این بقعه آرامگاه جعفر بن فضل بن جعفر بن علی ابن ابی طالب ملقب به "تاج الدین غریب" است. همچنین مقبره محمد بن حسن مثنی ابن حسن بن علی بن ابی طالب نیز در این مکان قرار گرفته است.
در این بقعه که دارای گنبدی نیلوفری است رو به شمال و در کوچه ای منتهی به بازار میوه فروش ها قرار گرفته است.
در سردر ورودی نیز کاشی هفت رنگ استفاده شده و بر روی آنها تصاویر گل و بوته نقش بسته است. بر روی برخی از آنها نیز آیات قرآنی و احادیث به خط ثلث نگاشته شده است.
بر روی برخی دیگر تصاویر وقایع کربلا نقش بسته است و در پایان نیز تاریخ 1310 ه.ق. قید شده است.
این بقعه دارای یک هشتی ورودی است که کاربندی شده و دارای گنبدی کم خیز است. در این بقعه، حیاطی به شکل مربع وجود دارد که در وسط آن حوضی سنگی که حوضی کوچکتر در آن است، قرار دارد.
اطراف حیاط را نیز درختان اکالیپتوس، بید و چنار پوشانده است. روبروی در ورودی حرم و حسینیه قرار گرفته است.
در جلو حرم، ایوانی به عرض 4 متر و طول 14 متر قرار دارد که کف پوش آن سنگ مرمر است و سه جرز آجری در جلوی آن قرار گرفته است.
بر فراز سر در ورودی حرم که در سمت راست ایوان قرار دارد، به وسیله کاشی یک رنگ، مقرنس کاری شده است.
در وسط حرم، ضریحی از جنس نقره به صورت مکعب قرار گرفته که در آن دو قبر قرار دارد و بر فراز آن گنبد قرار گرفته است
. حرم تا ارتفاع یک متر و بیست سانتی متر از سطح زمین، سنگ مرمر است. بالای ازاره ها و سقف آینه کاری شده است.
در ضلع جنوبی حرم، شاه نشین بزرگی قرار دارد که به صورت طاق و توپزه است. سمت چپ حرم، حسینیه امام زاده، ساخته شده از آجر و سنگ قرار دارد. این حسینیه دارای چهار ستون سنگی و ده طاق نمای کوچک است.
در شرق حسینیه نیز طاق نما و ایوان هایی قرار دارد که پیش از این مدرسه علمیه بوده و هم اینک مرکز امور فرهنگی است.
آخرین تعمیرات حرم در سال 1377 ه.ش. انجام شده است چنان که در ضلع شرقی حیاط نیز در اتاق جهت استقرار پاسگاه انتظامی احداث شده است.