به گزارش سرویس ورزشی برنا، پس از اعلام لیست نهایی رکوردهای ورودی ملی پوشان تیم ملی وزنه برداری، موجی از نظرات و عقاید مختلف در داخل کشور و بعضا بین خود وزنه برداران ملی پوش ایجاد شد که چرا سرمربی تیم ملی وزنه برداری برای برخی وزنه برداران ملی پوش که می توانستند درگروه A اوزان خود وزنه بزنند طوری رکورد ورودی تعیین کرده است که ملی پوشان کشورمان در سه وزن (62، 69 و 105+ کیلوگرم) درگروه B جای گرفته اند؟ برهمین اساس وبدون هیچ پیش زمینه خاصی پای صحبت های حسین توکلی می نشینیم تا از زبان سرمربی تیم ملی دلایل فنی این موضوع را اززبان خودش بشنویم.
حسین توکلی سرمربی تیم ملی بیش از هرچیز او بعنوان لیدر فنی تیم ملی معتقد است که وزنه بردارانش باید مثل یک سرباز درخدمت تیم ملی باشند و بدانند که جایگاه آنها جایگاه یک ورزشکار است.
توکلی درخصوص اینکه چرا رکوردهای ورودی سه تن از ملی پوشان را طوری انتخاب کرده که آنها به ناچار در گروه B اوزان خود قرار گرفتند می گوید: اولا بد نیست که دوستان ورزشکارم بدانند جایگاه آنها، جایگاه یک ورزشکاراست بنابراین اینکه آنها بخواهند به هردلیل خود را وارد حاشیه کرده و از برنامه ای که کادرفنی برایشان ترسیم کرده، چیزی فراتر بروند به هیچ وجه سودی برای خود آنها بدنبال نخواهد داشت. ورزشکار سرباز است و باید هر طور که کادر فنی و فدراسیون برایش برنامه ریزی می کند حرکت کرده و تابع تفکرات سرمربی تیم ملی باشد.
سرمربی تیم ملی ادامه می دهد: همه دوستان و عزیزانی که امروز به عناوین مختلف مشغول کارشناسی و تجزیه و تحلیل این موضوع یعنی قرار گرفتن برخی از ملی پوشان درگروه Bهستند، حتما خوب می دانند که قرار گرفتن وزنه بردار در گروه های مختلف به هیچ وجه دست مربی نیست. بلکه این خود وزنه بردار است که تمریناتش نشان می دهد که توان رکوردی اش چقدر است. مربی تنها کاری که می کند این است که ببیند ورزشکارش با چه رکوردهای ورودی می تواند در جدول بماند و برای کسب موفقیت با رقبا رقابت کند. بنابراین کارایی و توان خود شخص است که اندازه رکوردهای او در جدول را مشخص می کند. به همین دلیل مربی تنها نقش ثبت کننده این رکوردها در جداول را دارد تا ورزشکارش با توان واقعی که دارد به مصاف رقبا برود. کادرفنی هیچ دخل و تصرفی در قرار دادن وزنه برداردر گروه A یا گروه B ندارد. این را بد نیست دوستانی که بیرون از گود نشسته اند و بدون اینکه اطلاعات فنی دقیقی از شرایط وزنه بردار داشته باشند برای خودشان کارشناسی می کنند و چپ و راست به ریز و درشت تیم گیر می دهند، بدانند. ورزشکار بی چون و چرا به عنوان یک سرباز باید در خدمت تیم و کادرفنی باشد. اینکه چه ورزشکاری کجا قرار می گیرد و دیگری کجا، وظیفه کادرفنی است که شب وروزشان را با شاگرد خود گذراندند نه دوستانی که بیرون هستند و بدون دانستن حقایق و توان واقعی وزنه برداران کادرفنی را نقد می کنند.
حسین توکلی تاکید می کند: با توجه به اینکه فدراسیون جهانی سهراب مرادی را به اجبار از ما گرفت و ما نمی توانیم در نبود بهداد و سعید محمدپور او را هم در مسابقات جهانی داشته باشیم، ضمن اینکه شرایط مجید عسگری هم خیلی شرایط ایده آلی نیست و سفر طولانی این وزنه بردار برای رسیدن به امریکا باعث شد او هم با یک هفته بی تمرینی به ما بپیوندد، دست به دست هم داده تا خیلی وضعیت تیم ملی وضعیت ایده الی نباشد. بنابراین توقع من بعنوان سرمربی تیم ملی از وزنه بردارانم این است که این شرایط را به درستی درک کرده بدانند که باید از تمام توان و جان خود برای موفقیت تیم مایه بگذارند. ما حقیقتا با این شش، هفت نفری که دراختیار داریم باید هرطورشده با استفاده از نقاط ضعف رقبا و فضاهایی که برای موفقیت ممکن است درلحظه به ما تعلق پیدا کند نهایت استفاده لازم را برده و بدون هیچ نظر و عقیده شخصی درخدمت تیم ملی باشیم.
توکلی با بیان این مطلب که اگر وزنه بردار انگیزه و توانش را داشته باشد حتی از گروه B هم می تواند بالاتر از وزنه برداران گروه A قرار گرفته و نتایجی باورنکردنی را برای خود و تیمش رقم بزند، یادآور می شود: یادم هست سال 2001 و در رقابت های جهانی آنتالیا وزنه بردار روس ها در وزنی که خودم درآن وزنه می زدم طوری وزنه زد که همه مدعیان گروه A را کنار گذاشت و آنجا قهرمان شد. یا در تیم نوجوانان که بازهم من توفیق سرمربیگری اش درسال 2014 را داشتم، کیانوش باقری که شاگردم بود از گروه B همه وزنه برداران گروه A را پشت سر گذاشت و قهرمان آسیا شد. بهادرمولایی و بقیه بچه ها خودشان هم خوب می دانند که من بجز واقعیت رکوردی اشان چیزی را به هیات برگزاری انتقال ندادم. فکر می کنم اینها بهانه گیری های بی موردی است که بیشتر ذهن ورزشکار را درگیر خود کرده و توانش را بی خود و بی جهت تحلیل می برد. بهادر حتما می تواند با تمرکز بیشتر درگروه B که مطمئنا آنجا هم کار راحتی را با رقبایش نخواهد داشت، بیاید و کارش را با کمترین استرس مسابقه ای ممکن به اتمام برساند. اینجا من می دانم که بهادر مولایی و یا بقیه بچه ها با چه شرایط بدنی ورکوردی دراین رویداد حاضر شدند نه آن دوستانی که ندانسته و تنها با مقایسه بهادر سال 2013 که نایب قهرمان جهان شد، شرایط موجود را می سنجند. این تفکر یک تفکر فوق العاده اشتباه است. این بهادر با آن بهادر مولایی خیلی فاصله دارد.من حتی همین رکوردهایی را هم که برایش گرفتم به نوعی یک ریسک انجام دادم، چون می دانم که او با شرایط آرمانی گذشته اش فاصله دارد.