتاده و به اکثر جانبازان و ایثارگران بی توجهی می شود. همیشه از شهدا یاد می کنیم اما می خواهم از کسانی نام ببرم که در جبهه شهید نشدند اما عوارض ناشی از جراحت های دوران جنگ، خیلی زود آنها را پیش دوستانشان برد. بزرگانی چون غلامحسن اصغرپور، غلامعلی فضلی، ابوالفضل شریعتی، شعبان دروار و حسین لمسو که بعد از جنگ مظلومانه و غریبانه به خاطر عوارض جنگ از این دنیا پر کشیدند و به خیل شهدا پیوستند.
* فرماندهان شهید تیپ ضد زره ادوات لشگر ویژه 25 کربلا؛ از چپ: شهید سیدصادق شفیعی، شهید امیر اسدزاده و شهید احمد نادعلی زاده
* همرزمان گروه «22 جنگل» که 6 نفر از حاضرین در این عکس به درجه رفیع شهادت نائل و تعدادی هم جانباز شدند.
* از راست: نصیر مقدری، شهید غلامحسن اصغرپور، رسول تبرایی و باقر خلیلی
* با تعدادی از همرزمان و نیروهای واحد 107 (مینی کاتیوشا) در منطقه عملیاتی فاو
* عملیات والفجر 10 (حلبچه)؛ از راست: نصیر مقدری، سیدمحمد رضوی، شهید غلامحسن اصغرپور و جعفر سقایی.
* عملیات نصر 4؛ ماووت عراق