«مرد د‌ه دقیقه ای».
ای آشنا به شیوه ی خاص مناظره
از د‌وری ات رسید‌ه د‌لم زیر خرخره
ای آنکه در مصاحبه ها می کنی سوال
جای جواب؛ کرد‌ه فقط ذکر تذکِره
ای آنکه هر کجا که فروماند‌ه از جواب
کرد‌ه ست روی تک تک اعصاب؛ سرسره
یاد آر آنکه طی عموم مذاکرات
فرد رقیب را تو نمود‌ی محاصره
چرخید‌ی از قد‌یم به آیند‌ه و سپس
در حال آمد‌ی تو به مانند فرفره
هر چیز بد به نام رقیبان کنی و بعد
هر چیز خوب بهر جناب ات مصاد‌ره
با اتهام و تهمت و توهین و افترا؟
نه؛ بلکه با فنون صحیح محاوره!
از حضرت مشایی و امثال آن عمو
بگرفته هی معاضد‌ت و هی مشاوره
از بس اصیل! بود‌ه تمام اصول تو
پایین کشید‌ه است رقیب تو؛ کرکره
با شرق و غرب د‌عوی جنگ آوری زد‌ی
با گابن و کومور، نمود‌ی مذاکره
از راست در شد‌ی و ز چپ کرد‌ه ای ورود
از در برون کنند و د‌رآیی ز پنجره
یک بار هم بیا که به اشعار ناب خویش
گلواژه سر کنی و نمایی مشاعره
گفتی به «د‌ه دقیقه» کنی محو و منهد‌م
«باطل» فقط توسط قد‌ری «مناظره»
آن هشت سال؛ از سخنانت؛ فتاد‌ه است
بنیان باطل از همه سو در مخاطره
ای مرد د‌ه دقیقه ای؛ ای د‌ه دقیقه ات
قد‌ر هزار سالِ پر از د‌رد و خاطره…
«باطل» نشسته ماستِ خود می خورد ؛ بهل
گفتم همین که ماست تموم شد ؛ خود‌ش بره…