پروفسور حسین باهر، جامعه شناس و استاد دانشگاه و از دوستان قدیمی استاد همایون خرم ضمن تجلیل از مقام این استاد برجسته موسیقی در گفت و گو با خبرنگار موسیقی خبرگزاری برنا گفت: «آشنایی من و خرم به ابتدای انقلاب برمی‌گردد، به نشست‌های غیر رسمی و خانوادگی که آقای خرم هم برای اجرا موسیقی به آنجا دعوت می‌شدند، متوجه شدم خرم فقط یک نوازنده معمولی نیست بلکه استاد هنر است، سعی کردم به او نزدیک تر شوم و زمان که گذشت من و همایون و خرم و فریدون مشیری دوستان نزدیکی برای هم شدیم و خوب جوانتر هم بودیم و شور و نشاط بیشتر خاطرات خوبی را برای ما در آن دوران رقم زد. من زاده قم هستم همایون خیلی دوست داشت باهم برای سفر به قم برویم اما هیچ وقت فرصت آن نشد و برادر بنده رئیس بیمارستان گلپایگانی قم است و خرم خیلی علاقه داشت این تشکیلات را از نزدیک ببیند.»
باهر افزود: «از نظر شخصیتی بسیار آدم متدین و عارفی بود اهل نماز. در واقع مرام او جوری بود که هم شریعت را داشت و هم طریقت. اشعاری زیادی حفظ بود اما به شدت به حافظ علاقه داشت. در حافظ خوانی آنقدر باتجربه بود که وقتی بیت را می‌خواند آنقدر واژه‌ها را صحیح ادا می‌کرد که شعر با خواندن آن معنی می‌شد.»
این جامعه شناس ادامه می‌دهد: «بارها وقتی فرصتی پیدا شد قرار گردش‌های خارج از شهر می‌گذاشتیم و به هر بهانه‌ای به باغ‌های اوشان و فشم و درکه می‌رفتیم. هر وقت که در فضای باز برنامه‌ای برای اجرا داشت و من از محوطه دور می‌شدم، می‌شنیدم هم پای ساز او و دیگران پرندگان هم هم‌نوایی می‌کردند؛ موضوع را به خودش گفتم و جالب بود که می‌گفت پرندگان به طور غریزی نُت می‌دانند و نت و ملودی که ما در سازهایمان داریم از پرندگان الهام گرفتیم.»
باهر عنوان کرد: «خاطره جالبی که با همایون داشتیم مربوط یک دوست مشترک بود، خانمی که الان انگلستان زندگی می‌کردند و متافیزیک خوانده بودند. به نظرم در تالار وحدت بود و آخرین باری که خرم اجرا داشت و جمعیت زیادی هم آمده بودند و همایون و بچه‌های گروهش مشغول اجرا بودند و دست و تشویق و حسابی پرشور و بود خرم هم حسابی بادی به خود انداخته بود و لبخند رضایت روی صورتش و حسابی به وجد آمده بود. دوست مشترکمان به خنده گفت می‌خواهی حالش برا بگیرم؟ به خنده گفتم چطوری؟ وسط اجرا سیم ویلن خرم پاره شد. خانم رو کرد به من و گفت اینجوری! خلاصه به چشم خودم دیدم متافیزیک روی فیزیک تاثیر دارد. برنامه که تمام شد ماجرا را به خرم گفتم و اتفاقاً خودش گفت که فهمیدم داستان چه بوده است.»