ایرنا نوشت: آلن استرن محقق ارشد ماموریت نیوهورایزنز با اعلام این خبر در بیانیه ای گفت: ‘چه کسی آسمانی آبی رنگ را در کمربند کویپر تصور می کرد؟ بسیار زیباست.
اشاره استرن به کویپر، کمربندی از اجرام کوچک در ورای مدار نپتون است.
براساس این گزارش، در خصوص زمین، آبی بودن آسمان نتیجه انتشار نور خورشید در تمامی جهات توسط مولکول های گاز در اتمسفر است اما وضعیت در پلوتو اندکی متفاوت است.
در سیاره دور افتاده پلوتو، نور خورشید توسط مولکول ها منتشر نمی شود، بلکه این کار به واسطه غباری از ذرات دوده مانند به نام ‘تولین’انجام می شود که حاصل واکنش های شیمیایی متان و نیتروژن برفراز پلوتو هستند.
تفاوت دیگر این است که روی زمین آسمان تقریبا همیشه آبی به نظر می آید، اما در پلوتو این گونه نیست. گفته می شود که اگر در پلوتو مستقیم به بالا نگاه کنید، آسمان را سیاه می بینید.
‘کارلی هووت’ از اعضای تیم نیو هورایزنز گفت: ‘لایه غبار کاملا نازک است بنا بر این شما رنگ آن را در اغلب اوقات در هنگام طلوع و غروب خورشید آبی می بینید.’
در مناطق مختلفی در سطح پلوتو از جمله گودال ها و دره ها یخرود مشاهده شده است اما این یخ ها سفید-آبی نیستند، بلکه سرخ فام هستند که احتمالا نتیجه یخ زدن تولین هایی است که به سطح پلوتو سقوط می کنند.
‘سیلویا پروتوپاپا’ از دیگر اعضای ماموریت نیوهارزونز با ابراز شگفتی از سرخ فام بودن یخرودها، گفت: ‘ما هنوز ارتباط میان یخرود و رنگینه های تولین سرخ فام در سطح پلوتو را نیافته ایم.’
سفینه نیو هورایزنز هم اکنون در فاصله ۵ میلیارد کیلومتری زمین قرار دارد و دریافت عکس و داده های ارسالی آن توسط ناسا همچنان ادامه دارد. گفته می شود که دریافت اطلاعات کامل آن، شش ماه طول می کشد.