امیرمهدی ژوله، روزنامه‌نگار و از نویسندگان سریال‌های طنز، با انتشار تصویر زیر از "سید علی ضیاء"، مجری سیما در اظهارنظری عجیب در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
شاید یه کم دیر شده باشه ولی ترجیح دادم کمی ابها از اسیاب بیفته بعد حرفمو بزنم.دوستان ببخشید ،خیلی معذرت میخوام ولی واقعا من هنوز موفق نشدم ابعاد این غائله علی ضیا رو درک کنم.
بذارید یه بار دیگه با هم مرور کنیم.علی ضیا مجری تلویزیون که از قضا انسان هم هست،گلاب به روتون مثل همه انسانها دستشویی هم میره،مثل همه انسانها تولید مثل هم میکنه و مثل همه انسانها ورزشی رو دنبال و از تیمی طرفداری میکنه،برای تماشای دربی یا داربی یا هر کوفتی میره به یه کافه یا کافی شاپ یا هر خراب شده ای.وقتی پرسپولیس تیم محبوب ایشون بعد از کلی فراز و نشیب تو دقایق اضافه دقایق اضافه گل میزنه سر از پا نمیشناسه و چند خطی با شعری که جمعیت میخونن همراهی میکنه...خب؟؟؟ الان چی ماجرا به کجای دوستان برخورده؟ کافه رفتن یه مجری بده ،پرسپولیسی بودن علی ضیا مشکل داره یا کلاه گیس اقای مظلومی هم رفته جزء مقدسات و نمیشه باهاش شوخی کرد؟؟ تو فضای فوتبال ما که خواهر و مادر فوتبالیست و داور و مربی و مدیر و گزارشگرش هر روز پرچم تماشاگراست، شوخی با کم مویی یا بی مویی یه مربی انقدر تند و زننده و غیر قابل بخشش بوده که کار به شکایت و تهدید و فحاشی و این بساطی که هست بکشه؟ مگه غیر از اینه که سالهاست شعر علی دمبه رو روی سکوها میخونن و با تقلید مشکل مادرزادی علی دایی در گفتار، مجالس عروسی رو گرم میکنن؟؟ درست از دقیقه نود و پنج این بازی همه اسطوره اخلاق شدیم؟؟ بیخیال تو رو خدا.
تو مملکتی که هر روز با ناموس گیلانی ها و فهم و شعور آذری ها و هوش خانمها و درازی عمر مسئولان مملکت و امثالهم، رکیک ترین و مغرضانه ترین و زشت ترین شوخی ها میشه و شنیع ترین جوکها ساخته میشه ،واقعا زور داره که یه جوون محجوب به خاطر دو خط همخونی از سر هیجان با یه شعار معمولی و حتی لوس که از قضا حاوی هیچ توهینی هم نیست،اینطور از کار بیکار شه و اماج حملات و فحاشی های همونایی قرار بگیره که همون جوکها رو میسازن و هرهر به همون جوکها میخندن.خیلی زور داره.
(نکته :کلا تو زندگیم یه بار علی ضیا رو دیدم. از ده سال پیش هم که تو مطبوعات ورزشی مینوشتم خدمت اقای مظلومی ارادت دارم)