به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، به نقل از سایت آستان، کشور ایران پر است از آثار فرهنگی، تاریخی و جاهای دیدنی که می‌تواند سالانه میلیون‌ها توریست یا همان گردشگر را به سمت خود جذب کند. ما به عنوان کشور میزبان باید بتوانیم از این مکان‌ها و آثار مراقبت و نگهداری کنیم و این کاری است که نیازمند صرف کردن وقت و هزینه‌های بعضا بالای مالی است. اما این یک معامله برد - برد است؛ از سوی دیگر، نگهداری از این آثار می‌تواند گردشگران بیشتری را روانه ایران کند و این نه تنها به معنی بازگشت مبالغ هزینه‌هاست، بلکه درامد هنگفتی را هم نصیب کشورمان خواهد کرد؛ درآمدی که بسیاری از کشورهایی که حتی به اندازه 50 درصد ایران هم دیدنی نیستند، از آن بهرمند شده‌اند اما ایران بسیار کمتر از ظرفیتش توانسته از آن استفاده کند. در این پرونده نگاهی به این موضوع مهم انداخته‌ایم که چقدر باید برای نگهداری از میراث فرهنگی و تاریخی کشورمان و مرمت آنها اولویت قائل شد؟
مهدی هاشمی کارشناس مسائل میراث فرهنگی گفت: ساختار قانونی میراث فرهنگی و موضع اصلی آن مشکل دارد. سازمانی که باید متولی حفاظت و نگهداری آثار تاریخی باشد بودجه کافی ندارد. حجم آثار در کشور بسیار بالاست و بودجه مرمت آثار حتی یک‌هزارم آن پولی که باید برای کار سالیانه باشد تعلق نمی‌گیرد و این بودجه اندک در تهران و استانها باید بین چند بنا و اثر تقسیم شود. سقف قراردادها برای مرمت یک اثر مهم به طور میانگین 50 میلیون تومان است و سوال این است که آیا با این پول می‌شود یک بنا را مرمت کرد؟ البته در دوره احمدی‌نژاد نیز مدیرانی در سازمان به کار گرفته شدند که فاقد تخصص و مهارت لازم بودند و همین امر نیز باعث شد که مرمت آثار اولویت این سازمان نباشد.
محمد حسن محب علی کارشناس ارشد مرمت آثار تاریخی اظهار داشت: کارشناسان سازمان میراث فرهنگی که قبلا در استانها واحدها را اداره می کردند یا بازنشسته‌اند یا کنار گذاشته شده اند و کارشناسان غیر متخصص که علاقه‌مند به مرمت آثار تاریخی نیستند به کار گرفته شده‌اند. از زمانی که سازمان میراث فرهنگی با گردشگری ادغام شد، گردشگری در اولویت قرار گرفت در حالیکه باید مرمت و بازسازی آثار مورد توجه قرار گیرد تا بااین موضوع جذب گردشگر هم داشته باشیم. با نبود بودجه کافی برای مرمت آثار و همچنین توجه بیش از حد به گردشگری باید بگوییم آثار تاریخی و فرهنگی ما تنها مانده اند.
بیژن نوباوه عضو کمیته فرهنگ و رسانه کمیسیون فرهنگی مجلس بیان کرد: بعضی مواقع تاسیاست جدید بدون توجه به وجود آثار تاریخی و فرهنگی و در کنار این آثار ایجاد می شود و به این آثار چون غیرکارشناسی ایجاد می شوند زیان های زیادی می زنند. یکی از مشکلات کشور بی توجهی به آثار تاریخی و فرهنگی است زیرا تفکر حفظ میراث فرهنگی در کشور ضعیف است و بین بسیاری از سازمان ها در این مورد اختلاف نظر وجود دارد ،اعتبارات به صورت کامل به این بخش صورت نمی گیرد و بسیاری از بناهای ما در شهرهای مختلف در حال نابودی کامل هستند.
میلاد هاشمی استاد دانشگاه بیان کرد: آثار تاریخی هر کشور، ملت یا حوزه جغرافیایی جزئی از فرهنگ و پیشینۀ آن حوزه و بخشی جدایی‌ناپذیر ازداستان زندگی بشر چه در بُعد منطقه‌ای و چه جهانی است؛ علاوه بر آن نباید فراموش کرد که توجه به آثار تاریخی، توجه به گردشگری (در بُعد بین‌المللی) و در نتیجه توجه به اقتصاد کشور در درازمدت است. بنابراین بر ملت‌ها و دولتمردان واجب است که به این بعد از تاریخچۀ نیاکانمان ارج بیشتری نهند. عدم توجه به حفظ این آثار و مرمت آنها قطعا در درازمدت باعث نابودی و تخریب آنها می شود. بودجه و توجه به این آثار باید در صدر کارهای مسئولان میراث فرهنگی قرار گیرد.