این بنا که از سنگ لاشه و گچ ساروج ساخته شده یادگاری از دوران قاجار می باشد که شامل یک برکه وآب انبار است .
این بنا درمسیل سیلاب ساخته شده است و تقریباً تمامی آب های سطحی اطراف به سمت آن هدایت می شود .
زیر ساخت آن رسوبی و پوشش گیاهی پیرامون را بوته ها ی خار تشکیل می دهد. بنا دربخش شمال وجنوب دارای دو درگاه ورودی است که درگاه شمالی دارای دراست و دربخش شمال شرقی دریچه ای برای ورود آب تصفیه شده ایجاد شده است ودر مقابل آن دربخش غربی دریچه فروبرآب دیده می شود .
سطح بیرونی بنا دارای دیواره سنگی وپلکانی است که دسترسی به داخل آب انبار رامیسر می سازد. پوشش سطح بیرونی باروکش گچی است.
ارتفاع آب انبار درسطح زمین های اطراف در حدود 5/4 متر است. این اثر در بهار 1388 توسط سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی وگردشگری شناسایی و اقدامات ثبتی آن مهیا گردیدهhsj.
با توجه به موقعیت جغرافیایی زرین دشت ،تحولات تاریخی بر آن تاثیر گذاشته است، زرین دشت به عنوان جزءکوچک سرزمین پارس قدیم سرزمینی که محل خیزش و شروع سلسله بزرگ تاریخ ایران باستان یعنی ساسانیان محسوب می شود.
وجود سایت ها و محوطه های مربوط به این دوره و مستندات وکاوشهای باستان شناسی که در چند مرحله در زرین دشت به خصوص با همت و تلاش مرحوم دکتر آذر نوش در منطقه ای معروف به تل سفیدک ودیگر آثار این منطقه صورت گرفت خودگواه این مدعا است.