این نوازنده چیره دست پیانو در گفت و گو با خبرنگار موسیقی برنا گفت: به عنوان موزیسینی که از سن 5-6 سالگی وارد دنیای موسیقی شده و در 14 سالگی اثر تولید کردم درمملکتمان و جزو اولین کسانی هستم که بعداز انقلاب مجوز انتشار گرفت، بیش از 400 اثرصوتی دارم و بیش از 40اثرخودم ساخته و یاتنظیم کرده ام. اگر درهرجای دنیا زندگی می کردم، الان با فروش آثارم زندگی ام می گذشت و درآمد بالایی داشت.
خالق «ملودیکا» افزود: قطعا تفاوت وجود دارد بین موزیسینی که خالق اثراست تا نوازنده ای که در رستوارن می نوازد. به همین دلیل تمام عزیزانی که موسیقی ضبط و تولید می کنند تمام عمرشان و بعداز آن نوه و نتیجه اشان از آثار آن پدربزرگ و یا مادربزرگشان استفاده و زندگی می کنند.ولی متاسفانه در ایران به دلیل اینکه کپی رایت وجود ندارد، ما همچنان برای ارتزاق، برای تامین اجاره خانه، قسط ماشین و ...ناچار به تدریس موسیقی می شویم.
وی افزود: ما در صدا و سیمای کشورمان موسیقی نداریم و این نیاز را خانواده ها در خود و بچه هایشان احساس می کنند که باید موسیقی بشنوند و یا اجرا بکنند. به همین دلیل حاضرند آنها را به هر قیمتی که شده به کلاسهای موسیقی بفرستند. خوشبختانه تعداد آموزشگاههای موسیقی نیز در ایران زیاد است، مثل این است که در ایران تعداد رستورانها بسیار زیاد است چرا؟چون مردم تفریح دیگری ندارند. فکر می کنید امروزه در ایران ،مردم برای تفریح و استراحت چه می کنند و به کجا می‌روند؟ قطعا چون جایی را ندارند ، رستوران هم به زورمی‌روند. برای اینکه پیش خود فکر می‌کنند اگر درخانه بنشینم هم تفریحم را می کنم و هم هزینه اش کمتر می شود و هم هر جور دلم بخواهد درخانه رفتار می کنم. با اینهمه رستورانداری در ایران بسیار رونق دارد.
احتشامی تاکید کرد: کسانی درموسیقی ماندگار می شوند، که بتوانند از این راه ارتزاق کنند. خیلی از هنرمندان نوازندگان خوبی هستند اما این نوازنده خوب بودن دخلی به معلم خوب بودن ندارد و ممکن است معلم های خوبی نباشند. اما برای اینکه بتوانند زندگی و امورات مربوط به آن را بگذرانند، آموزش را پیش گرفته اند. متاسفانه این روزها کمتر کاری به ماندگاری می‌رسند وتولید یک اثرماندگار نیاز به تلاش و علم و تجربه دارد.
وی با اشاره به ماه محرم و صفر و تاکید بر بیکاری موزیسین ها در این دوماه گفت: تنها این دوماه نیست که موزیسین های کشور ما بی کارهستند، خیلی از روزهای دیگر به همین علت ها تعطیلات وجود دارد، مثل ماه رمضان و وفات ها و ... یعنی شغل ما به گونه ای است که به دلیل آیین های سنتی و مذهبی موجود در کشور، باید فقط در شادی ها و ماه‌هایی شادی و کار کنیم که در همه جا شادی باشد. یا مثلا غیرقانونی و غیرعرف است که نوازنده ای درماه‌های محرم و صفر و رمضان سازبزند. این کلاسها موجب شده ما شب گرنه نخوابیم. موسیقی همه جا هست و به جرات می توانم بگویم در یک مدرسه اگر 30 تا شاگرد هست، حداقل 15 تای آنها کار موسیقی می کنند و آموزش یک ساز را در برنامه هفتگی خود دارند و ساز می زنند. یعنی آن کسانی که می خواستند جلوی موسیقی را بگیرند، متاسفانه نتوانستند.
این آهنگساز ادامه داد: خیلی از نوازنده ها و جوانهایی هستند که بسیار خوب ساز می زنند که گذشته را ندیده اند، بعداز 57 به دنیا آمده اند، نه در تلویزیون ساز دیده اند و نه در رادیو شنیده اند و ... و همیشه کسانی که موجب سرکوب کردن موسیقی بوده اند، نتوانسته اند آن کارهایی که می خواسته اند را انجام بدهند و من از این بایت بسیار خوشحال هستم.
سامان احتشامی همچنین گفت: در طبیعت صدای بلبل، دریا، جنگل، رعد و برق و ... و تمام چیزهایی که خداوند متعال آفریده است، همگی موسیقی اند و هیچ احدی جز خداوند متعال نمی تواند موسیقی را از ما بگیرد و درباره آن تصمیم بگیرد. اگر شما تونستید صدای دریا را قطع کنید و یا صدای یک بلبل را که برای تولد جوجه هایش سرمی دهد از او بگیرید، می توانید صدای موسیقی را هم قطع کنید.
در این میان کسانی هم هستند که متاسفانه حوصله تدریس هم ندارند. اینها نه دیگر می توانند برنامه اجرا کنند و نه می توانند تدریس کنند. مثل این است که شما رانندگی بلدید ولی بلد نیستید آن را درس بدهید. درنهایت برای کسانی اند که با موسیقی مخالف هستند، متاسفم!